การพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหวของนักเรียนระดับประถมศึกษาด้วยโปรแกรมไอเพกส์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหวมีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์ในอนาคตเพราะการดำรงชีวิตมีความเสี่ยงต่อการเกิดโรคไม่ติดต่อเรื้อรังอันเกิดจากการมีพฤติกรรมเนือยนิ่งดังนั้นงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างโปรแกรมไอเพกส์ (IPEGs Program: Innovation Program for Exercise Games) เพื่อพัฒนาเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหวของนักเรียนระดับประถมศึกษา โรงเรียนอนุบาลจุมพลโพนพิสัย การพัฒนากิจกรรมโปรแกรมไอเพกส์ ประกอบด้วย การศึกษาการเรียนรู้ด้วยตนเอง การสังเคราะห์เอกสาร การสร้างรูปแบบกิจกรรมโปรแกรมไอเพกส์มี 3 กิจกรรม คือ (1) การฝึกสมรรถภาพทางจิต (2) การฝึกสมรรถภาพทางกาย และ (3) การผ่อนคลาย และนำไปใช้กับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 80 คน 4 กลุ่มทดลอง โดยเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนตอบถูกจากแบบทดสอบเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหว Flanker Taskก่อนและหลังการทดลอง การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ t-test และ two-way ANOVA ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ยคะแนนความถูกต้องจากแบบทดสอบเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหวผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ของนักเรียนระดับประถมศึกษา จำแนกตามเพศและจำแนกตามระดับไอคิว ระหว่างก่อนกับหลังการใช้โปรแกรมไอเพกส์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยเพศชายระดับไอคิวสูงกว่าเพศหญิงนอกจากนี้ ระดับ ไอคิวสูงและต่ำมีปฏิสัมพันธ์ต่อเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหว แต่เพศชายและเพศหญิงไม่มีปฏิสัมพันธ์ต่อเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหวรวมทั้ง เพศกับระดับไอคิวไม่มีปฏิสัมพันธ์ต่อกันกับเชาวน์ปัญญาด้านร่างกายและการเคลื่อนไหวของนักเรียนระดับประถมศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ปนิษฐา เรืองปัญญาวุฒิ. (2557). ผลของการจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาโดยใช้เกมการละเล่นพื้นบ้านไทยที่มีต่อสุขสมรรถนะของนักเรียนประถมศึกษา. OJED, 9(2), 100-114.
สรวงสุดา มูลมา, รังสรรค์ สิงหเลิศ, ประวิทย์ สิมมาทัน และมโนรี อดทน. (2555). การศึกษาความสามารถในการใช้กล้ามเนื้อมัดใหญ่โดยใช้กิจกรรมการละเล่นพื้นบ้านของนักเรียนบกพร่องทางสติปัญญาระดับปฐมวัย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 2(2), 143-150.
สุพัตรา ตาลดี และสถาพร ขันโต. (2552). การศึกษาความสามารถทางพหุปัญญาของเด็กปฐมวัยโดยใช้กิจกรรมการละเล่นพื้นบ้าน. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา, 3(1), 1-5.
Ahamed, Y., MacDonald, H., Reed, K., Naylor, P. J., Liu-Ambrose, T., & Mckay, H. (2007). School-based physical activity does not compromise children's academic performance. Medicine & Science in Sports & Exercise, 39(2), 371-376.
Armstrong, T. (2018). Multiple Intelligences in the Classroom.(4th ed.). Alexandria, Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Bilir, F .P., & Sirin, Y. (2017). Analysis of bridge player profiles according to their intelligence areas. Journal of Education and Training Studies, 5(9), 100-108.
Carlson, S. A., Fulton, J. E., Lee, S. M., Maynard, L. M., Brown, D. R., & Dietz, W. H. (2008). Physical education and academic achievement in elementary school: Data from the early childhood longitudinal study. American Journal of Public Health, 98(4), 721-727.
Edmonds, W. A., & Kennedy, T. D. (2017). An applied guide to research designs: quantitative, qualitative, and mixed methods. (2nd ed.). Thousand Oks: SAGE Publications.
Dennis, T. A. (2010). Neurophysiological markers for child emotion regulation from the perspective of emotion–cognition integration: Current directions and future challenges. Developmental Neuropsychology, 35(2), 212-230.
El-Kholy, T., & Elsayed, E. (2015). Association of physicalactivity and health status with intelligence quotient of high school students in Jeddah. Journal of Physicaltherapy Science, 27(7),
2039-2043.
Gardner, H. (2011). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. New York: Basic Books.
George, A. M., Rohr, L. E., & Byrne, J. (2016). Impact of Nintendo Wii Games on physical literacy in children: Motor skills, physical fitness, activity behaviors, and knowledge. Sports, 4(3), 1-10.
Kivunja, C. (2015). Creative engagement of digital learners with Gardner’s bodily-kinesthetic intelligence to enhance their critical thinking. Creative Education, 6(1), 612-622.
Mesa-Gresa, P., Gil-Gómez, H., Lozano-Quilis, J. A., & Gil-Gómez, J. A. (2018). Effectiveness of virtual reality for children and adolescents with Autism Spectrum Disorder: An evidence-based systematic review. Sensors (Basel, Switzerland), 18(8), 2486. doi:10.3390/s18082486
Mina, M., & Dusan, R. (2017). Level in which students prefer different types of Gardner’multiple intelligence. Journal of Educational and Instructional Studies in the World, 7(2), 55-64.
Perez, M. R., Nieto, P., Otero, R., Amengual, A., & Manzano, A. N. (2014). Relationships among multiple intelligences, motor performance and academic achievement in secondary school children. International Journal of Academic Research Part B, 6(6), 69-76.
Senel, E., & Yıldız, M. (2016). The investigation of bodily/kinesthetic intelligence and sports personship orientation of students in school of physical education and sport. International Refereed Academic Journal of Sports, Health and Medical Sciences, 19(1), 53-61.
Villiger, M., Liviero, J., Awai, L., Stoop, R., Pyk, P., Clijsen, R., ... & Bolliger, M. (2017). Home-based virtual reality-augmented training improves lower limb muscle strength, balance, and functional mobility following chronic incomplete spinal cord injury. Frontiers in Neurology, 8, 635.
Uzho, S. A., & Salame, P. M. (2016). Use of Bodily-Kinesthetic Intelligence Theory to Improve the Creative Learning of the English Language in Students of 1st EGB at Unidad Educative Bilingual Institution Particular Abdon Calderon. Guayaquil-Ecuador: United Educative instituteParticular Bilingual Abdon Caldero.
