รูปแบบการพัฒนาองค์กรธุรกิจระบบติดตามยานพาหนะเพื่อเพิ่มขีดความสามารถการแข่งขัน
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
มิ.ย. 30, 2019
คำสำคัญ:
การพัฒนาองค์กร ธุรกิจระบบติดตามยานพาหนะ ขีดความสามารถการแข่งขัน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างรูปแบบการพัฒนาองค์กรธุรกิจระบบติดตามยานพาหนะเพื่อเพิ่มขีดความสามารถการแข่งขัน โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ด้วยเทคนิคเดลฟายประยุกต์ กับผู้เชี่ยวชาญ 17 คน ซึ่งรอบที่ 1 ใช้แนวทางการสอบถามเพื่อสังเคราะห์ประเด็นที่เป็นไปได้ และจัดทำเป็นแบบสอบถาม รอบที่ 2 ให้ผู้เชี่ยวชาญแสดงความคิดเห็นในประเด็นที่เหมาะสม และความเป็นไปได้ที่จะนำไปใช้จริง และรอบที่ 3 ให้ผู้เชี่ยวชาญยืนยันความคิดเห็น เพื่อหาฉันทามติ ด้วยสถิติค่ามัธยฐาน ค่าพิสัยระหว่างควอร์ไทล์ และสัมประสิทธิ์การกระจาย เพื่อนำไปสู่การสรุปเกณฑ์ และการทดลองใช้รูปแบบกับบริษัทจริงโดยกระบวนการประชุมปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วมและสร้างสรรค์ AIC เพื่อประเมินรูปแบบขององค์ประกอบทั้ง 6 ด้าน และ 30 ตัวบ่งชี้ เพื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ย มาตรฐานความเป็นไปได้ มาตรฐานด้านความเป็นประโยชน์ มาตรฐานด้านความเหมาะสม และมาตรฐานด้านความถูกต้องครอบคลุม
Article Details
บท
บทความวิจัย (Research Articles)
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาการวิจัยและวิทยาการปัญญา
References
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย 4.0 ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579). เข้าถึงได้จาก www.oie.go.th/sites/default/files/.../thailandindustrialdevelopmentstrategy4.0.pdf
กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา. (2560). Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน. (2559). เข้าถึงได้จาก http://bps.moph.go.th/new_bps/sites/default/files /Thailand%204.0_050160%20%282%29.pdf
ธารณี อภัยโรจน์. (2554). การศึกษาสมรรถนะหลักเพื่อการพัฒนาบุคลากร: กรณีศึกษาสำนกงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา. วารสารบริการ, 22(1), 59-72.
พุทธิ ผาสุข. (2560). GPS ช่วยลดอุบัติเหตุบนท้องถนน ญี่ปุ่นต้นแบบสร้างถนนปลอดภัย. เข้าถึงได้จาก https://www.grandprix.co.th/gps
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุริวิทยาสาส์น.
วิลาวรรณ รพีพิศาล. (2554). ความรู้พื้นฐานในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในการบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ วิจิตรหัตถกร.
ศศิประภา ชัยประสิทธิ์. (2553). องค์กรแห่งนวัตกรรมทางเลือกของผู้ประกอบการยุคใหม่. วารสารนักการบริหาร, 30(2), 60-63.
สุริมล ว่องวานิช. (2549). การวิจัยปฎิบัติการในชั้นเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนิวัช แก้วจำนง. (2555). การจัดการเชิงกลยุทธ์ (Strategic Managent) (พิมพ์ครั้งที่ 2). สงขลา: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
Barney, J. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 7(1), 99-120.
Bedeian, A. B., & Zammuto, R. (1991). Organizations: Theory and design. New York: The Dryden Press.
Drucker, P. K. (1999). Knowledge-worker Productivity: The Biggest Challenge. California Review Management, 41(2), 79-94.
Ghasemkhani, H., Soule, D., & Westerman, G. (2014). Competitive Advantage in a Digital World: Toward An Information-Based View of the Firm. Retrieved From http://ssrn.com/abstract=2698775
Kaewthep, K., & Chaikunpon, N. (2012). New medias study manual. Bangkok: Metheevijai Awarded Project, The Office of Thailand Research Fund.
Kotler, K., Wong, V., Saunders, J., & Armstrong, G. (2005). Principles of Marketing. Retrieved From www.pearsoned.co.uk.
Krasnikov, A., Jayachandran, S., & Kumar, V. (2009). The Impact of Customer Relationship Management Implementation on Cost and Profit Efficiencies: Evidence from the U.S. Commercial Banking Industry. Journal of Marketing, 73, 61–76.
Maijoor. S, & Witteloostuijn, A. V. (1996). An Empirical Test of The Resource-Based Theory: Strategic Regulation in The Dutch Audit Industry Strategic. Management Journal, 17, 549-569.
Nuthall, P.L. (2006). Determining the Important Management skill Compeatencies. The case of Family Farm Business in New Zealand. Agricultural Systems 88, 429-450.
Porter, M. E. (1985). Competitive Advantage. New York: The Free Press.
Porter, M. E. (2008). The five competitive forces that shape strategy. Harvard business review, 86(1), 25-40.
Senge, P. M. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. New York: Doubleday.
Supitchayangkool, S., Wongkhomthong, S. and Kiewkarnka, B. (2014). The components of knowledge management in community hospital administration under office of permanent secretary of Ministry of Public Health. Journal of Business, Economics and Communications, 9(2), 98-107.
Tragoolsrid, V. (2006). Teamwork. Bangkok: Soon Songserm Vichakarn.
Teeravarapich, S. (2005). Team learning for organization development. Human Resource Development Journal, 1(1), 257-275.
กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา. (2560). Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน. (2559). เข้าถึงได้จาก http://bps.moph.go.th/new_bps/sites/default/files /Thailand%204.0_050160%20%282%29.pdf
ธารณี อภัยโรจน์. (2554). การศึกษาสมรรถนะหลักเพื่อการพัฒนาบุคลากร: กรณีศึกษาสำนกงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา. วารสารบริการ, 22(1), 59-72.
พุทธิ ผาสุข. (2560). GPS ช่วยลดอุบัติเหตุบนท้องถนน ญี่ปุ่นต้นแบบสร้างถนนปลอดภัย. เข้าถึงได้จาก https://www.grandprix.co.th/gps
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุริวิทยาสาส์น.
วิลาวรรณ รพีพิศาล. (2554). ความรู้พื้นฐานในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในการบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ วิจิตรหัตถกร.
ศศิประภา ชัยประสิทธิ์. (2553). องค์กรแห่งนวัตกรรมทางเลือกของผู้ประกอบการยุคใหม่. วารสารนักการบริหาร, 30(2), 60-63.
สุริมล ว่องวานิช. (2549). การวิจัยปฎิบัติการในชั้นเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนิวัช แก้วจำนง. (2555). การจัดการเชิงกลยุทธ์ (Strategic Managent) (พิมพ์ครั้งที่ 2). สงขลา: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
Barney, J. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 7(1), 99-120.
Bedeian, A. B., & Zammuto, R. (1991). Organizations: Theory and design. New York: The Dryden Press.
Drucker, P. K. (1999). Knowledge-worker Productivity: The Biggest Challenge. California Review Management, 41(2), 79-94.
Ghasemkhani, H., Soule, D., & Westerman, G. (2014). Competitive Advantage in a Digital World: Toward An Information-Based View of the Firm. Retrieved From http://ssrn.com/abstract=2698775
Kaewthep, K., & Chaikunpon, N. (2012). New medias study manual. Bangkok: Metheevijai Awarded Project, The Office of Thailand Research Fund.
Kotler, K., Wong, V., Saunders, J., & Armstrong, G. (2005). Principles of Marketing. Retrieved From www.pearsoned.co.uk.
Krasnikov, A., Jayachandran, S., & Kumar, V. (2009). The Impact of Customer Relationship Management Implementation on Cost and Profit Efficiencies: Evidence from the U.S. Commercial Banking Industry. Journal of Marketing, 73, 61–76.
Maijoor. S, & Witteloostuijn, A. V. (1996). An Empirical Test of The Resource-Based Theory: Strategic Regulation in The Dutch Audit Industry Strategic. Management Journal, 17, 549-569.
Nuthall, P.L. (2006). Determining the Important Management skill Compeatencies. The case of Family Farm Business in New Zealand. Agricultural Systems 88, 429-450.
Porter, M. E. (1985). Competitive Advantage. New York: The Free Press.
Porter, M. E. (2008). The five competitive forces that shape strategy. Harvard business review, 86(1), 25-40.
Senge, P. M. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. New York: Doubleday.
Supitchayangkool, S., Wongkhomthong, S. and Kiewkarnka, B. (2014). The components of knowledge management in community hospital administration under office of permanent secretary of Ministry of Public Health. Journal of Business, Economics and Communications, 9(2), 98-107.
Tragoolsrid, V. (2006). Teamwork. Bangkok: Soon Songserm Vichakarn.
Teeravarapich, S. (2005). Team learning for organization development. Human Resource Development Journal, 1(1), 257-275.