ความสำนึกร่วมในพัฒนาการทัศนศิลป์และการวิจารณ์ของไทย: หมุดหมายที่สำคัญในช่วง พ.ศ.2475-2550

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการวิเคราะห์พัฒนาการของทัศนศิลป์และการวิจารณ์ด้านทัศนศิลป์ของไทยเพื่อให้เห็นถึงสำนึกร่วมภายใต้หมุดหมายสำคัญช่วง พ.ศ. 2475 ถึง พ.ศ. 2550 ที่มีบทบาทการสร้างสรรค์งานทัศนศิลป์และการวิจารณ์ของไทยในแต่ละช่วงเวลา

ผลการวิจัย พบว่า พัฒนาการทัศนศิลป์และการวิจารณ์ของไทยในช่วง พ.ศ.2475-2550 มีปัจจัยร่วมที่เกิดจากความสำนึกร่วมของสังคมที่แตกต่างกันไปตามช่วงเวลาและสถานการณ์ของสังคม วัฒนธรรม การเมือง และเศรษฐกิจของไทย

ซึ่งสรุปตามผลการวิจัยได้ว่า หมุดหมายที่หนึ่ง ช่วง พ.ศ.2475-2499 งานทัศนศิลป์และการวิจารณ์ของไทยสัมพันธ์กับสำนึกร่วมเรื่องความเป็นสมัยใหม่ สำนึกร่วมเรื่องความเป็นประชาธิปไตยและสำนึกร่วมเรื่องการผสมผสานอิทธิพลตะวันตกกับศิลปะไทยประเพณี-ชีวิตไทยในอดีต หมุดหมายที่สอง ช่วง พ.ศ.2500-2429 งานทัศนศิลป์และการวิจารณ์ของไทยสัมพันธ์กับสำนึกร่วมเรื่องความเป็นไทย สำนึกร่วมความเป็นสมัยใหม่ เสรีนิยม ปัจเจกนิยม สำนึกร่วมแนวทางศิลปะเพื่อชีวิตศิลปะเพื่อประชาชน และสำนึกร่วมในสิทธิ เสรีภาพ และประชาธิปไตย หมุดหมายที่สาม ช่วง พ.ศ.2530-2450 สำนึกร่วมความเป็นไทยและความเป็นท้องถิ่นในกระแสโลกาภิวัตน์ สำนึกร่วมมิติทางพระพุทธศาสนาในงานทัศนศิลป์สำนึกร่วมการสร้างทัศนศิลป์ที่สะท้อนและวิพากษ์วิจารณ์สังคม และสำนึกร่วมความเป็นนานาชาติ