การพัฒนาอัตลักษณ์ของทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ในเขตเทศบาลตำบลเทพารักษ์ เพื่อส่งเสริมภาพลักษณ์ที่ทันสมัยและยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาเรื่องราวและความเป็นมาของเทศบาลตำบลเทพารักษ์ (2) ศึกษาจุดเด่นและศักยภาพของทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของเทศบาลตำบลเทพารักษ์ (3) ศึกษาแนวทางการพัฒนาอัตลักษณ์ของทรัพยากรทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของเขตเทศบาลตำบลเทพารักษ์ เพื่อส่งเสริมภาพลักษณ์ที่ทันสมัยและยั่งยืน เป็นงานวิจัยแบบพหุวิธี (Muti-Method) ภายใต้กระบวนทัศน์ของการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีวิทยาแบบกรณีศึกษาเฉพาะ (Case Study Approach) เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยเทคนิคการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) กับตัวแทนภาคประชาชน และตัวแทนภาครัฐในเทศบาลตำบลเทพารักษ์ จำนวน 19 คน ควบคู่กับการใช้เทคนิคการสังเกตแบบไม่มีมีส่วนร่วม (Non-participation Observation) ร่วมกับวิธีวิทยาการจัดประชุมเชิงนโยบาย (Policy Meeting) เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยเทคนิคการจัดประชุมกลุ่ม (Focus Group Discussion) กับตัวแทนหน่วยงานภาครัฐ จำนวน 18 คน ผลการศึกษาพบว่า (1) คำว่า “เทพารักษ์” สันนิษฐานจากคำบอกเล่ามีที่มาจากคำว่า “เทพ” และคำว่า “รัก” หรือ “รักษ์” จึงเป็นการอุปมาถึงเทพหรือเทวดาที่คุ้มครองรักษาพื้นที่ รวมทั้งเรื่องราวขององค์เทวรูปสัมฤทธิ์ศิลปะขอม 2 องค์ที่ขุดค้นพบ (2) ศักยภาพของทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบ่งออกเป็น 5 ทุนหลัก ได้แก่ (2.1) ประเพณีและกิจกรรม (2.2) อาหาร (2.3) ย่านการค้า (2.4) สัตว์เลี้ยงเศรษฐกิจส่งออก และ (2.5) งานหัตถกรรม และ (3) การสร้างเรื่องราวของชื่อเทพารักษ์ให้กลายเป็นส่วนหนึ่งในของนโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวและกระตุ้นเศรษฐกิจในพื้นที่จากความร่วมมือของผู้ประกอบการ รวมทั้งออกแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวที่จะต้องคำนึงถึงผลต่อสังคม ได้แก่ (3.1) สินค้าหรืองานหัตถกรรมดั้งเดิม (3.2) รายการอาหารท้องถิ่น และ (3.3) การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
TAT Intelligence Center. (2023). Domestic tourism statistics 2022, October. TAT Review, 8(4), 19-34. (In Thai)
Committee of National Tourism Policy. (2023). The third national tourism development plan (2023 - 2027) resilience sustainability inclusive growth. Ministry of tourism and sports. (In Thai)
Butjindaves, T., & Chaimusik, S. (2022). The role of local government organization in promoting tourism in Phrapradaeng district Samut Prakan province. Phimoldhamma Research Institute Journal, 9(2), 83-94. (In Thai)
Thaweesaksri, K. (2022). The development of informative media to promote community- based tourism: A case study of local herbs’ information at Suan Pa Ked Nomklao Community, Bang Kachao, Samut Prakarn. TLA Research Journal, 15(2), 79-94. (In Thai)
Department of Local Administration. (2021). List of administrative organizations local across the country in English. Ministry of interior. (In Thai)
Jansuri, A., Prajak, J., & Suktawi, S. (2021). The guideline of promoting tourism components of Baan Sakla Community, Samutprakarn province. Udon Thani Rajabhat University, Journal of Humanities and Social Sciences, 10(2), 127- 142. (In Thai)
Lohapoontrakool, J. (2022). Community tourism development by identity study and publicizing : A case study of Bua-roi Temple, Bangsaothong district, Samutprakan province. Liberal Arts Review, 17(1), 1–14. (In Thai)
Chalakbang, W. (2017). Mixed method. Nakhon Phanom University Journal, 7(2), 124-132. (In Thai)
Starman, A. B. (2013). The case study as a type of qualitative research. Journal of Contemporary educational studies, 64(1), 28-43.
Chatakan, W. (2013). Policy research. Wichcha Journal Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, 29(2), 1-8. (In Thai)
Macmillan, T. (1971). The Delphi technique. Paper presented at the annual meeting of the California Junior College Associations Committee on Research and Development. Monterey.
Taweephol, R. (2019). Thai homestay on identity management: a case study of Phetchaburi province and Prachuapkhirikhan province. research and development institute, Research and Development Journal Loei Rajabhat University, 14(48), 22-33. (In Thai)
Mayasari, M., & Antariksa, L. D. (2023). Cultural landscape of Minangkabau traditional settlement in Nagari Sijunjung traditional settlement. International Journal of Architecture, Arts and Applications, 9(1), 6- 13. doi: 10.11648/j.ijaaa.20230901.12.
Chakraborty, B. (2023). Perspective of tourism industry and geographical environment in Kalimpong, West Bengal. International Journal of Research Publication and Reviews, 4(1), 227-236.
Kachin, P. (2022). Thainess and the role of cultural capital and social capital in Thai tourism. Journal of Humanities and Social Sciences University of Phayao, 10(2), 1-22. (In Thai)
Hardi, S. S., & Fahri, J. (2023). Community as a medium for promoting cultural tourism (Study on ternate heritage society community). Journal of the Community Development in Asia, 6(1), 73-89.
Suwakhon Somphaiphithak. (2019). Reproduction and rebuilding of cultural identity of BAAN SAWADDHI Community lead to creative cultural tourism management. Journal of Liberal Arts and Management Science Kasetsart University, 6(2), 109-121. (In Thai)
Yodsurang, P., & Wiyati, W. (2023). Cultural heritage interpretation of old home and historic house in the old town of Nakhon Lampang. Journal of Architectural Planning Research and Studie, 19(2), 34-54. (In Thai)
Jurakhonovich, K. S. (2023). Socio-philosophical issues of national tourism and the rise of the international image of Uzbekistan. Web of Synergy: International Interdisciplinary Research Journal, 2(2), 458-463.
