นวัตกรรมแฟชั่นไลฟ์สไตล์จากฐานการผลิตจังหวัดน่านสู่ตลาดเมืองหลวงพระบาง

ผู้แต่ง

  • ศมิสสร สุทธิสังข์ หน่วยปฏิบัติการวิจัยแฟชั่นและนฤมิตศิลป์ ภาควิชานฤมิตศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • ศิวรี อรัญนารถ หน่วยปฏิบัติการวิจัยแฟชั่นและนฤมิตศิลป์ ภาควิชานฤมิตศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • พัดชา อุทิศวรรณกุล หน่วยปฏิบัติการวิจัยแฟชั่นและนฤมิตศิลป์ ภาควิชานฤมิตศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

นวัตกรรมสิ่งทอ, แฟชั่นไลฟ์สไตล์, การเพิ่มมูลค่า

บทคัดย่อ

นวัตกรรมแฟชั่นไลฟ์สไตล์จากฐานการผลิตจังหวัดน่านสู่ตลาดเมืองหลวงพระบาง”  เป็นการพัฒนาสร้างสรรค์นวัตกรรมสิ่งทอแฟชั่น ควบคู่กับการออกแบบ เพื่อสร้างตราสินค้าและผลิตภัณฑ์แฟชั่นไลฟ์สไตล์ โดยใช้กระบวนการเชื่อมโยงสร้างคลัสเตอร์ด้านวัตถุดิบ  กระบวนการผลิตและการจัดจำหน่ายระหว่างเมืองคู่แฝด  โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ  ควบคู่กับการสร้างนวัตกรรมสิ่งทอ  และการสรรค์ผลงานทางศิลปกรรมศาสตร์  เชื่อมโยงการวิจัยสู่ชุมชน

จากการวิจัยพบว่า 1. การสร้างตราสินค้าที่สอดคล้องกับแนวโน้มกระแสนิยมที่กลุ่มตัวอย่างผู้บริโภคให้ความสนใจคือเรื่องความยั่งยืน  สินค้าที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม  อาทิการย้อมสีธรรมชาติ  การใช้เส้นใยธรรมชาติ  ซึ่งเป็นข้อสรุปแนวทางไปสู่การสร้างและออกแบบตราสินค้าซีโร่เวส (ZERO WASTE)  เพื่อพัฒนาและเพิ่มมูลค่าให้กับนวัตกรรมสิ่งทอ  โดยจากการสำรวจวิเคราะห์สิ่งทอย้อมสีธรรมชาติของจังหวัดน่านซึ่งเป็นฐานการผลิต  พบว่าจุดเด่นคือการย้อมสีจากกากเมล็ดโกโก้  ร่วมกับสีธรรมชาติจากพืชในท้องถิ่นชนิดอื่นๆ  เพื่อตอบสนองกับความต้องการของตลาดสินค้าแฟชั่นไลฟ์สไตล์ในระดับบน ณ จุดจำหน่ายเมืองหลวงพระบาง  2. รูปแบบสไตล์ของผลิตภัณฑ์ต้องมีรูปแบบคอนเทมโพรารี่ชิค (Contemporary Chic) เพราะผู้บริโภคชื่นชอบในวัฒนธรรมอย่างร่วมสมัย  มีรูปแบบการดำรงชีวิตแบบคนเมืองจึงนิยมสินค้าที่มีการออกแบบสร้างสรรค์ให้เหมาะกับไลฟ์สไตล์ 

ทั้งนี้ในการเพิ่มมูลค่านวัตกรรมสิ่งทอแฟชั่นไลฟ์สไตล์  จากฐานการผลิตจังหวัดน่านสู่ตลาดเมืองหลวงพระบาง  สอดคล้องกับแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน(Sustainable Development) โดยเป็นการคิดเชิงระบบ (systems thinking) ซึ่งอาศัยความเข้าใจในความเชื่อมโยงและสมดุลระหว่างสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และสังคมทั้งนี้การใช้แนวคิดการทำงานตามระบบอุตสาหกรรมแฟชั่นในการสร้างตราสินค้าแฟชั่นไลฟ์สไตล์  เพื่อสร้างตราสินค้า  การออกแบบสินค้าภายใต้แนวคิดของความยั่งยืน  และการสร้างคลัสเตอร์ที่ทำงานร่วมกันระหว่างสองประเทศ  นำมาซึ่งโมเดลต้นแบบของการเพิ่มมูลค่าให้กับนวัตกรรมสิ่งทออย่างยั่งยืน

References

ชัยอนันต์ สมุทวณิช, (2540). วัฒนธรรมคือทุน. กรุงเทพฯ: พี.เพรส. 2540.

พัดชา อุทิศวรรณกุล, (2557). การจัดการสินค้าแฟชั่น. กรุงเทพมหานคร: คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (อัดสำเนา)

พัดชา อุทิศวรรณกุล, ศิวรี อรัญนารถ, สิรีรัตน์ จารุจินดา และกาวี ศรีกูลกิจ, (2562). รายงานฉบับสมบูรณ์ การเพิ่มมูลค่านวัตกรรมสิ่งทอผลิตภัณฑ์แฟชั่นไลฟ์สไตล์จากฐานการผลิตจังหวัดน่านสู่ตลาดเมือง หลวงพระบาง. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (อัดสำเนา)

ภทร ภานุไชยเชียงของ และนภวรรณ ตันติเวชกุล, (2558). กลยุทธ์การสร้างและการสื่อสารตราสินค้า รูปแบบ. สืบค้นเมื่อง 20 มิถุนายน 2558 จาก http://facstaff.swu.ac.th

สำนักงานความร่วมมือพัฒนาเศรษฐกิจกับประเทศเพื่อนบ้าน. (2562). เปิดเส้นทางเมืองคู่แฝดจังหวัดน่านสู่ เมืองหลวงพระบาง. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2560 จากhttps://gnews.apps.go.th

อรรถพนธ์ พงษ์เลาหพันธุ์ และพัดชา อุทิศวรรณกุล, (2561). นวัตกรรมอัตลักษณ์ตราสินค้าสิ่งทอแฟชั่นไลฟ์ สไตล์สำหรับสตรีสูงวัย. วารสารศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัย และงานสร้างสรรค์. มหาวิทยาลัย ราชมงคลธัญบุรี, 5(2), 2-26.

Eiwlee Industrial Zappapy. (2557). Environmentally Friendly. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2557 จาก http://www.zappaya.com

Leslie Davis Burns, Kathy K. Mullet, Nancy O. Bryant, The Business of Fashion Designing, Manufacturing, and Marketing, The Fourth Edition

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-06-21