PROBLEMS OF PARTIES NOT ENTERING THE MEDIATION PROCESS IN FAMILY CASES

Main Article Content

Kanokwan Jasuna
Chansom Chanin
Vichan Chanin

Abstract

Abstract


          The purpose of this research article was to study the problems of the parties not entering the mediation process in family cases. 1) the problem of domestic violence 2) Concepts and theories about the mediation process in family cases 3) Legal measures of foreign countries and Thailand 4) Data analysis. 5) Proposal to amend the law. This research was qualitative by researching from legal documents.


          The results showed that 1) The problem of family violence leading to problems in the family causing family members loose their relationship enabling the disputing parties to come to an agreement. 2) The mediator had expertise in the matter. 3) Legal Measures In the United Kingdom, courts will set litigation fees based on the behavior and efforts of the parties to settle disputes. 4) In Thailand, the court shall consider marital status taking into account the welfare and future of the child 5) Should propose amendments to the law for the parties to enter the mediation process Therefore, it is proposed to amend the Rules of the Executive Committee of the Court of Justice on Compromise Fees of Family Case B.E.2012 by considering the amount of funds, the number of parties, the number of times, the duration and the success of the mediation. However, each matter does not exceed 10,000 baht and Article 4/1 in the case which the parties enter the mediation process and have reached a compromise. The court shall return the proceedings as the court deems appropriate.

Article Details

Section
Research Articles

References

เอกสารอ้างอิง

เจษฎา นาคะรัมภะ. (2562). สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทยภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. เรียกใช้เมื่อ 6 กันยายน 2564 จาก https://www.constitutionalcourt.or.th › ewt_dl_link. PDF.

ชลากร เทียนส่องใจ. (2553). การเจรจาไกล่เกลี่ยคนกลางเชิงพุทธ: หลักการและเครื่องมือสำหรับการจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นันทนัช สิมะโชคดี. (2559). เหตุหย่าเพราะครอบครัวแตกร้าว : ศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายต่างประเทศ. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

บุญเสริม หุตะแพทย์. (2545). ลักษณะการให้บริการของหน่วยงานภาครัฐและเอกชนที่เกี่ยวข้องกับปัญหาความรุนแรงในครอบครัว. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช: นนทบุรี.

ประคอง เตกฉัตร. (2556). การดำเนินคดีและการประนีประนอมคดีครอบครัว. วารสารวิชาการนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 4(6), 1-14.

พระพรหมคุณาภรณ์. (2556). เจอวิกฤติจิตไม่วิบัติ. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ที่โรงพิมพ์บริษัทอมรินทร์ พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 (แก้ไขปรับปรุงตาม ฉบับที่ 2 ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2558 ฉบับที่ 4 และฉบับที่ 5 พ.ศ. 2559). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 127/ตอนที่ 72 ก/หน้า 12 (วันที่ 22 พฤศจิกายน 2553)

พูนสุข มาศรังสรรค์. (2554). การจัดการความรุนแรงในครอบครัวเชิงพุทธบูรณาการ. ใน พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ระเบียบคณะกรรมการบริหารศาลยุติธรรมว่าด้วยค่าป่วยการของผู้ประนีประนอมคดีครอบครัว พ.ศ.2555. (2555). ระเบียบคณะกรรมการบริหารศาลยุติธรรมว่าด้วยค่าป่วยการของผู้ประนีประนอมคดีครอบครัว พ.ศ. 2555. (ประกาศ ณ วันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555).

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. (2560). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 9 (6 เมษายน 2560).

สรวิศ ลิมปรังษี. (2550). การจัดการความขัดแย้งกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท: ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. กรุงเทพมหานคร: สำนักระงับข้อพิพาท สำนักงานศาลยุติธรรม.

สุภาวดี น้อยมณี. (2558). การสำรวจสถานการณ์เสี่ยงต่อความรุนแรงในครอบครัว ในตำบลแม่ยางฮ่อ อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่. ใน สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุรศักดิ์ ยศสิงห์. (2562). กระบวนการไกล่เกลี่ยคดีครอบครัว: ศึกษาการฟ้องหย่าในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (การจัดการความขัดแย้ง). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

อมร อำไพรุ่งเรือง. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการรักษาและการล่วงละเมิดศีล 5 ของพุทธศาสนิกชนกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.

อรปรียา วสุมหันต์. (2553). พุทธวิธีจัดการความขัดแย้งในทัศนะของพระไพศาล วิสาโล. ใน พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อริยา คุ้มภัย. (2543). ภูมิหลังบุคลิกลักษณะ และสภาวะทางจิตใจของผู้หญิงที่ถูกสามีทําร้าย:กรณีศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะแพทย์ศาสตร์ศิริราชพยาบาล. มหาวิทยาลัยมหิดล.

อังคณา ช่วยค้ำชู. (2555). ความรุนแรงในครอบครัว: สาเหตุ ผลกระทบ และแนวทางการช่วยเหลือ. วารสารธรรมศาสตร์, 31(3), 130-145.

อุมาพร ตรังคสมบัติ. (2545). จิตวิทยาชีวิตคู่และการบำบัดคู่สมรส. ศูนย์วิจัยและพัฒนาครอบครัว: กรุงเทพมหานคร.