ความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผล: กรอบการแข่งขันค่านิยมของผู้ปฏิบัติงานในองค์การภาครัฐ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเกี่ยวกับความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลตามกรอบการแข่งขันค่านิยมของผู้ปฏิบัติงานในองค์การภาครัฐ โดยมีคำถามการวิจัยว่า ผู้บริหารระดับกลางในองค์การภาครัฐมีระดับความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลในการทำงานเช่นไร ต่างกันหรือไม่ อย่างไร ตามการรับรู้ของผู้ปฏิบัติงาน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยการสำรวจด้วยแบบสอบถามเพื่อวัดระดับความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลตามกรอบแนวคิดการแข่งขันค่านิยมของ Quinn โดยศึกษาระดับความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลตามตัวแบบต่าง ๆ 8 บทบาท คือ ผู้สร้างนวัตกรรม นายหน้า ผู้อำนวยการ ผู้ผลิต ผู้ประสานงาน ผู้ตรวจตรา ผู้อำนวยความสะดวก และผู้ให้คำปรึกษา ตัวอย่างได้จากการสุ่มจากองค์การภาครัฐ มีจำนวนผู้ตอบแบบสอบถามทั้งสิ้น 227 คน ผลการศึกษาพบว่า 1. ระดับความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลของผู้บริหารระดับกลางในองค์การภาครัฐที่เกิดขึ้นจริงในการรับรู้ของผู้ปฏิบัติงานอยู่ในระดับค่อนข้างสูง (ค่าเฉลี่ย = 4.91) โดยมีบทบาทของผู้นำมากที่สุดคือ ผู้ผลิต รองลงมาคือนายหน้า ส่วนบทบาทผู้อำนวยความสะดวกมีระดับคะแนนน้อยที่สุด 2. ระดับความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลของผู้บริหารตามการรับรู้ที่ผู้ปฏิบัติงานคาดหวังอยู่ในระดับสูง (ค่าเฉลี่ย = 5.88) บทบาทความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลที่มากที่สุดคือ ผู้อำนวยการ รองลงมาคือ ผู้ผลิต โดยบทบาทนายหน้ามีระดับคะแนนน้อยที่สุด 3.ระดับการรับรู้ของผู้ปฏิบัติงานที่มีต่อพฤติกรรมของผู้บริหารที่เกิดขึ้นจริงกับที่คาดหวัง มีความแตกต่างกันในบทบาทผู้สร้างนวัตกรรมมากที่สุด และ 4. ตำแหน่งงานที่ต่างกันระหว่างประเภทวิชาการกับประเภททั่วไป มีการรับรู้ต่อความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิผลทั้งที่เกิดขึ้นจริงและที่คาดหวังไม่แตกต่างกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิจัยราชภัฏพระนครเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Bass, B. M. (1990). From Transactional to Transformational Leadership: Learning to Share the Vision. Organizational Dynamics, 18(3), 19-31.
Burns, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
Denison, D. R., Hooijberg, R. & Quinn, R. E. (1995). Paradox and Performance: Toward a Theory of Behavioural Complexity in Managerial Leadership. Organization Science, 6(5), 524-540.
Have, S. T., Have, W. T., Stevens, A. F., & van der Elst, M. (2003). Key Management Models: The Management Tools and Practices That Will Improve Your Business. London: Prentice Hall.
Huy, Quy. (2001). In Praise of Middle Managers. Harvard Business Review, 79(8), 72-79.
Quinn R. E. & Rohrbaugh, J. (1983). A Spatial Model of Effectiveness Criteria: Towards a Competing Values Approach to Organizational Analysis. Management Science. 29(3), 363-377.
Quinn R. E. (1988). Beyond Rational Management: Mastering the Paradoxes and Competing Demands of High Performance. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Quinn, R. E., Bright, D., S. R. Faerman, Thompson, M. & McGrath, M. (2015). Becoming a Master Manager: Competing Values Approach. 6th Edition, John Wiley & Sons, Inc.
