ฝ่าวิกฤติธุรกิจนำเที่ยวด้วยทฤษฎีทางนวัตกรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมที่เติบโตและสร้างรายได้ทางเศรษฐกิจให้กับประเทศไทยเป็นจำนวนมาก แต่การเติบโตของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในยุคโลกาภิวัตน์กลับส่งผลต่อธุรกิจนำเที่ยวที่กำลังประสบปัญหาจากการถูกแทนที่ด้วยธุรกิจนำเที่ยวออนไลน์ (Online Travel Agency - OTA) สาเหตุหลักเกิดจากความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี และพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว รัฐบาลจึงได้กำหนดวิสัยทัศน์ประเทศไทยเพื่อเปลี่ยนประเทศไปสู่ยุคไทยแลนด์ 4.0 ที่เน้น การปรับเศรษฐกิจให้ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม เน้นการบริหารจัดการด้วยการใช้เทคโนโลยี โดยหน่วยงานภาครัฐจะให้การส่งเสริมและสนับสนุนผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (Small and Medium Enterprises - SMEs) ในการเพิ่มศักยภาพขององค์กรที่เน้นการพัฒนาและการวิจัยในองค์กร รวมทั้งส่งเสริมบุคลากรให้มีคุณภาพโดยเน้นการพัฒนาศักยภาพด้านทักษะ ความรู้ และทัศนคติที่เพิ่มขึ้น บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวคิดและทฤษฎีทางนวัตกรรมเพื่อให้บริษัทนำเที่ยวนำมาประยุกต์ให้เหมาะสมกับบริบทขององค์กร และเพื่อความอยู่รอดของธุรกิจนำเที่ยวในอนาคต ซึ่งองค์กรควรมีการบูรณาการแนวคิดและทฤษฎีทางนวัตกรรม ประกอบไปด้วย 6 มิติ ได้แก่ นวัตกรรมผลิตภัณฑ์ นวัตกรรมกระบวนการ นวัตกรรมการจัดการ นวัตกรรมรูปแบบธุรกิจ นวัตกรรมการตลาด และนวัตกรรมเทคโนโลยี มาปรับใช้ให้เหมาะสมกับพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่เปลี่ยนแปลงไปในประเทศไทย
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิจัยราชภัฏพระนครเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Cheung, R. & Lam, P. (2009). How travel agency survive in e-Business world? Communications of the IBIMA. 10, 85-92.
Cittangwattana, B. (2012). Travel agencies. 2th Editions. Bangkok: Thammasarn. (In Thai)
Daft, R.L. (2013). Understanding the theory & design of organization. South-Western: Cengage Learning.
Economic Team. (2016). Unlock code “Thaland 4.0” new economic creation from moderate income Trap. Retrieved November 25, 2016, from https://www.thairath.co.th/content/613903 (In Thai)
Fayos-Sola, E. (2012). Knowledge management in tourism: policy and government applications. Howard: Emerald Group Publishing Limited.
Gregory, A. (1998). The golden age of travel 1880–1939. London: Cassell.
Huang, L. Chen, K.H. & Wu, Y. W. (2009). What kind of marketing distribution mix can maximize revenues: The wholesaler travel agencies’ perspective? Tourism Management. 30, 733-739.
Limmanon, P. (2006). Innovation management strategies in business. Bangkok: Pharinnat. (In Thai)
Lochaiyakul, P. (2011). PATA 60th Anniversary and conference: the real of travelling in current and future. TAT Tourism Journal. 4, 44-48. (In Thai)
Manager Online. (2016). Summary: what is the code of Thailand 4.0? Retrieved November 25, 2016, from https://www.manager.co.th/iBizChannel/ViewNews.aspx?NewsID=9590000081907 (In Thai)
Ministry of industry. (2016). Thai industrial strategies development version 4.0 for 20 years (2017-2036). Bangkok: Ministry of industry. (In Thai)
Ministry of Sports and Tourism. (2011). National tourism development plan in 2012-2016. Bangkok: Ministry of Sports and Tourism. (In Thai)
National Innovation Office. (2004). Innovation management for executives. Bangkok: Ministry of Sciences and Technology. (In Thai)
Nindum, S. et al. (2017). The Development of Ethnic Travelling Routes ib Chiang Rai Province. Phranakhon Rajabhat Research Journal. Phranakhon Rajabhat Research Journal (Humanities and Social Sciences). 12(1), 26-37. (In Thai)
Noipayak, W. (2008). Tourism innovation. e-TAT Tourism Journal. 2, 69-72. (In Thai)
Pastiu, C., Muntean, A., Moisa, C. & Maican, S. (2014). The role of travel agencies in tourism development in Alba Country. Tourism and Hospitality Industry 2014 CONGRESS PROCEEDINGS Trends in Tourism and Hospitality Industry, 327 - 337.
Silva, G.M. & Gonçalves, H.M. (2016). Causal recipes for customer loyalty to travel agencies: differences between online and offline customers. Journal of Business Research. 69, 5512-5518.
Spasić, V. & Pavlović, D. (2015). The role of destination management companies (DMC) in improving competitive of serbia as a tourism destination. Retrieve 2016, August 30, 2016, from https://portal.sitcon. singidunum.ac.rs/Media/files/2015/23-28.pdf
Sucarinpong, P. (2010). Tourism planning. Bangkok: O-dian Strore. (In Thai)
Susyarini, N.P.W., Hadiwidjojo, D., Supartha, W.G. & Rohman, F. (2014). Tourists behavioral intentions antecedent meeting incentive convention & exhibition (MICE) in Bali. European Journal of Business and Management. 6(25), 102-109.
Sudiarta, I. N. & Oka Karini, N. M. (2017). Perception of Travel Bireau, Destinations Satisfaction and Intentions Behavior of Foreign Tourists in Bali. Phranakhon Rajabhat Research Journal (Humanities and Social Sciences). 12(2), 73-86.
Suwannarat, T. (2003). Modern Organization Theory. Bangkok: Phimaksorn. (In Thai)
Tse, A.C. (2003). Disintermediation of travel agents in the hotel industry. International Journal of Hospitality Management. 22(4), 453-460.
Urcirapongphan, S. & et al. (2010). Innovation: meaning types and important to be entrepreneur. Business Administration Journal. 33(128), 49-65. (In Thai)
Yeh, C.C., Ku, E. C. S. & Ho, C. H. (2016). Collaborating pivotal suppliers: complementarities, flexibility, and standard communication between airline companies and travel agencies. Journal of Air Transport Management. 55, 92-101.
Yodyingyong, K. (2009). Innovation, conceptual and process organization. Bangkok: Chulalongkorn University. (In Thai)
