นวัตกรรมสิ่งทอโลหะรีไซเคิล สู่การสร้างสรรค์ตราสินค้าเครื่องแต่งกายสตรี รูปแบบอาวองการ์ด
คำสำคัญ:
นวัตกรรมสิ่งทอ, โลหะ, รีไซเคิล, อาวองการ์ดบทคัดย่อ
นวัตกรรมสิ่งทอโลหะรีไซเคิลสู่การสร้างสรรค์ตราสินค้าเครื่องแต่งกายสตรีรูปแบบอาวองการ์ดเป็นการวิจัยเพื่อหาแนวทางพัฒนาสิ่งทอโลหะให้เหมาะสมกับการสวมใส่ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาแนวทางการออกแบบจากสิ่งทอโลหะให้เหมาะสมต่อตลาดและกลุ่มเป้าหมายโดยใช้แนวคิดการออกแบบอย่างยั่งยืนด้วยวิธีการทดลองทอร่วมกับวัสดุชนิดอื่นเพื่อให้สามารถสวมใส่ได้จริง ซึ่งกระบวนการวิจัยครั้งนี้ได้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณควบคู่ไปกับกระบวนการทดลองออกแบบสร้างสรรค์ โดยเริ่มจากการศึกษาปัญหาการรีไซเคิลโลหะจากขยะรถยนต์ซึ่งประกอบไปด้วยทฤษฎีการออกแบบอย่างยั่งยืนโดยใช้แนวคิดรีไซเคิล ประเภทและคุณสมบัติของโลหะที่ใช้ในรถยนต์ ทำให้สามารถกำหนดขอบเขตการใช้โลหะในการวิจัยที่ไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายและสามารถทดลองทอให้เกิดเป็นสิ่งทอได้ ซึ่งได้แก่ โลหะทองแดง และสเตนเลส(เหล็กกล้าไร้สนิม) อีกทั้งจากการศึกษาพบว่ายังเกิดช่องว่างทางการตลาดเกี่ยวกับนวัตกรรมสิ่งทอโลหะสำหรับเครื่องแต่งกายโดยการศึกษาตลาดของสินค้าที่ใกล้เคียงกันและกำหนดขอบเขตจุดยืนของตราสินค้า จึงได้มีการทดลองทอเส้นโลหะร่วมกับเส้นไหมน้อยเพื่อให้มีลักษณะเหมาะสมต่อการสวมใส่มากยิ่งขึ้น โดยจากการทดลองยังพบว่าสิ่งทอเกิดลักษณะพื้นผิวที่เป็นรอยจีบ การหยักและขดตัวโดยธรรมชาติจากวัสดุ ซึ่งเกิดเป็นรูปแบบที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ส่งผลให้ได้ทำการสำรวจกลุ่มผู้เป้าหมายที่คาดว่าจะสวมใส่ด้วยวิธีการสัมภาษณ์และใช้เครื่องมือแบบสอบถาม กับกลุ่มคนที่เกี่ยวข้องกับงานศิลปะหรือความคิดสร้างสรรค์ (Creative Niche) ซึ่งจากลักษณะของการทดลองนวัตกรรมสิ่งทอรวมทั้งจากการศึกษาพฤติกรรมและความต้องการของตลาดกลุ่มผู้บริโภคเป้าหมายสามารถสรุปได้ว่า รูปแบบการแต่งกายจะเป็นรูปแบบอาวองการ์ด (Avant Garde) โดยใช้แนวคิดศิลปะยุคอนาคตนิยม (Futurist) ที่มีแนวความคิดสอดคล้องกับรูปแบบของนวัตกรรมสิ่งทอและความต้องการของกลุ่มผู้บริโภคเป้าหมายเพื่อตอบสนองช่องว่างทางการตลาด อีกทั้งยังเป็นแนวทางในการใช้วัสดุที่แตกต่างโดยใช้แนวคิดการออกแบบอย่างยั่งยืนในการสร้างสรรค์เครื่องแต่งกายในอนาคตให้กับนักออกแบบรุ่นใหม่อีกด้วยอีกด้วย
References
กรมหม่อนไหม กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2559). ความรู้เกี่ยวกับเส้นไหม. สืบค้นเมื่อ 27 ตุลาคม 2562.
จาก https://www.qsds.go.th/qsis_nort/inside_page.php?pageid=76
กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่. (2556). ซากรถยนต์. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2562. จาก
recycle.dpim.go.th/wastelist/waste-detail.php?id=27
จารุพัชร อาชวะ.อาจารย์ภาควิชาศิลปอุตสาหกรรม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอม
เกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง 2562.สัมภาษณ์. 9 กรกฎาคม
ฉัตรชัย จันทร์เด่นดวง. (2547). “การออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อม(Design for the Environment).” วารสาร
เทคโนโลยีวัสดุ, 35 (เม.ย.), 53-54
ฐิติพร ฌานวังศะ.ผู้อำนวยการด้านนวัตกรรมและบริหารงานวิจัย บริษัท พีคฌาน จำกัด 2563.สัมภาษณ์. 10
กุมภาพันธ์ 2563
ณปภัช พิมพ์ดี. (2560). โลหะ. สืบค้นเมื่อ 15 กรกฎาคม 2562. จาก www.scimath.org/lesson-
chemistry/item/7198-2017-06-09-12-48-14
บัญชา ธนบุญสมบัติ. (2554). “ฟ้าผ่า...เรื่องที่คุณต้องรู้.” วารสารเทคโนโลยีวัสดุ,62 (ม.ค.), 31-36.
ปณิดา มีจินดา.(2553). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพมหานคร : บริษัท ธรรมสาร จำกัด
สรนันท์ ตุลยานนท์. (2540). “เทคโนโลยีวัสดุในการรีไซเคิลรถยนต์.” วารสารเทคโนโลยีวัสดุ,9 (ต.ค.), 22-23
หยาดพิรุณ บุญสด และประสงค์ สีหานาม. (2555). “ไหม: องค์ประกอบและโครงสร้าง คุณสมบัติและการ
ประยุกต์ใช้.” J Sci Technol MSU.31,4 (ก.ค.-ส.ค.), 22-23
อภิชัย จินดารักษ์. (2559). “แนวทางการบริหารจัดการเศษวัสดุโลหะ กรณีศึกษา ผู้ผลิตเครื่องยนต์ดีเซล”.
วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน คณะโลจิสติกส์
มหาวิทยาลัยบูรพา.
อินทิรา พรมพันธุ์. (2559). “การเรียนการสอนโดยใช้แนวคิดการออกแบบอย่างยั่งยืนสำหรับผู้เรียนในระดับ
ปริญญาตรี.” วารสารครุศาสตร์, 4 (ต.ค.), 364-366
Art Term. (2562). MODERNISM. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2562. จาก https://www.tate.org.uk/art/
art-terms/m/modernism