การท่องเที่ยวผู้สูงอายุ: การสำรวจข้อจำกัดทางการท่องเที่ยว กิจกรรมนันทนาการ และความตั้งใจในการเดินทางท่องเที่ยว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อจำกัดด้านการท่องเที่ยวและกิจกรรมนันทนาการที่ผู้สูงอายุสนใจระหว่างการท่องเที่ยวที่มีความสัมพันธ์ต่อความตั้งใจในการเดินทางท่องเที่ยว และเพื่อศึกษาสถานการณ์ปัจจุบันเกี่ยวกับการส่งเสริมการท่องเที่ยวผู้สูงอายุชาวไทยของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและเอกชน โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงผสมผสานโดยมีการเก็บข้อมูลจากการเก็บแบบสอบถามจำนวน 396 ตัวอย่าง และเก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเพื่อผู้สูงอายุ ผลการศึกษาพบว่านักท่องเทียวผู้สูงอายุชาวไทยมีความตั้งใจในการท่องเที่ยวสูงและมีความสนใจในการเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆระหว่างการท่องเที่ยว โดยนักท่องเที่ยวกลุ่มนี้จะมีความต้องการที่แตกต่างจากนักท่องเที่ยวทั่วไป เช่น ในเรื่องของโปรแกรมนำเที่ยวสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ เนื่องจากช่วงอายุ หรือปัญหาในด้านสุขภาพ ที่เป็นข้อจำกัดในการเดินทางท่องเที่ยว ข้อเสนอแนะเพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวเพื่อผู้สูงอายุชาวไทย รัฐบาลที่มีส่วนเกี่ยวข้องด้านการท่องเที่ยวควรหันมาให้ความสำคัญกับกลุ่มนักท่องเที่ยวกลุ่มนี้ รวมถึงดำเนินงานตามยุทธศาสตร์ต่างๆเพื่อให้ผู้สูงอายุและผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวรับรู้ในทางทิศทางเดียวกัน รวมถึงประสานความร่วมมือกับผู้ประกอบการธุรกิจนำที่ยว ทั้งนี้ผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวควรมีการพัฒนานโยบายขององค์กรเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุที่มากขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กชกร สังขชาติ. 2538. ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับผู้สูงอายุ. ชลบุรี : ภาควิชาการศึกษานอกระบบ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
กรวรรณ สังขกร และคณะ. 2558. การบริหารและการจัดการการท่องเที่ยวในภาคเหนือตอนบนเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) และ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว).
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. 2546. พระราชบัญญัติผู้สูงอายุพ.ศ.2546. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์เทพเพ็ญวานิสย์.
ธาดา วิมลวัตรเวที. 2542. สุขภาพผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ : ภาควิชาสุขศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พรชุลีย์ นิลวิเศษ. 2550. จิตสังคมผู้สูงอายุ. (Online) เข้าถึงจาก http://www.stou.ac.th/stoukc/elder/ main1_10.html. 251058 : 2550.
พีระพงศ์ บุญศิริ. 2542. นันทนาการและการจัดการ. กรุงเทพฯ : สำนักงานโอเดียนสโตร์.
พัชนีวรรณ เชื้อเล็ก และ ธวัลหทัย บุณยรัตนเสวี. 2561. กำลังคนสูงวัย: ความท้าทายในการบริหารจัดการ. วารสารข้าราชการ. 60(4) : 12-14.
ภูพฤทธิ์ กันนะ และจอมภัค คลังระหัด. 2560. พฤติกรรมการท่องเที่ยวของผู้สูงอายุในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์, การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ 9 “ราชมงคลสร้างสรรค์กับนวัตกรรมที่ยั่งยืนสู่ประเทศไทย 4.0”, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์, 7-9 สิงหาคม 2560 หน้า 1221-1232.
ภารดี นานาศิลป์. 2558. แกนความรู้การพยาบาลผู้สูงอายุ: ผู้สูงอายุคือใคร อายุ หรือ ปัจจัยใดช่วยกำหนด.พยาบาลสาร. (42) : 156-162.
มติชนออนไลน์. สังคมผู้สูงอายุกับอนาคตประเทศไทย. (Online) เข้าถึงจาก https://www.matichon.co.th/newsmonitor/news_575355. 20102562 : 2560.
มนสิชา อินทจักร. 2552. การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในประเทศไทยสำหรับนักท่องเที่ยวสูงอายุชาวญี่ปุ่น. วารสารวิชาการอิเล็กทรอนิกส์การท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. 2552 (1) : 1-10.
ราชบัณฑิตยสถาน. 2542. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์.
ณัฐพล ลีลาวัฒนานันท์ และนรินทร์ สังข์รักษา 2559. การท่องเที่ยวสำหรับผู้สูงอายุ. รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว ฉบับที่ 5 ก.ค.-ก.ย. 2559: 52-66.
วิภานันท์ ม่วงสกุล. 2558. การพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ตามลำพังด้วยแนวคิดพฤฒพลัง. วารสารวิจัยสังคม.38(2) : 93-112.
สมบัติ กาญจนกิจ. 2547. นันทนาการสำหรับประชากรโลก. สุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ. 30(3) : 16-22.
สรชัย พิศาลบุตร. 2551. การวิจัยตลาด. กรุงเทพฯ : วิทยพัฒน์.
สุภาภรณ์ ประสงค์ทัน. 2560. การศึกษาข้อจำกัดทางการท่องเที่ยวและความตั้งใจในการเดินทางท่องเที่ยวของคนพิการในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 20 (มกราคม-ธันวาคม 2560): 284-297.
สุภาภรณ์ ประสงค์ทัน. 2563. การวิจัยเชิงคุณภาพทางการท่องเที่ยว: แนวคิดและวิธีวิจัย. กรุงเทพฯ : โครงการเผยแพร่ผลงานทางวิชาการคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุรกุล เจนอบรม. 2534. วิทยาการผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรพงษ์ มาลี. 2561. รู้จักสังคมสูงอายุและสถานการณ์ผู้สูงอายุ(ในประเทศไทย). วารสารข้าราชการ. 60(4) : 5-8.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. 2557. รายงานการสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ.2557. กรุงเทพฯ : บริษัทเท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัล พับลิเคชั่น จำกัด.
อนัญญา เหล่ารินทอง และ จิราพร เกศพิชญวัฒนา. 2559. นันทนาการบำบัดในการดูแลผู้สูงอายุ. วารสารพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. 15 (1-2) : 25-34.
Crawford, D. W., & Godbey, G. 1987. Reconceptualizing barriers to family leisure. Leisure Sciences. 9. 119-127.
Fleischer, A. and Pizam, A. 2001. Tourism Constraints Among Israeli Seniors. Annals of Tourism Research. 29 (1) : 106-123.
Nyaupane et.al. 2008. Seniors’ Travel constraints: Stepwise Logistic Regression Analysis. Tourism Analysis. 13 : 341-354.
Scott, D. 1991. The problematic nature of participation in contract bridge – A qualitative study of group-related constraints. Leisure Sciences. 13(4) : 321-336.
Scott, G. G. Constraints on Participating in Leisure. (Online). From http://ezinearticles.com/?Constraints-on-Participating-in-Leisure&id=6008143. 092816 : 2011.
Smith, R. W. 1987. Leisure of disabled tourists: Barriers to participation. Annals of Tourism Research,14, 376-389.
