The Development of Assessment Criteria in Competitiveness of Sustainable Tourism of Subdistrict Administration Organization
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The competitiveness of sustainable tourism means the ability of tourism to integrate valueadded products, management, innovation, and service delivery so as to be better than that of other competitors. The purposes of this research were: 1) to develop criteria for assessing the competitiveness of sustainable tourism of subdistrict administration organization using the e-Delphi technique involving twenty experts; 2) to develop an online assessment program by applying the
PHP programming language; and 3) to compare the competitiveness of sustainable tourism levels between the awarded subdistrict administration and the non-awarded subdistrict administration. Data were analyzed using the Mann-Whitney U test.
The results were as follows:
1. The developed criteria for assessing the competitiveness of sustainable tourism of subdistrict administration organization contained seven components with 24 indicators. Those were: 1) tourism management (4 indicators); 2) leadership of subdistrict administration organization and human capital (2 indicators); 3) tourism product and service innovation (3 indicators); 4) tourism marketing (4 indicators); 5) value and tourism knowledge management (2 indicators); 6) sustainable tourism development (4 indicators); and 7) tourism destination competitiveness (5 indicators). They were categorized into five levels ranking from needs improvement to very good.
2. The developed online program for assessing the competitiveness of sustainable tourism of subdistrict administration organization was judged to be acceptable.
3. The comparison of the competitiveness of sustainable tourism of subdistrict administration organization between the awarded subdistrict administration and the non-awarded subdistrict administration showed that the awarded subdistrict administration organization had higher levels than the non-awarded subdistrict administration organization (p< .01).
It can be concluded that the developed assessment criteria for the competitiveness of sustainable tourism are appropriate for use in assessing the competitiveness of sustainable tourism of the subdistrict administration organization.
Article Details
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560-2564).กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2560). ข้อมูลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทั่วประเทศ.สืบค้น 2 เมษายน 2561, จาก http://www.dla.go.th/work/abt/
นฤมล เกษมสุข. (2560, 26 พฤษภาคม). ททท.ดันท่องเที่ยว 4.0 เคลื่อนเศรษฐกิจ. กรุงเทพธุรกิจ. ค้นจาก http://www.bangkokbiznews.com/news/detail/756663
พลอยชมพู กิตติกุลโชติวุฒิ. (2558). ประสิทธิผลการจัดการความรู้กับความสำเร็จขององค์กร: การศึกษาเชิงประจักษ์ของธุรกิจโรงแรมในประเทศไทย.วิทยาการวิจัยและวิทยาการ
ปัญญา, 12(1), 28-42.
วิตติกา ทางชั้น, นพมาศ สุวชาติ และฐกัด ศรีคำพร. (2557). การพัฒนาตัวชี้วัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอีสานริมโขงสู่ความยั่งยืน, ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัย
ระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 15(หน้า 222-231). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วิไลลักษณ์ รัตนเพียรธัมมะ. (2558). การพัฒนาและการปรับตัวของการท่องเที่ยวไทยในการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 33(1), 58-78.
สัจจา ไกรศรรัตน์ และวรรักษ์ สุเฌอ. (2560). แนวทางการพัฒนาเอกลักษณ์ตราสินค้าสำหรับชุมชนโบราณในฐานะแหล่งท่องเที่ยว: กรณีศึกษาตลาดร้อยปีสามชุกและตลาดเก้าห้อง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารรัชต์ภาคย์, ฉบับพิเศษ ครบรอบ 23 ปี,125-142.
สุพจน์ นาคสวัสดิ์, เสรี ชัดแช้ม และภัทราวดี มากมี. (2558). การพัฒนาเกณฑ์การประเมินทุนมนุษย์สำหรับอุตสาหกรรม. วิทยาการวิจัยและวิทยาการปัญญา, 13(2), 90-108.
สุมามาลย์ ปานคำ และเสรี ชัดแช้ม. (2559). การพัฒนาวิธีการวัดฉันทามติของกลุ่มผู้เชี่ยวชาญโดยใช้ทฤษฎีรัฟเซตในเทคนิคเดลฟายแบบอิเล็กทรอนิกส์. วิทยาการวิจัยและวิทยาการปัญญา, 14(2), 87-101.
ศิวะนันท์ ศิวพิทักษ์.(2016). ผลกระทบของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่มีคุณลักษณะความเป็นผู้นำประกอบการในสถานประกอบการธุรกิจ. BU ACADEMIC REVIEW, 15(2), 29-41.
Arbogast, D, Deng, J, & Maumbe, K. (2017). DMOs and rural tourism: A Stakeholder analysis the case of Tucker Country, West Verginia. Sustainability,
9(10), 1-18.
Balkyte, A., & Peleckis, K. (2010). Mapping the Future Sustainable Competitiveness Resources: Aspect of Forest Ownership. Journal of Business Economics and Management, 11(4), 630-651.
Creswell, J. H. (2014). Research Design: Qualitative, Quantitative, & Mixed Methods Approaches(4th ed.). Thousand Oaks, California: Sage Publications.
Crouch, G. I., & Ritchie, J. B. (2000). The competitive destination: A sustainability perspective.Tourism Management, 21(1), 1-7.
Cole, D. Z., Donohoe, H. M., & Stellefson, M. L. (2013). Internet-based Delphi research: case base discussion. Environ Manage, 51(3), 511-523.
Diamond, I. R., Grant, R. C., Feldman, B.M., Pencharz, P. B., Ling, S. C., Moore, A. M., & Wales, P. W. (2014). Defining consensus: A systematic review recommends methodologic criteria for reporting of delphi studies. Journal of ClinicalEpidemiology, 67(4),401-409.
Dwyer, L., & Kim, C. (2003). Destination competitiveness: An analysis of determinant attributes. Journal of Travel Research, 50(1), 27-45.
Dwyer, L., & Edwards, D. (2009). Tourism product and service innovation to avoid ‘strategic drift’. International Journal of Tourism Research, 11(4), 321-335.
Edmonds, W. A., & Kennedy, T. D. (2017). An applied guide to research designs: quantitative, qualitative, and mixed methods.Thousand Oaks: SAGE.
Goffi, G. (2013). A model of tourism destination competitiveness: The case of The Italian destinations of excellence. Anuario Turismo y Sociedad, xiv, 121-147.
Goffi, G., & Cucculelli, M. (2018). Explaining tourism competitiveness in small and medium destinations: the Italian case. Current Issues in Tourism. Retrieved May 8, 2018, https://doi.org/10.1080/13683500.2017.1421620
Gossling, S., Hall, C. M., & Weaver, D. B. (2012). Sustainable tourism futures perspectives on systems, restructuring and innovations. New York: Routledge.
Gracht, H. A. (2012). Consensus measurement in delphi studies review and implications for future quality assurance. Tecnological Forecasting & Social Change, 79(1), 1525-1536.
Habibi, A., Sarafrazi, A., & Izadyar, S. (2014). Delphi technique theoretical framework in qualitative research.The International Journal of Engineering and Science (IJES), 3(4), 2319 -1805.
Haven-Tang, C., & Jones, E. (2012). Local leadership for rural tourism development: A case study of Adventa, Monmouthshire, UK. Tourism Management Perspectives, 4(October), 28-35, Retrieved May 8, 2016, from. https://doi.org/10.1016/j.tmp.2012.04.006
Ibanez, J. S., Gonzalez, L. P., & Nieto, C. D. N. (2016). Destination competitiveness and sustainable tourism: A critical review. Applied Economics and Finance, 3(2), 1-14.
Krstić, B., Sekulić, V., & Ivanović, V. (2014). How to Apply the Sustainability Balanced Scorecard Concept/Kako Primeniti Koncept Karte Izbalansiranih Performansi
Održivog Razvoja. Economic Themes, 52(1), 65-80.
Liu, T. W., & Chin, K. S. (2010). Development of audit system for intellectual property management excellence. Expert Systems with Applications, 37(6), 4504-4518.
Macmillan, T. T. (1971). The Delphi technique. In Paper presented at the annual meeting of the California Junior Colleges associations committee on research
and development, May 3-5. CA: Monterey.
Mamaqi, X., Migule, J., & Olave, P. (2010). The e-Delphi method to test the importance competence and skills: Case of the lifelong learning Spanish trainers. International Scholarly and Scientific Research & Innovation, 4(6), 1317-1325.
Newbert, S. L. (2007). Empirical research on the resource-based view of the firm: an assessment and suggestions for future research. Strategic Management Journal, 28(2), 121-146.
Palacios, C. (2013). Key elements for successful management of tourism ventures in rural communities. Illuminare, 11(1), 31-44.
Polit, D. F., & Beck, C. T. (2006). The content validity index: are you sure you know what’s being reported? Critique and recommendations. Research in Nursing
& Health, 29(5), 489-497.
Poon, A. (2010).Trends and issue in global tourism. Berlin: Springer.
Ritchie, J. R. B., & Crouch, G. I. (2003). The competitive Destination: A Sustainable Tourism Perspective. Oxon: CABI.
Singh, R. (2014). Marketing mix for sustainable tourism. IJMRR, 4(8), 825-829.
Skuimoski, G. J., Hartman, F. T., & Krahn, J. (2007). The Delphi method of graduate research. Journal of Information Technology Education, 6, 1-21.
Stefan, S. C., Popa, I., & Dobrin, C. O. (2016). Towards a model of sustainable competitiveness of health organizations. Sustainability, 8(5), 1-15.
Stufflebean, D. L., & Shinkfied, A. J. (2007). Evaluation Theory, Models, and Application.San Francisco: John Wiley and Sons.
Van de Ven, A. H., & Poole, M. S. (1989). Research on the management of innovation. New York: Haper Row.
WEF, 2017. The Travel and Tourism Competitiveness Report 2017. Retrieved April 8, 2017, from http://www3.weforum.org/docs/WEF_TTCR_2017_web_0401.pdf
Yue, S., & Wang, C. Y. (2002). The influence of serial correlation on the Mann-Whitney test for detecting a shift in median. Advancesin Water Resources, 25(1), 325-333.
Xu, K., Zhang, J., & Tian, F. (2017). Community leadership in rural tourism development: A tale of two ancient chinese village. Sustainability, 9(12), 1-22.