ละครประเด็นศึกษาเพื่อเสริมสร้างความรู้เรื่องการผลิตซ้ำถ้อยคำสร้างความเกลียดชังจากสื่อออนไลน์แก่เยาวชนไทย

Main Article Content

ธนสิน ชุตินธรานนท์
กฤษณะ พันธุ์เพ็ง

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานมีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างความรู้เรื่องการผลิตซ้ำถ้อยคำสร้างความเกลียดชังจากสื่อออนไลน์แก่เยาวชนโดยใช้ละครประเด็นศึกษา ผู้วิจัยใช้แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน และแบบบันทึกสะท้อนตัวตนซึ่งออกแบบตามธรรมเนียมปฏิบัติในละครเป็นเครื่องมือในการวิจัย โดยมีกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ เยาวชนไทยที่มีอายุระหว่าง 18-22 ปี ซึ่งกำลังศึกษาอยู่ในระดับอุดมศึกษาจำนวน 29 คน ผลการวิจัยพบว่าเยาวชนไทยรับรู้การผลิตซ้ำถ้อยคำสร้างความเกลียดชังที่เกิดขึ้นในหลายบริบทของสังคมไทย ได้แก่ ละครซีรีส์ โรงเรียน สถานที่ทำงาน และวงการบันเทิง รวมถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้นมีความรุนแรงหลายระดับและถึงขั้นเป็นอันตรายต่อชีวิต เมื่อสิ้นสุดกระบวนการละครประเด็นศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่างมีความรู้เพิ่มขึ้นหลังจากเข้าร่วมกิจกรรม โดยสามารถระบุรูปแบบของถ้อยคำสร้างความเกลียดชังและสามารถวิเคราะห์องค์ประกอบของถ้อยคำสร้างความเกลียดชังได้ทุกคน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชุตินธรานนท์ ธ., & พันธุ์เพ็ง ก. (2024). ละครประเด็นศึกษาเพื่อเสริมสร้างความรู้เรื่องการผลิตซ้ำถ้อยคำสร้างความเกลียดชังจากสื่อออนไลน์แก่เยาวชนไทย. วารสารธรรมศาสตร์, 43(2), 42–54. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/tujo/article/view/275204
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรกริช มุ่งสวัสดิ์ และญาดา กาศยปนันทน์. (2561, 16 สิงหาคม). การกำหนดความผิดเกี่ยวกับการแสดงความคิดเห็นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ในประการที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อผู้อื่น. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมนำเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 13 ปีการศึกษา 2561. มหาวิทยาลัยรังสิต. [ม.ป.ท.].

ณิชกุล เสนาวงษ์. (2564). การศึกษาพฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์ของคนเจนเนอเรชั่นแซดในยุค New Normal ในกรุงเทพมหานคร. [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยสยาม.

ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2560). ละครการศึกษาในสังคมตะวันตกและสังคมไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 37(4), 195-207.

นิรมล บางพระ. (2564). การวิเคราะห์ความก้าวร้าวและความรุนแรงจากสื่อโดย The General Aggression Model (GAM). วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี. 15(2), 192-205.

ปาริชาต จึงวิวัฒนาภรณ์. (2547). ละครสร้างสรรค์สำหรับเด็ก. กรุุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ.

พรรัตน์ ดำรุง. (2547). การละครสำหรับเยาวชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิรงรอง รามสูต. (2556). การกำกับดูแลเนื้อหาอินเทอร์เน็ต. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษานโยบายสื่อ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ลิขิต ใจดี. (2562, 4 มิถุนายน). ละครสร้างสรรค์: กระบวนการเรียนรู้ทางเลือกใหม่ที่สอดคล้องกับทิศทางการศึกษาชาติ. เอกสารสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติธีรทัศน์เชิงมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ และศิลปกรรมศาสตร์ ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของสังคม: ความรัก ความตาย และอำนาจในบริบทสังคมร่วมสมัย. มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. [ม.ป.ท.].

สมศักดิ์ ศรีสันติสุข และสุกัญญา เอมอิ่มธรรม. (2563). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของนักเรียนมัธยมศึกษาในเขตนครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์. 37(2), 120-142.

สรานนท์ อินทนนท์. (2563). การสื่อสารที่สร้างความเกลียดชัง (Hate Speech) (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มูลนิธิส่งเสริมสื่อเด็กและเยาวชน.

สหะ พุกศิริวงศ์ชัย. (2565). การวิเคราะห์องค์ประกอบด้านเนื้อหาของสื่อออนไลน์ต่อการป้องกันการใช้ความรุนแรงของเด็กวัยรุ่น. วารสารรัชต์ภาคย์, 16(45), 367-382.

สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2563). พจนานุกรมศัพท์นิเทศศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ:ธนอรุณการพิมพ์.

องค์กร Article 19. (2558). คู่มือไขข้อสงสัยเรื่องถ้อยคำสร้างความเกลียดชัง ฉบับ ค.ศ. 2015. Creative Commons: CC. https://www.article19.org/wp-content/uploads/2019/12/Hate-Speech-Explained-A-Toolkit-Thai-Version-min.pdf

อารยา องค์เอี่ยม และพงศ์ธารา วิจิตเวชไพศาล. (2561). การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย. วิสัญญีสาร, 44(1), 36-42.

Brennan, R. and Pearce, G. (2009). Educational drama: A tool for promoting marketing learning. International Journal of Management Education, 8(1), 1-9.

Neelands, J. and Goode, T. (2015). Structuring Drama Work (3rd edition). Cambridge: Cambridge University Press.

Udupa, S., et.al. (2020). Hate Speech, Information, Disorder, and Conflict. New York: Social Science Research Council.

United Nations. (n.d.). Understanding Hate Speech. https://www.un.org/en/hate-speech/understanding-hate-speech/what-is-hate-speech.

Wachs, S., Gámez-Guadix, M. & Wright, M. F. (2022). Online Hate Speech Victimization and Depressive Symptoms Among Adolescents: The Protective Role of Resilience. Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking. 25(7). 416-423.