LEGAL MEASURES FOR OVERSIGHT THE SHARING ECONOMY BUSINESS IN ACCOMMODATION VIA THE DIGITAL PLATFORM
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract
Booking accommodation via digital platforms is essential since it gives consumers another quick and simple way to book accommodation in advance. Therefore, they are more likely to be satisfied with their booking. This is now regarded as an important intermediary in the tourism industry. However, problems arise, and consumers are not adequately protected. This is particularly true when the room does not correspond to the publishing that was advertised. The law enforcement approach to claiming damage is also unsuitable for the sharing economy business of providing accommodations for tourists through digital platforms. At the present, Thailand lacks specific regulations governing the use of digital platforms to make hotel reservations in the sharing economy as well as any clear measures regarding the supervision of such businesses or the protection of the sharing economy business and clear standards to supervise such business operations.
This research aims to study the concepts and legal issues surrounding the regulatory standards for digital platforms, which are used to book accommodation in the sharing economy for online travel agencies (OTAs). It also investigates the legal framework in Thailand that has been adjusted to watch over and protect digital platform services users of OTAs from harm, including the application of consumer protection laws. The study is based on a documentary research method and other information related to such business operations. As a result, the author considers that measures adapted from model countries should be implemented and specific laws should be proposed to control and supervise specific digital platforms used to book accommodation in the sharing economy business via the digital platform
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เอกสารอ้างอิง
ณัฐนันท์ หิรัญรัศมีสกุล. (2556). ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจสถานที่พักที่ไม่เป็นโรงแรม. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายธุรกิจ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปณิตา ผ่องภรพล. (2556). การคุ้มครองผู้บริโภคในการจองห้องพักออนไลน์. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายการค้าระหว่างประเทศ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปรมาภรณ์ วีระพันธ์. (2562). ปัญหาการปรับใช้กฎหมายในการคุ้มครองความปลอดภัยของผู้เข้าพักในธุรกิจเพื่อการพักแรมที่ไม่ใช่โรงแรมในเขตพื้นที่อำเภอสังคมจังหวัดหนองคาย. วารสารวิชาการ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 6(1), 1-13.
พชร ชัยวี. (2561). ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับธุรกิจการให้เช่าที่พักอาศัยระยะสั้นผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์. เรียกใช้เมื่อ 18 พฤษภาคม 2564 จาก https://shorturl.asia/qajwB.
วาริชา สิริปุญญานนท์. (2563). ปัญหาทางกฎหมายอันเกี่ยวด้วยธุรกิจให้เช่าที่พักอาศัยระยะสั้นที่มิใช่โรงแรม: ศึกษากรณี Airbnb. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายการค้าระหว่างประเทศ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิยกานต์ ปานสุวรรณ. (2563). แนวทางมาตรการกำกับดูแลธุรกิจให้เช่าที่พักอาศัยในลักษณะการเช่ารายวัน - ธุรกิจ Airbnb. ใน สารนิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายการค้าระหว่างประเทศ, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สถิตย์ อินตา. (2562). กฎหมายเรื่องจ้างทำของและหลักนิติกรรมและสัญญาทั่วไป. เรียกใช้เมื่อ 22 พฤษจิกายน 2564 จาก https://shorturl.asia/Z0BQs.
สุภาพร แก้วตา. (2561). การคุ้มครองนักท่องเที่ยวในการใช้บริการห้องพักรายวัน. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายเอกชนและกฎหมายธุรกิจ, มหาวิทยาลัยสยาม.
เสกสรร หนูอินทร์. (2562). ปัญหาความรับผิดของผู้ประกอบธุรกิจบริการให้เช่าที่พักซึ่งไม่ได้รับอนุญาตในประเทศไทย : ศึกษากรณีการเช่าที่พักผ่านทางเทคโนโลยีสารสนเทศ Airbnb. ใน สารนิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายธุรกิจ, มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
Digital Law. (2564). อัปเดตร่างกฎหมาย Digital Platform กับข้อสงสัยที่ใคร ๆ อยากรู้. เรียกใช้เมื่อ 5 ธันวาคม 2564 จาก https://www.etda.or.th/th/Useful-Resource/Update-Draft-Digital-Platform-Decree.aspx
San Francisco Planning. (2023). The Office of Short-Term Rentals (OSTR). Accessed November 13, 2022. Available from https://sfplanning.org/office-short-term-rentals.
