LEGAL ENFORCEMENT SANCTIONS IN THE CASE OF DRUNKENNESS AND DRIVING ON THE ROAD CAUSING DEATH TO ANOTHER PERSON ACCORDING TO THE ROAD TRAFFIC ACT B.E. 2522
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract
This study aims to find ways to develop penalties for people who perform driving while intoxicated. To reduce road accidents caused by drunk drivers, law enforcement can reduce accidents and deaths. To address the reduction of accidents, this is partly due to laws relating to driving a car while intoxicated. The law also has penalty rates that do not fit the character of the offender.
The results showed that Thailand already has laws that punish offenders of international equivalents. Thai laws governing the problem of binge drinking and driving on the road by controlling the distribution and drinking of alcoholic beverages. In addition, the amendments to the law have been revised tougher penalties. For offences of drinking alcohol while driving a vehicle or for repeat offences. The legislation increases penalties for motorists while drunk, which is a measure to prevent accidents caused by motorists while drunk, as offenders may foresee that driving while intoxicated can cause damage to themselves and others. It is deemed that increasing the legal penalty rate will solve the problem to deter repeat offences.
The recommendations of this study propose to revise the Land Traffic Act B.E. 2522 (1979). To increase penalty rates, fight up, punish drivers for changing their behavior and attitudes, not driving while drunk and not to repeat their crimes
Article Details
References
เอกสารอ้างอิง
กิตติพงษ์ สิมมาลี. (2545). การบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยการจราจรทางบก : ศึกษากรณีผู้ขับขี่รถขณะเมาสุรา. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ปรีดี พนมยงค์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ธัญญาภรณ์ ชูเอี่ยม. (2561). ปัญหาเกี่ยวกับบทลงโทษกรณีปฏิเสธการตรวจวัดแอลกอฮอล์ของกฏหมายไทยเปรียบเทียบกฏหมายต่างประเทศ. ใน สารนิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต กลุ่มวิชากฏหมายอาญาและกระบวนการยุติธรรมทางอาญา คณะนิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
บัณฑิต ศรไพศาล. (2549). การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในประเทศไทย. วารสารคลินิก, 22(1), 7-13.
ราชกิจจานุเบกษา. (2553). พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522. เล่ม 96 ตอนที่ 8 ฉบับพิเศษ หน้า 1 (29 มกราคม 2522).
สังเวียน เทพผา. (2562). มาตรการทางกฎหมายในการเพิ่มโทษผู้ขับรถในขณะเมาสุราหรือของเมาอย่างอื่นตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), 435-440.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). (2561). รณรงค์เมาไม่ขับ. เรียกใช้เมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://1th.me/rs5Zx.
สุทธิชัย คำพานิช. (2557). มาตรการในการลงโทษความผิดฐานขับขี่ระหว่างเมาสุราตามพระราชบัญญัติ จราจรทางบก. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ปรีดี พนมยงค์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณทิตย์.
หทัยรัตน์ ต๊ะอินทร์. (2545). พฤติกรรมการดื่มสุรากับการเกิด อุบัติเหตุจราจร ของผู้ประสบอุบัติเหตุจราจรที่มารับบริการ ในห้องฉุกเฉินและอุบัติเหตุของโรงพยาบาลตำรวจ. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (สุขศึกษา). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อดิศักดิ์ แก้ววงษาและสัญญพงศ์ ลิ่มประเสริฐ. (2558). ปัญหาและอุปสรรคในการปฏิบัติงานด้านการบังคับใช้กฎหมายกับผู้ขับรถขณะเมาสุราของเจ้าหน้าที่ตำรวจจราจรกองบังคับการตำรวจนครบาล 6. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 1(1), 128-136.
เอกรัตน์ โลหะ. (2553). ปัญหาทางกฎหมายในการบังคับใช้ พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.2522 ศึกษา กรณีการขอตรวจใบอนุญาตขับขี่. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.