ระบำตารีดูหยง

บทคัดย่อ

           การงานวิจัยสร้างสรรค์ครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างสรรค์การแสดงชุด ระบำตารีดูหยง เป็นการวิจัยสร้างสรรค์เชิงคุณภาพ มีเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่ม การวิพากย์จากผู้ทรงคุณวุฒิ และเสนอผลการวิจัยสร้างสรรค์แบบ พรรณนาวิเคราะห์ พะยูนฝูงสุดท้ายซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่ใกล้สูญพันธ์อาศัยอยู่บริเวณรอบ ๆ เกาะลิบง อำเภอกันตัง จังหวัดตรัง มีจำนวนลดลงจนใกล้สูญพันธุ์เพราะทะเลที่อยู่อาศัยของพะยูนเกิดเสื่อมโทรมของระบบนิเวศใต้ท้องทะเล การประมงและการไล่ล่าของมนุษย์ที่มีความคิดว่าพะยูนเป็นสัตว์นำโชคเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ พะยูนจึงกลายเป็นสัตว์น้ำที่มีความสำคัญและเป็นที่ต้องการของตลาดอย่างมาก

          การสร้างสรรค์การแสดงชุดระบำตารีดูหยง พบว่า ผู้ที่ได้รับชมการแสดงชุดนี้ตระหนักถึงความสำคัญของพะยูนและร่วมกันอนุรักษ์พะยูนให้คงอยู่สืบไป พบองค์ประกอบการแสดงดังนี้
1) การกำหนดชื่อชุดการแสดงจากภาษาท้องถิ่นของชาวบ้านให้ชื่อว่า ระบำตารีดูหยง 2) ดนตรี ศึกษาทำนองเพลงพื้นบ้านภาคใต้ตอนล่างแล้วนำมาประพันธ์เพลงใหม่ให้ชื่อว่าเพลงระบำตารีดูหยง 3) ท่ารำ สร้างสรรค์จากพฤติกรรมของพะยูนในอริยะบทต่าง ๆ 20 ท่า 4) เครื่องแต่งกายมีแนวคิดมาจากการเลียนแบบพะยูน ในส่วนของกระโปรงและสีของชุด ตัวเสื้อได้มาจากเสื้อบานง คอเสื้อได้จากเสื้อบะบ๋าและต่อแขนให้บานออก 5) การแต่งหน้าจะเน้นการแต่งแบบสวยงาม การทำผมรวบผมตึงมวยต่ำ สวมกระบังหน้า ด้านบนศีรษะติดตั้งตัวพะยูนขนาดเล็ก 6) การคัดเลือกผู้แสดงนั้นใช้เป็นผู้หญิงล้วน มีส่วนสูงเท่ากัน