การพัฒนารูปแบบความสัมพันธเชิงสาเหตุของความสําเร็จใน การจัดการกองทุนหมูบานและชุมชนเมือง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุงหมายเพื่อพัฒนารูปแบบความสัมพันธเชิงสาเหตุของความสําเร็จในการจัดการ กองทุนหมูบานและชุมชนเมืองของจังหวัดในเขตภาคเหนือ โดยใชวิธีการผสมผสานระหวางวิธีวิจัยเชิง คุณภาพกับวิธีวิจัยเชิงปริมาณ  มีการดําเนินงาน 3 ขั้นตอน คือ  ขั้นตอนที่ 1  การสรางรูปแบบเชิงสมมติฐาน ความสัมพันธเชิงสาเหตุของความสําเร็จในการจัดการกองทุนหมูบานและชุมชนเมือง โดยการศึกษาแนวคิด ทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวของกับการจัดการกองทุนหมูบานและชุมชนเมืองเพื่อเปนรูปแบบเชิง สมมติฐานเบื้องตน ขั้นตอนที่ 2  การปรับรูปแบบเชิงสมมติฐานความสัมพันธเชิงสาเหตุของความสําเร็จใน การจัดการกองทุนหมูบานและชุมชนเมืองดวยวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ : ศึกษาพหุกรณี  วิเคราะหดวยการสรุป อุปนัย เพื่อตรวจสอบและขยายรูปแบบ  ทําใหไดรูปแบบความสัมพันธเชิงสาเหตุของความสําเร็จในการ จัดการกองทุนหมูบานและชุมชนเมืองที่ปรับแลว และขั้นตอนที่ 3 การตรวจสอบความสอดคลองระหวาง รูปแบบเชิงสมมติฐานกับขอมูลเชิงประจักษ  ดวยวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุมตัวอยางที่ใชประกอบดวยกองทุน หมูบานและชุมชนเมืองในเขตจังหวัดภาคเหนือ ป พ.ศ. 2546  จํานวน 1,450 กองทุน     ผลการวิจัยแสดงวา รูปแบบความสัมพันธเชิงสาเหตุของความสําเร็จในการจัดการกองทุน หมูบานและชุมชนเมืองมีความสอดคลองกับขอมูลเชิงประจักษ ตัวแปรในรูปแบบสามารถอธิบาย ความแปรปรวนของตัวแปรผลสําเร็จในการจัดการกองทุนหมูบานและชุมชนเมืองไดรอยละ 75   

DEVELOPMENT OF A CAUSAL MODEL OF SUCCESS IN  RURAL AND URBAN COMMUNITY FUNDING MANAGEMENT

The purpose of this research was to develop a causal model of success in rural and urban funding management in the northern provinces of Thailand.  The study used a mixed approach of qualitative and quantitative research methods.  There were several steps to the study: firstly building a hypothetical causal model for rural and urban community funding management from related texts and theories; secondly, adapting the hypothetical model through qualitative, multi-cased research.  The validation and extension of the model through induction resulted in the modified causal model of success in rural and urban community funding management.  The final step applied quantitative methods in order to develop and examine goodness of fit measures for the model.  The sample consisted of 1,450 rural and urban funding programs in the northern provinces, 2003.  Data were collected with questionnaires. Results indicated that the causal model developed provided a good fit to the empirical data, accounting for 75% of the observed variance among the funding programs.