การศึกษาองค์ความรู้ด้านภูมิปัญญาท้องถิ่นการจับผึ้ง ในพื้นที่ป่า อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ความรู้ด้านภูมิปัญญาท้องถิ่นการจับผึ้งในพื้นที่ป่า อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสังเกตและการสัมภาษณ์จากปราชญ์ชาวบ้านที่มีองค์ความรู้ จำนวน 1 คน ปราชญ์ชาวบ้านที่มีองค์ความรู้และสามารถจับผึ้งได้ในปัจจุบัน จำนวน 3 คน และผู้ที่สืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น จำนวน 7 คน ผลการวิจัยพบว่า ยังมีผู้ที่มีองค์ความรู้ ยังคงมีการใช้ประโยชน์และสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการจับผึ้งซึ่งเป็นการปรับวิถีการดำรงชีวิตให้เข้ากับสภาพทรัพยากรธรรมชาติตามแนวคิดภูมิปัญญาท้องถิ่น แนวคิดนิเวศวัฒนธรรมและแนวคิดนิเวศวิทยาชาติพันธุ์ ประกอบด้วย ภูมิปัญญาท้องถิ่นเกี่ยวกับอุปกรณ์เครื่องมือที่ใช้ในการจับผึ้ง ขั้นตอนการจับผึ้ง รวมถึงความเชื่อหรือข้อห้ามเกี่ยวกับการจับผึ้ง นับว่าองค์ความรู้เหล่านี้เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นที่มีความสำคัญที่จะต้องมีการศึกษา เก็บรวบรวมและเผยแพร่ข้อมูล เพื่อสร้างการรับรู้และอนุรักษ์ ป้องกันไม่ให้สูญหายในฐานะของการเป็นภูมิปัญญาที่ผู้คนมีการคิดค้น การสั่งสมประสบการณ์การแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการปรับตัว จนก่อเกิดเป็นองค์ความรู้ที่นำมาใช้ในการดำรงชีวิตที่ไม่มุ่งหวังเพียงการใช้ประโยชน์หรือไม่ก่อให้เกิดการทำลาย แต่มีจุดมุ่งหมายที่สำคัญ คือ การใช้ประโยชน์ควบคู่กับการรักษาให้ทรัพยากร ธรรมชาติมีความอุดมสมบูรณ์อย่างยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Sirasuntorn, P. (2007). Practice community in learning: concepts, techniques and processes. Bangkok: V.Print (1991).
Tansupol, A. (2016). Cultural ecology: A key to sustainable development. Journal of Humannities and Social Sciences, 12(1), 193-221
Santasombat, Y. (2 0 0 4 ). Ethnoecology, biological resources and community right. Chiang Mai: Within Design.
Adsakul, S. (2012). Introduction to sociology. Bangkok: V.Print (1991).
Buaneaw, T. (2000). Third age of community development. Trang: Nokchao Publisher.
Dang (Pseudonym). Interview, 20 May 2016.
Dam (Pseudonym). Interview, 20 May 2016.
Somchok (Pseudonym). Interview, 3 April 2016.
Sommai (Pseudonym). Interview, 3 April 2016.
Krainatee, M. (2 0 1 6 ). Photographer. Faculty of Humanities and Social Sciences, Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, Nakhon Si Thammarat.
Na Thalang, E. (1997). Folk wisdom of four regions: life style and learning process of Thai villagers. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University Press.
Chanaboon, P. (2010). Knowledge management of mfolk wisdom of hunting tools to catch aquatic animals in Rangkrathum Municipality, Banglane District, Nakhonpathom Province. Independence Study of Master Degree of Public Administration, Local Government Program, College of Local Government, Khon Kaen University.
Buddha, N. et al. ( 2008) . Situation of Thai wildlife: Wildlife trafficking, zoo, and conservation area: The Solutions and research questions. The Thailand Research Fund (TRF).
Culture and Community Sector. (2011). The project of conserving folk wisdom of hunting tools to catch animals. Bodhivijjalaya College.
Chuaybumroong, T. ( 2001) . Wisdom for creative community development. Bangkok: King Prajadhipok's Institute.
Boonpok, D. (2 0 1 6 ). The role of family in transmission of food related folk wisdom: A case study of Central Thai family. Parichart Journal, 29(1), 16-38.
Pongnurak,P et al. (2006). A study of performance by teachers in Songkhla Province as leaders of the conservation and development of local wisdom and Thai Culture. Parichart Journal (Graduate Study), 18(3), 1-7.
Krainatee, M. (2018). Knowledge of folk wisdom in trapping wild animal in the forests of Phrom Khiri District, Nakhon Si Thammarat. Nakabut Paritat Journal, 10(1), 143-153.
Eiamsam-arng, C., & Silatrakool, W. (1991). Folk wisdom, folk technology and science sources in communities. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University Press.
Puang-ngam, K. (2000). Local and community self management. Bangkok: Borpitkarnpim.
