ผลของการใช้ K-O-L-A-E โมเดล ที่มีต่อการรับรู้ทัศนคติ และพฤติกรรมการจัดการความรู้ในการสืบสานและอนุรักษ์ศิลปหัตถกรรมเรือกอและจำลองของเยาวชนจังหวัดนราธิวาส

Main Article Content

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง
มารีกี มะเด็ง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้โปรแกรมการจัดการความรู้เพื่อสืบสานและอนุรักษ์ศิลปหัตถกรรมเรือกอและจำลองสำหรับเยาวชน หรือ K-O-L-A-E โมเดล ที่มีต่อระดับการรับรู้ทัศนคติและพฤติกรรมของเยาวชนในการจัดการความรู้เพื่อการสืบสานและอนุรักษ์ศิลปหัตถกรรมเรือกอและจำลองของเยาวชนจังหวัดนราธิวาส กำหนดกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงเป็นเยาวชนในพื้นที่ตำบลโคกเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส ที่สนใจสมัครเป็นอาสาสมัคร จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมการจัดการความรู้เพื่อสืบสานและอนุรักษ์ศิลปหัตถกรรมเรือกอและจำลองสำหรับเยาวชน หรือ K-O-L-A-E โมเดล   2) แบบสอบถามวิเคราะห์์ข้อมูล โดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบที ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการรับรู้ก่อนเข้าโปรแกรมอยู่ในระดับน้อย เฉลี่ยเท่ากับ 1.62 คะแนน และมีคะแนนหลังเข้าโปรแกรมอยู่ในระดับมาก เฉลี่ยเท่ากับ 4.35   2) ระดับทัศนคติมีคะแนนก่อนเข้าโปรแกรมอยู่ในระดับน้อย เฉลี่ยเท่ากับ 1.68 คะแนน และมีคะแนนหลังเข้าโปรแกรมอยู่ในระดับมากที่สุด เฉลี่ยเท่ากับ 4.56 คะแนน และ 3) ระดับพฤติิกรรมก่อนเข้าโปรแกรมอยู่ในระดับน้อย เฉลี่ยเท่ากับ 1.92 คะแนน และมีคะแนนหลังเข้าโปรแกรมอยู่ในระดับมากที่สุด เฉลี่ยเท่ากับ 4.18 ทั้งนี้ระดับการรับรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมของเยาวชนมีระดับสูงกว่าเข้าโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติิที่ระดับ .01

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เจ๊ะหลง อ., & มะเด็ง ม. . (2025). ผลของการใช้ K-O-L-A-E โมเดล ที่มีต่อการรับรู้ทัศนคติ และพฤติกรรมการจัดการความรู้ในการสืบสานและอนุรักษ์ศิลปหัตถกรรมเรือกอและจำลองของเยาวชนจังหวัดนราธิวาส. วารสารธรรมศาสตร์, 44(3), 90–105. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/tujo/article/view/273348
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย

กฤษติญา มูลศรี. (2562). นวัตกรรมและการตลาดดิจิทัลที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในประเทศไทย. MFU Connexion: Journal of Humanities and Social Sciences, 8(2), 36-62.

กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2566, 28 ตุลาคม). เปิดข้อค้นพบจากสถานการณ์ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา 2566 ตั้งเป้าสร้างทุนมนุษย์ยุติความเหลื่อมล้ำ. กสศ. https://www.eef.or.th/article-281023/.

โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์. (2564). สืบทฤษฎี สาววิธีคิด: การเดินทางของมานุษยวิทยา. ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

มงคลชัย วิริยะพินิจ. (2556). รวมแนวคิดหลากมุมมอง องค์กรแห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้ภาควิชาการ. สำนักพิมพ์ส่องศยาม.

มงคลชัย วิริยะพินิจ. (2565). มองวัฒนธรรมสู่การจัดการความรู้. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

มนตรี สังข์ทอง. (2566). สถิติวิจัย: การวิเคราะห์์ข้อมูลทางสังคมศาสตร์. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิจารณ์ พานิช. (2557). สอนเด็กให้เป็นคนดี. มูลนิธิสยามกัมมาจล.

วิจารณ์ พานิช. (2559). ขอบฟ้าใหม่ในการจัดการความรู้. สถาบันการส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.

สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (ม.ป.ป.). โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. สืบค้นจาก http://km.rdpb.go.th/.

เสมอกาญจน์ โสภณหิรัญรักษ์ และธิดา ทับพันธุ์. (2567). การศึกษาแรงบันดาลใจและเส้นทางการศึกษาต่อในโรงเรียนเตรียมทหารของเยาวชน เจเนอเรชัน Z. วารสารธรรมศาสตร์, 43(2), 181-204.

อรศรี งามวิทยาพงศ์. (2549). กระบวนการเรียนรู้ในสังคมไทยและการเปลี่ยนแปลง :จากยุคชุมชนถึงยุคพัฒนาความทันสมัย. วิทยาลัยการจัดการทางสังคม.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง มารีกี มะเด็ง และ ธันยากรณ์ ตุดเกื้อ. (2567). สถานะของการจัดการความรู้เพื่อสืบสานและอนุรักษ์ศิลปหัตถกรรมท้องถิ่น กรณีศึกษา เรือกอและจำลอง ในเขตพื้นที่่ชุมชนศิลปาชีพในสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปหลวงตำบลโคกเคียน อำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส. มนุษยศาสตรสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 25(2), 187-207.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง และเกษตรชัย และหีม. (2563). ลักษณะพฤติกรรมที่ไม่สอดคล้องตามวิถีอิสลามของเยาวชนมุสลิมกลุ่มเสี่ยงในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 15(2), 191-199.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง และจิรัชยา เจียวก๊ก. (2563). การถอดบทเรียนตลอดชีวิตในมนุษย์. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์, 14(2),

-250.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง และสุธา เกลาฉีด. (2563). แนวทางการถอดบทเรียน กิจกรรมนักศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนสำหรับผู้นำนักศึกษา คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 9(2), 1-13.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง และสุธา เกลาฉีด. (2564). อรรถปริวรรตกระบวนการถอดบทเรียนกิจกรรมนักศึกษาของผู้นำนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 21(2), 434-452.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง. (2560). การศึกษาสภาพทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่่ 21 ของนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 8(2), 1-17.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง. (2564). ชุดความรู้ทางวัฒนธรรมกับการเป็นพลเมืองในสังคมพหุวัฒนธรรม. วารสารวิจัยสังคม. 44(1), 129-163.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง. (2565). เงื่อนไขการถอดบทเรียนกิจกรรมนักศึกษา: ปรากฏการณ์์จากผู้้นำนักศึกษา, วารสารศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยมหิดล, 5(2),

-313.

อับดุลเลาะ เจ๊ะหลง. (2566). ภูมิวัฒนธรรม: นิยาม แหล่งวิทยาการ กระบวนทัศน์ และ กระบวนการศึกษาเพื่อการพัฒนาทางวัฒนธรรม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 42(6), 990-1006.

อานันท์ กาญจนพันธ์. (2560). พื้นที่ความรู้มานุษยวิทยา คนสามัญ: 70 ปี อานันท์ กาญจนพันธ์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เอกรินทร์ ต่วนสิริ และเเพร ศิริศักดิ์ดำเกิง. (2566). บทสรุปความต้องการของพื้นที่: สิ่งที่่ภาคใต้ชายแดนต้องการเพื่อแก้ปัญหาสำคัญ. สืบค้นจาก https://www.sdgmove.com/2023/01/18/area-need-southern-border-thailand/