การบริหารแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการบริหารแบบบูรณาการ 2) เพื่อศึกษาการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา 3) เพื่อศึกษาการบริหารแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสาเหตุ กลุ่มตัวอย่างคือผู้บริหารสถานศึกษาและครู จำนวน 269 คน เครื่องมือที่ใช้การวิจัยเป็นแบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.98 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สันและการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบมีขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารแบบบูรณาการ โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 3) การบริหารแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา โดยการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน มีความสัมพันธ์ในทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยมีค่าความสัมพันธ์ระหว่าง 0.737 - 0.786 ในแต่ละด้าน พบว่า การบริหารแบบบูรณาการที่มีความสัมพันธ์กับองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาสูงที่สุด คือด้านการทำงานเครือข่าย (X2) และการบริหารแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สูงสุด คือด้านการทำงานเครือข่าย (X2) ด้านการนำการเปลี่ยนแปลง (X5) ด้านการสร้างทีมบูรณาการ (X3) ด้านการกำหนดวิสัยทัศน์มุ่งผลลัพธ์ (X1) ด้านการประเมินผลอย่างมีส่วนร่วม (X4) มีค่าสัมประสิทธิ์พหุคูณ (r = 0.866) พยากรณ์ได้ร้อยละ 75.00 ( =0.750, p-value < .05) สร้างสมการพยากรณ์ได้ในรูปแบบคะแนนมาตรฐาน Zy = 0.246(ZX2) + 0.225(ZX5) + 0.205(ZX3) + 0.167(ZX1) + 0.150(ZX4)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2567). นโยบายและจุดเน้นกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ 2567. เรียกใช้เมื่อ 30 กรกฎาคม 2567 จาก https://www.moe.go.th.
เขตรัฐ จันทิหล้าและบุญช่วย ศิริเกษ. (2566). ภาวะผู้นำเชิงบูรณาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผล ต่อการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครราชสีมา. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 5(1), 368-384.
คณะแพทย์ศาสตร์ ศิริราชพยาบาล. (2566). องค์กรแห่งการเรียนรู้เป็นอย่างไร...รู้ได้อย่างไร. เรียกใช้เมื่อ 28 กรกฎาคม 2567 จาก https://www2.si.mahidol.ac.th.
ปารวี สยัดพานิช. (2564). การสร้างทีมให้มีประสิทธิภาพ. เรียกใช้เมื่อ 24 กรกฎาคม 2567 จากhttps://www2.si.mahidol.ac.th.
พิมพ์รภัส ประสีระเตสัง และสมชาย เทพแสง. (2563). องค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบริหารแบบบูรณาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ภาคกลาง. วารสารบริหารการศึกษา มศว, 16(30), 1-13.
วีรภัทร รักชนบทและสายสุดา เตียเจริญ. (2563). องค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาวัดไร่ขิงวิทยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(2), 401-411.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2563). ประเด็นวิจัยการศึกษาและตลาดแรงงาน. เรียกใช้เมื่อ 14 ตุลาคม 2567 จาก https://tdri.or.th/category/read-with-tdri/research.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2. (2567). แผนกลยุทธ์หรือแผนพัฒนาหน่วยงาน 2564–2568. เรียกใช้เมื่อ 13 ตุลาคม 2567 จาก https://actionplan.nongkhai2.go.th
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2566). แผนปฏิบัติราชการ 5 ปี (พ.ศ.2566-2570). เรียกใช้เมื่อ 30 กรกฎาคม 2567 จาก https://www.moe.go.th.
อดิศร พูนสวัสดิ์ และชิษณพงศ์ ศรจันทร์. (2566). ภาวะผู้นำเชิงบูรณาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเลย หนองบัวลำภู. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 5(2), 513-530.
อนุสรา พิพิทธภัณฑ์ และศิกานต์ เพียรธัญญกรณ์. (2564). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงบูรณาการของครูโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 15(2), 32-41.
