การจัดการเรียนรู้ความเป็นพลเมืองสร้างสรรค์ ผ่านงานศิลปะจากปัญญาประดิษฐ์ เรื่อง ชัยนาทเมืองแห่งอัตลักษณ์วิถี ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาด้านทักษะความเป็นพลเมืองสร้างสรรค์ ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) 2) เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้ความเป็นพลเมืองสร้างสรรค์ผ่านงานศิลปะจากปัญญาประดิษฐ์ เรื่อง ชัยนาทเมืองแห่งอัตลักษณ์วิถี ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) เป็นการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูล คือ ครูผู้สอน นักศึกษา และผู้เชี่ยวชาญการทำงานสร้างสรรค์ (ศิลปะและเทคโนโลยีดิจิทัล) กลุ่มเป้าหมาย คือ นักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) วิทยาลัยเทคนิคชัยนาท สาขาการบัญชี จำนวน 37 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แนวคำถาม ในการสัมภาษณ์ครูผู้สอน นักศึกษาและผู้เชี่ยวชาญ 2) แนวคำถามในการสัมภาษณ์หลังการจัดกิจกรรม 3) แบบประเมินทักษะความเป็นพลเมืองสร้างสรรค์ 4) แบบสังเกตพฤติกรรม
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันและปัญหาด้านทักษะความเป็นพลเมืองสร้างสรรค์ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) ด้านการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ การคิดสร้างสรรค์ และการใช้เทคโนโลยี อยู่ในระดับเบื้องต้น ยังขาดการเชื่อมโยงแนวคิดทางวัฒนธรรม การทำงานเป็นทีมยังไม่สมดุล และการนำเสนอผลงานยังขาดความน่าสนใจ 2) การจัดการเรียนรู้ความเป็นพลเมืองสร้างสรรค์ ผ่านงานศิลปะจากปัญญาประดิษฐ์ เรื่อง ชัยนาทเมืองแห่งอัตลักษณ์วิถี ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) โดยใช้สื่อประกอบการสอน เกิดทักษะ 5 ด้าน ดังนี้ 1) การเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ 2) การทำงานเป็นทีมอย่างสร้างสรรค์ 3) การคิดอย่างสร้างสรรค์ 4) การใช้สื่อและเทคโนโลยีสร้างสรรค์ 5) การนำเสนอและสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ และนักศึกษาได้สร้างผลงาน ในรูปแบบโปสเตอร์ เพลง วิดีโอ และการจัดนิทรรศการผ่านเมต้าเวิร์ส เผยแพร่อัตลักษณ์ชัยนาท สร้างความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมท้องถิ่น เชื่อมโยงศิลปะ วัฒนธรรม และเทคโนโลยี สู่ทักษะในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
กนิษฐา พูลลาภ, ทรงศักดิ์ สองสนิท, และดร.ขจรพงษ์ ร่วมแก้ว. (2563). การส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานร่วมกับการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐานสำหรับนักเรียนห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนผดุงนารี. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติ ครั้งที่ 21. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2562). ชัยนาท. การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 20 มกราคม 2567 จาก https://thai.tourismthailand.org/DestinationsProvinces/.
ขวัญใจ ทวนดำ, พระสมพร นามอินทร์. (2566). ปัญญาประดิษฐ์กับการสอนวิชาศิลปะ. วารสารคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสร้างสรรค์, 1(3), 33-38.
ปัญจนาฏ วรวัฒนชัย. (2564). ลักษณะของบุคคลที่มีความคิดสร้างสรรค์. วารสารครุศาสตร์สาร, 15(1), 45-55.
พัชราภา ขันมะณี, ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2565). นวัตกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษาตามวิธีการสุนทรียปรัศนีย์เพื่อพัฒนาความสามารถการคิดสร้างสรรค์ในการธำรงคุณค่าวัฒนธรรมท้องถิ่นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 16(3), 95-106.
ราชกิจจานุเบกษา. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561-2580). เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2567 จาก https://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/A/082/.
วินัย หอมสมบัติ. (2567). เมืองสร้างสรรค์ : โอกาสและความท้าทาย. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2567จาก https://setthasarn.econ.tu.ac.th/blog/detail/682.
วิริยะ ฤาชัยพาณิชย์. (2562). การสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน Creativity-based Learning (CBL). วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 1(2), 23-37.
สมศักดิ์ ดลประสิทธิ์. (2564). แนวทางการจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาการสังคมในศตวรรษที่ 21. วารสารคุรุสภาวิทยาจารย์, 2(1), 1-16.
สรัล สุวรรณ และอุบลวรรณ ส่งเสริม. (2566). การพัฒนาการจัดการเรียนรู้โดยใช้ศิลปะเป็นฐานเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 13(1), 91-100.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2567 จาก https://www.onec.go.th/index.php/page/view/Outstand/.
สุภางค์ จันทวานิช. (2567). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ฉบับปรับปรุงใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 26). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
James Hutson. (2024). Integrating art and AI: Evaluating the educational impact of AI tools in digital art history learning. United States: Lindenwood University.
The Modernist. (2566). ศิลปะกับ AI: เมื่อปัญญาประดิษฐ์เปลี่ยนโลกศิลปะ. เรียกใช้เมื่อ 8 มิถุนายน 2567 จาก https://www.themodernist.in.th/art-and-ai/.
Wen Zhang, Achyut Shankar, & A. Antonidoss. (2021). Modern Art Education and Teaching Based on Artificial Intelligence. United States: Oakland University.
