ความเป็นมรดกโลกของถ้ำอชันต้า

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

         ถ้ำอชันต้า ตั้งอยู่บนเทือกเขาอินทิยาทรี ในเมืองออรังคาบาด รัฐมหาราษฎร์ ประเทศอินเดีย เป็นวัดถ้ำในพุทธศาสนาที่งดงามและเก่าแก่ที่สุดในโลก หมู่ถ้ำมีทั้งหมด 30 ถ้ำ ตั้งอยู่ในท่ามกลางธรรมชาติที่เงียบสงบร่มรื่น เหมาะสำหรับการปฏิบัติกรรมฐาน ถ้ำยุคแรกเป็นของพระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาท ในยุคหลังเป็นของพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน ทั้งนี้สันนิษฐานว่าถ้ำถูกสร้างโดยเหล่านักบวชและผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนาในระหว่าง พ.ศ. 350 สิ้นสุดประมาณ พ.ศ. 1200 (ระหว่างช่วง 200 ปีก่อนคริสต์ศักราช จนถึงช่วงปี ค.ศ. 650) ค้นพบโดย จอห์น สมิธ ในปี พ.ศ. 2362 (ค.ศ. 1819) ต่อมาในปี พ.ศ. 2527 องค์การยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ด้วยเหตุผล 3 ด้าน คือ ด้านสถาปัตยกรรม มีการออกแบบวางผังการก่อสร้างถ้ำได้อย่างแข็งแรงลงตัว เป็นแหล่งเรียนรู้ถึงวิวัฒนาการงานด้านสถาปัตยกรรมการวางแผนและออกแบบก่อสร้างที่อยู่อาศัยได้เป็นอย่างดี ด้านประติมากรรม ภายในจะพบพระพุทธรูปปางต่างๆ ซึ่งแกะสลักด้วยหินอย่างประณีตสวยงาม แสดงให้เห็นถึงความศรัทธาในพระรัตนตรัยอันแรงกล้าและมั่นคงต่อพระพุทธศาสนาของคนในยุคนั้นได้อย่างชัดเจน ด้านจิตรกรรม จะมีภาพเขียนพุทธประวัติ ภาพพระโพธิสัตว์และภาพวิถีชีวิตของคนในสมัยนั้น เขียนโดยศิลปะชั้นสูง ลงสีสันบนภาพอย่างวิจิตรสวยงามและคงทนมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งมีอิทธิพลต่อการศึกษาศิลปะผาผนังอย่างมาก และยังเป็นหลักฐานการดำรงชีวิตของคนในยุคนั้นได้เป็นอย่างดี จึงกล่าวได้ว่า องค์ประกอบทั้ง 3 ด้านดังกล่าวมีคุณค่าครอบคลุมทั้งด้านสังคม ด้านการศึกษา และด้านจิตใจได้อย่างลงตัว