A MODEL OF SPIRITUAL LEADERSHIP DEVELOPMENT ACCORDING TO BRAHMA VIHARA IV OF SCHOOL PRINCIPAL ADMINISTRATION UNDER THE OFFICE OF PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract
This research article The objectives are 1) to study the condition of spiritual leadership according to the 4 brahmavihāra principles of school administrators under the Primary Educational Service Area Office 2) to create a model for developing spiritual leadership according to the 4 brahmavihāra principles of school administrators. Under the jurisdiction of the Office of Primary Educational Service Areas 3) To present a model for developing spiritual leadership according to the four Brahmavihāra principles of school administrators under the Office of Primary Educational Service Areas. This research is a combined methods research. Research tools include 1) studying documents 2) using questionnaires on current conditions and problems Sample group of educational institution directors or 400 department heads or teachers received 390 questionnaires back. 3) Interviews with specific experts, 5 people selected. 4) Group discussions. 9 experts/person and 5) used a questionnaire to ask a sample group of 395 educational institution directors or acting directors of educational institutions. 356 questionnaires were returned and the content was analyzed to find percentages, averages, and deviations. standard ben and analysis of necessary needs.
The results of the research found that: 1) Overall, it was found that (1) there were equal needs in two areas: trust and the faith aspect (2) is the hope aspect and (3) is the vision aspect. 2) overall is at the highest level. When considering each aspect from greatest to least, namely, usefulness. Aspect of correctness As for suitability and the possibility side are at a very high level, respectively 3) Components of the 5-part model, consisting of Section 1: Principles, Section 2: Objectives, Section 3: Spiritual Leadership Development Model according to the 4 Brahmavihāra Principles, Section 4: Application of the Model, Section 5: Conditions for Success.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). ระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2543. [ม.ป.ท.]: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
กอปรเชษฐ ตยัคคานนท์. (2544). หลักจิตวิทยาการบริหาร. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: เปลวอักษร.
จินตนา ศรีสารคาม. (2554). การวิจัยและพัฒนาโปรแกรมพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ไชยา ภาวะบุตร. (2555). ภาวะผู้นำทางวิชาการในสถานศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2552). พฤติกรรมองค์การกรุงเทพบริษัทดีพริ้นท์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท วี พริ้นท์ (1991) จำกัด.
ดำรง มูลป้อน. (2556). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กเขตตรวจราชการที่ 11 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ การศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
นงลักษณ์ เรือนทอง. (2550). รูปแบบการบริหารโรงเรียนที่มีประสิทธิผล. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญมี ก่อบุญ. (2553). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทีมของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ประภาศรี สุขเงิน. (2547). การสร้างบรรยากาศในโรงเรียน. วารสารข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา, 24 (1).
ฤทัยทรัพย์ ดอกคำ. (2553). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียน. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
วรรณลัดดา ถิ่นกลาง. (2556). การเป็นผู้นำทางวิชาการการบริหารจัดการทางการศึกษา. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
วิษณุ จุลวรรณ. (2547). การวิเคราะห์องค์ประกอบของภาวะผู้นำการวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดสระบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. สถาบันราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. พระนครศรีอยุธยา.
วีณา เอื้อศิรินุเคราะห์ และคณะ. (2545). ทิศทางในการพัฒนาทักษะทางการบริหารของผู้บริหารมหาวิทยาลัยมหิดล. ใน รายงานการวิจัย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักข่าว Thai PBS. (2566). ปฏิรูปการศึกษา เส้นทางยังอีกยาวไกล. เรียกใช้เมื่อ 23 พฤษภาคม 2567 จาก https://www.thaipbs.or.th/news/content/333481.
สิร์รานี วสุภัทร. (2551). ภาวะผู้นำและสมรรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Dessler. (2002). Seven Steps to Effective Instuctional Leadership. California: Carwin Press, inc.
Highett. (1998). School effectiveness and ineffective parents’ principle’s and superintendent’s perspectives. University of Alberta Edmonton: unpublished doctoral dissertation.
Kouzes & Posner. (1997). The Leadership Challenge. San Francisco: Jossey-Bass.
Leith wood, K., Jantzi, D., & Steinbach, R. (1999). Changing leadership for changing times. Philadelphia, PA: Open University Press.
Mc Cauley & Velser. (1988). Effective Leadership. 4 th ed Canade: Nelson Education, Ltd.
The Traener's Libray. (1998). Developing Instructional Leaders. Retrieved June 1, 2007 From http://www.vtaide.com/png/ERIC/Developing-Instuctionl-Leaders.html.
Weber, G. (1997). Inner-City Children Can Be Taught to Read: Four Successful School. Washington. D.C. Council for Basic Education.
