บทบาทการเป็นผู้ประกอบการเชิงสร้างสรรค์ของปราชญ์ชาวบ้าน กรณีศึกษา ผลิตภัณฑ์ชุมชนบ้านบาตร เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย จังหวัดกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ของประเทศไทย มีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมที่ถ่ายทอดองค์ความรู้โดยผู้ประกอบการชุมชน ซึ่งได้รับการสั่งสมประสบการณ์ สืบทอดภูมิปัญญาจากรุ่นสู่รุ่น และยังสามารถถ่ายทอดองค์ความรู้ให้แก่บุคคลทั่วไปได้ จนได้รับการยกย่องให้เป็นปราชญ์ชาวบ้าน ดังนั้น การวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) บทบาทการเป็นผู้ประกอบการชุมชนเชิงสร้างสรรค์ของปราชญ์ชาวบ้าน กรณีศึกษา ผลิตภัณฑ์ชุมชนบ้านบาตร 2) ศึกษาวิธีการถ่ายทอดองค์ความรู้ภูมิปัญญาการตีบาตร เพื่อให้เกิดความเชื่อมโยงในสังคมปัจจุบัน 3) เสนอแนะบทบาทการเป็นผู้ประกอบการชุมชนเชิงสร้างสรรค์ของปราชญ์ชาวบ้านให้ยั่งยืนในสังคม ผู้ให้ข้อมูลสำคัญที่ใช้ในการศึกษา มีจำนวน 20 ราย ได้แก่ 1) ประธานชุมชน จำนวน 1 ราย 2) รองประธานชุมชน จำนวน 2 ราย 3) คณะกรรมการชุมชน จำนวน 4 ราย 4) ผู้ประกอบการในชุมชน จำนวน 12 ราย 5) ปราชญ์ชาวบ้าน จำนวน 1 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสัมภาษณ์เชิงลึกที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น โดยวิเคราะห์ผ่านระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการศึกษา พบว่า
1) บทบาทการเป็นผู้ประกอบการชุมชนเชิงสร้างสรรค์ของปราชญ์ชาวบ้าน พบว่า มีปัจจัยภายในเป็นลักษณะส่วนบุคคลที่มีการพัฒนาทักษะองค์ความรู้ในการสร้างสรรค์ ต่อยอดสร้างมูลค่าให้กับสินค้าและบริการด้วยความคิดสร้างสรรค์ และ ปัจจัยภายนอก คือ การนำเทคโนโลยีสารสนเทศ มาสร้างโอกาสและบริหารการขาย 2) วิธีการถ่ายทอดองค์ความรู้ภูมิปัญญาการตีบาตร เพื่อให้เกิดความเชื่อมโยงในสังคมปัจจุบัน พบว่า มีการถ่ายทอดองค์ความรู้ภูมิปัญญาผ่านสื่อประชาสัมพันธ์ ในรูปแบบแบบออนไลน์และออฟไลน์ และ 3) บทบาทการเป็นผู้ประกอบการชุมชนเชิงสร้างสรรค์ของปราชญ์ชาวบ้านให้ยั่งยืนในสังคม พบว่า ควรสร้างเครือข่ายทั้งภาครัฐและเอกชนจะมีส่วนสำคัญที่จะสร้างความยั่งยืน สร้างคนรุ่นใหม่ที่จะมาสืบทอดภูมิปัญญาการทำบาตรแบบโบราณให้คงอยู่ต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิจัยราชภัฏพระนครเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Announcement of Established the Creative Economy Agency (Public Organization): CEA. (2018, August 13). Government Gazette. No. 135 Section 59 A. page 27-43.
Athwal, N., Istanbulluoglu, D., & McCormack, S. E. (2019). The allure of luxury brands’ social media activities: a uses and gratifications perspective. Information Technology & People, 32(3), 603-626
Bakas, F. E., Duxbury, N., & de Castro, T. V. (2018). Creative tourism: Catalysing artisan entrepreneur networks in rural Portugal. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research.
Bujor, A., & Avasilcai, S. (2015). Creative Industries as a Growth Driver: An Overview. MakeLearn 2015: Managing Intellectual Capital and Innovation for Sustainable and Inclusive Society (pp. 1725-1731). Bari: ToKnowPress, Bangkok • Celje • Lublin.
Bujor, A., & Avasilcai, S. (2016). The creative entrepreneur: A framework of analysis. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 221, 21-28.
Bocconcelli, R., Cioppi, M., & Pagano, A. (2017). Social media as a resource in SMEs’ sales process. Journal of Business & Industrial Marketing, 32(5), 693-709.
Chang, Y. Y., & Chen, M. H. (2020). Creative entrepreneurs’ creativity, opportunity recognition, and career success: Is resource availability a double-edged sword?. European Management Journal, 38(5), 750-762.
Creative Economy Agency. (2020). Creative Economy takes the Thai economy forward to the international. Retrieved April 30, 2022, from https://www.nxpo.or.th/th/9440/
Culture Sport and Tourism Department. (2022). Culture Division. Retrieved April 30, 2022, from http://tinyurl.mobi/tzxd
Dana, L. P., & Salamzadeh, A. (2021). Why do artisans and arts entrepreneurs use social media platforms?: Evidence from an emerging economy. Nordic Journal of Media Management, 2(1), 23-35.
Fattah, A., Syairozi, M. I., & Rohimah, L. (2021). “YOUTH CREATIVE ENTERPRENEUR EMPOWERMENT (YOUTIVEE)”: Solutions for Youth to Contribute to the Economy and Reduce Unemployment. International Journal of Economics, Business and Accounting Research (IJEBAR), 5(3).
Hudson, S., & Hudson, R. (2013). Engaging with consumers using social media: a case study of music festivals. International Journal of Event and Festival Management, 4(3), 206-223.
Kruthngam, A. (2015). The Handicraft Curriculum Development of Kubua woven frabric along the creative economy for seventh grade students. Viridian E-Journal, Silpakorn Univesity. 8(2), 352-371.
Mutchima, P., Phiwma, N., & Valeepitakdej, V. (2019). E-Commerce for the Preservation of Traditional Thai Craftsmanship. In 2019 4th International Conference on Information Technology (InCIT) (pp. 114-119). IEEE.
Patten, T. (2016). " Creative?"…" Entrepreneur?"–Understanding the Creative Industries Entrepreneur. Artivate, 5(2), 23-42.
Pattarajierapan, S. (2013). Management of alms bowl handmaking as a learning center a case of Thai traditional handicrafts. (Doctoral dissertation, Silpakorn University), 1-4.
Sirikudta, S. (2013). Creative Economy Strategies Affecting Business Organization Success: Case Study of Upper Central Part Industrial Entrepreneurs. Kasetsart J. (Soc. Sci), 34, 428 – 439.
Tanhakorn, T., & Chantuk, T. (2018). Success Factors for Creative Entrepreneurs in the Creative Economy. Viridian E-Journal, Silpakorn Univesity. 11(1), 352-371.
Tikima, P. M. (2014). Impact of social media on customer relations: Case of Equity Bank (Doctoral dissertation).
UNCTAD; UNDP. (2010). All Publications: Creative Economy 2010 Report: A Feasible Development Option. Retrieved from UNCTAD Web Site: http://unctad.org/en/pages/PublicationArchive.aspx?publicationid=946
UNCTAD. (2022). What is the creative economy?. United States: United Nations.
