การใช้ประโยชน์จากฐานทรัพยากรท้องถิ่น เพื่อสร้างคุณค่าและเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนผ่านกลไกการเรียนรู้และนวัตกรรม: กรณีศึกษาชุมชนรำแดง จังหวัดสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้เป็นงานวิจัยเชิงพัฒนาและเชิงปฏิบัติการ โดยการนำฐานทรัพยากรท้องถิ่นที่เหลือทิ้งจากการเกษตรมาสร้างคุณค่าและเพิ่มมูลค่า มีวัตถุประสงค์ของการวิจัยเพื่อ 1) ศึกษาบริบทและฐานทรัพยากรท้องถิ่นชุมชนรำแดงสู่การใช้ประโยชน์จากฐานทรัพยากร 2) สร้างคุณค่าและมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนบนฐานทรัพยากรท้องถิ่น ผ่านกลไกการเรียนรู้และนวัตกรรม โดยมีระเบียบวิธีการศึกษาประกอบด้วย 1) ศึกษาวิจัยเชิงเอกสาร 2) การเก็บรวบรวมข้อมูลภาคสนาม สำรวจพื้นที่ทางด้านกายภาพสำรวจทรัพยากรท้องถิ่น และสำรวจการแปรรูปวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน วิเคราะห์และสังเคราะห์การใช้ประโยชน์จากวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตร 3) การสร้างแนวคิดและการพัฒนาเทคโนโลยีและนวัตกรรม และ 4) การพัฒนานวัตกรชุมชน ผลการศึกษา พบว่า ประชากรส่วนใหญ่ของชุมชนประกอบอาชีพเกษตรกรรม และยังพบว่าปริมาณวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรสามารถนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เพื่อสร้างมูลค่าและคุณค่าให้กับผลิตภัณฑ์ชุมชน โดยใช้กระบวนการสร้างการเปลี่ยนแปลงในชุมชนผ่านกลไกการเรียนรู้และนวัตกรรม เป็นการสร้างขีดความสามารถในการพัฒนานวัตกรรมชุมชน การสร้างนวัตกรรม เทคโนโลยีที่เหมาะสมและชุดความรู้ และการสร้างภาคีเครือข่าย ผลที่ได้จากงานวิจัย ได้ผลิตภัณฑ์ชุมชนจากการใช้ฐานทรัพยากรที่เหลือทิ้ง ลดขั้นตอน ลดระยะเวลา ลดการใช้พลังงาน เกิดกลุ่มวิสาหกิจใหม่ สร้างอาชีพใหม่ สร้างโอกาสและสร้างรายได้ที่เพิ่มขึ้นให้กับชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Office of the National Economic and Social Development Council. (2018). National strategy. https://www.nesdc.go.th/download/document/SAC/NS_SumPlanOct2018.pdf
Thai People Map Analysis Platform. (2023). Thai People Map Analysis Platform. https://www.tpmap.in.th/
Chumket, J. (2017). Developing products from local wisdom to increase efficiency in community management. Sustainability of the Thai Muslim community, Cha-am District, Phetchaburi Province. (Research report). Faculty of Management Science Silpakorn University.
Waedaloh, R., Wattanakit, S., Dumnuirawat, P., Naunyang, N., Pakaman, N. (2022). Utilization of palm to innovation of wall decoration materials [Paper Presentation]. The 8th National Academic Conference Engagement Thailand, Trang, Thailand.
Wattanakit, S., & Noisangiam, N. (2022). A Study of community identity as a guideline for architectural design of the Palian Basin area, Trang Province. Parichat Journal, 35(1), 187 – 202.
Seanlam, W., Loetyingyot, S., Maneenate, S. (2022). Community potential development based on local resources for promoting creative tourism. NEU Academic and Research Journal, 12(4), 54 – 69.
Ramdang Subdistrict Administrative Organization. (2023). Basic of Data. http://www.ramdang.go.th/frontpage.
Claus, L., Nico, P., Sven, S., Daniel, H. (2010). Resource efficiency as a key-driver for technology and innovation management: dealing with an emerging trend in technology intelligence. International Journal of Technology Intelligence and Planning, 6(2), 164 – 184.
Davenport, T. H., & L. Prusak. (1998). Working knowledge: How organization manage what they know. Harvard Business School Press.
Phuwanatwijit, T., & Piriyatatchakul. K. (2017). Community resource management through design learning as a basis for sustainable self-reliance of local communities. Liberal arts journal Prince of Songkhla University, 12(2), 39-53.
Vasikili, K., & Nikolaos, V. (2019). Education for Sustainable Development: A Systemic Framework for Connecting the SDGs to Educational Outcomes. Sustainability Journal, 11(21), 1-18.
Yansan. W., & Yaisamsen. S (2019). Organic forest coffee: A model for developing creative wisdom innovations based on local resources of Ban Pok Coffee Community Enterprise in Mae-on District, Chiang Mai Province. Saengkhomkham Bundit Journal, 6(3), 407-422.
