บทบาทของลักษณะส่วนบุคคลต่อการแต่งงานล่าช้าในไทย:การตรวจสอบโดยปัญญาประดิษฐ์ด้วยการวิเคราะห์แบบป่าสุ่ม

บทคัดย่อ

โลกาภิวัตน์และการเปลี่ยนแปลงทางพฤติกรรมของประชากรส่งผลโดยตรงต่ออัตราการทดแทนของโครงสร้างประชากรอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทำให้ในปัจจจุบันทุกประเทศได้ก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ การลดภาวะปัญหาที่เกิดขึ้นในระยะยาวนั้นภาครัฐและเอกชนจำเป็นที่จะต้องเข้ามามีบทบาทในการพัฒนา สวัสติการรองรับอย่างเหมาะสม อย่างไรก็ตามนอกจากปัจจัยภายนอกแล้วคณลักษณะส่วนบุคคลก็เป็นปัจจัย สำคัญที่ส่งผลให้การกระตุ้นนโยบายเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ การศึกษานี้ได้ทำการศึกษาบทบาทของลักษณะ ส่วนบุคคลต่อการแต่งงานล่าช้าหรือการมีแนวโน้มที่จะไม่แต่งงานในไทย โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงสำรวจ จากกลุ่มตัวอย่างด้วยการสุ่มแบบเจาะจงโดยคัดกรองจากวัยทำงานที่มีสถานภาพโสดและอายุ 30 ปีขึ้นไปจำนวนทั้งสิ้น 64 ราย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยหลักสถิติเชิงพรรณนาเพื่อสรุปภาพรวมของข้อมูล ร่วมกับการใช้ ปัญญาประดิษฐ์ด้วยเทคนิคการถดถอยแบบป่าสุ่ม เพื่อหาตัวแปรที่มีอิทธิพลและตัวแปรสำคัญต่อการแต่งงาน ล่าช้าในวัยทำงาน อันจะนำไปสู่การพัฒนานโนบายของรัฐและเอกชนด้านสวัสดิการให้เกิดประสิทธิภาพมากขึ้น ผลการศึกษาปรากฏสัดส่วนข้อมูลที่เหมาะสมต่อการสร้างแบบจำลองปัญญาประดิษฐ์คืออัตรา 70:30 ซึ่งส่งผลให้อัตราความถูกต้องในการทำนายสูงถึงร้อยละ 91.20 มากไปกว่านั้นผลลัพธ์ของแบบจำลองชี้ให้เห็นว่า ลักษณะส่วนบุคคลนั้นมีอิทธิพลต่อการแต่งงานล่าช้าในวัยทำงาน โดยบุคคลที่แสดงออกเป็นฤาษี หรือ มีลักษณะ พฤติกรรมที่ยึดติดกฎระเบียบ ชอบความถูกต้องและความเป็นธรรม ไม่ยืดหยุ่นในการใช้ชีวิตนั้นมีแนวโน้มที่จะแต่งงานล่าช้าในกลุ่มวัยทำงาน