The ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการนำอสังหาริมทรัพย์มาเป็นหลักประกันใน การชำระหนี้ตามสัญญากู้ยืมเงิน: ศึกษาเปรียบเทียบการจำนองใน ประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาถึงปัญหาและอุปสรรคในบทบัญญัติของกฎหมายว่าด้วยการค้ำประกันการปฏิบัติสัญญา ค.ศ.2005 ของ สปป.ลาว ในประเด็นปัญหากฎหมายเกี่ยวกับความหมาย ขอบเขตของการจำนอง สิทธิและหน้าที่ของผู้จำนองและผู้รับจำนอง โดยทำการศึกษาเปรียบเทียบกับประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 3 ลักษณะ 12 จำนอง ของประเทศไทย โดยศึกษาค้นคว้า และรวบรวมข้อมูลจากเอกสารทั้งของประเทศไทยและ สปป.ลาว เช่น ตัวบทกฎหมาย หนังสือ วารสาร บทความ วิทยานิพนธ์ เป็นต้น เพื่อรวบรวมข้อมูลมาประกอบการศึกษาวิเคราะห์

จากการศึกษาปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการนำอสังหาริมทรัพย์มาเป็นหลักประกันในการชำระหนี้พบว่า กฎหมายว่าด้วยการค้ำประกันการปฏิบัติสัญญา ค.ศ.2005 มิได้บัญญัติถึงขอบเขตของการจำนองไว้ ทั้งกฎหมายก็มิได้มีการบัญญัติถึงสิทธิจำนองเป็นประกันเพื่อการชำระหนี้ครอบคลุมถึงประเภทของทรัพย์สินอะไรบ้างที่สามารถจำนองได้ สิทธิและหน้าที่ของผู้จำนองและผู้รับจำนอง ก็ไม่มีการระบุไว้อย่างชัดเจน และในการจำนองที่ดินนั้นจะครอบคลุมถึงโรงเรือนด้วยหรือไม่ รวมตลอดถึงหลักเกณฑ์ของการบังคับจำนองและการเอาทรัพย์จำนองหลุด กฎหมายก็ไม่ได้บัญญัติไว้อย่างชัดเจนเช่นกัน ด้วยความไม่ชัดเจนของกฎหมายดังกล่าว ทำให้การบังคับใช้กฎหมายส่งผลกระทบถึงความยุติธรรมและประโยชน์ของประชาชนใน สปป.ลาว เป็นอย่างยิ่ง

ดังนั้น จึงสมควรให้มีการแก้ไข ปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยการค้ำประกันการปฏิบัติสัญญา ค.ศ.2005 โดยให้มีการบัญญัติถึงขอบเขตของการจำนอง ประเภททรัพย์สินที่สามารถจำนอง สิทธิของผู้จำนองและผู้รับจำนอง และการบังคับจำนองให้มีความชัดเจนและละเอียดมากยิ่งขึ้น ดังเช่นประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะจำนองของประเทศไทย เพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายเกี่ยวกับการจำนองใน สปป.ลาว มีความยุติธรรมมากยิ่งขึ้น