การสังเคราะห์องค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบริหารงานวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ มีวัตถุประสงค์เพื่อสังเคราะห์องค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบริหาร การวิจัยนี้เป็นการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ มีวัตถุประสงค์เพื่อสังเคราะห์องค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบริหารงานวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคใต้ กลุ่มตัวอย่าง คือ อาจารย์ในมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคใต้ 5 แห่ง ประกอบด้วย1) มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต 2) มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี 3) มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช 4) มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา และ 5) มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา จำนวน 510 คน ใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถามความคิดเห็นของอาจารย์ที่มีต่อองค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบริหารงานวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคใต้ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยใช้ค่า IOC จากผู้เชี่ยวชาญทั้ง 5 คน หาค่าความเชื่อมั่นโดยใช้สูตรสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค ได้ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ .967 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจด้วยวิธีวิเคราะห์องค์ประกอบหลัก ใช้วิธีหมุนแกนองค์ประกอบแบบออโธโกนอลด้วยวิธีแวริแมกซ์ ผลการศึกษาพบว่า องค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบริหารงานวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคใต้ ประกอบด้วย10 องค์ประกอบ 75 ตัวบ่งชี้ สามารถอธิบายความแปรปรวนของตัวบ่งชี้ทั้งหมดได้ร้อยละ 70.841 โดยมีค่าไอเกน เท่ากับ 35.584,4.591, 3.641, 2.729, 2.125, 1.849, 1.723, 1.391, 1.274 และ 1.084 ตามลำดับ ได้แก่ 1) การพัฒนาอาจารย์และการส่งเสริมแหล่งเรียนรู้และการวัดผลประเมินผลและการเทียบโอน 2) การส่งเสริมแหล่งเรียนรู้ สื่อ นวัตกรรมและเทคโนโลยี 3) การประกันคุณภาพสถานศึกษา 4) การบริหารและการพัฒนาอาจารย์ 5) การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียน 6) การพัฒนาศักยภาพบุคลากรเพื่อการปรับปรุงหลักสูตรสู่การปฏิบัติ 7) ระบบและกลไกการปรับปรุงหลักสูตร 8) การจัดการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 9) การวัดผลประเมินผลและการเทียบโอนลงสู่การปฏิบัติ และ 10) การสร้างเครือข่ายเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพุทธศักราช 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2)
พุทธศักราช 2545. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
. . (2550). คู่มือการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่เป็นนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
ชนกพร ไผทสิทธิกุล. (2560). การเตรียมความพร้อมของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนต่อการพัฒนา
นักศึกษา เพื่อรองรับวิชาชีพทางด้านสถาปัตยกรรมในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน.
วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 9(2): 132-145.
ชุมศักดิ อินทร์รักษ์. (2545). การบริหารงานวิชาการ. ปัตตานี: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
ณรงค์ฤทธิ์ ประสานตรี. (2559). รูปแบบการพัฒนาอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์.
วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1): 203-216.
ทิศนา แขมมณี. (2556). รูปแบบการเรียนการสอน ทางเลือกที่หลากหลาย. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นรภัทร อิ่มพานิช. (2559). รูปแบบการบริหารจัดการเพื่อการพัฒนาอาจารย์ในมหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์.
วารสารสุทธิปริทัศน์, 30(94): 83-97.
นวรัตน์ ไวชมภู. (2559).ความท้าทายของครูพยาบาล: Teach Less, Learn More แห่งศตวรรษที่ 21.
วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2): 44-52.
นวรัตน์ ไวชมภู และสุจิตรา จรจิตร. (2560). การเปลี่ยนแปลงสู่ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพในศตวรรษที่ 21
ของอาจารย์พยาบาล. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 4(1): 256-279.
นริศ แก้วสีนวล. (2556). รูปแบบการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงาน
คณะกรรมการการอาชีวศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ สาขาวิชาภาวะผู้นำการจัดการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
นิคม ลนขุนทด. (2551). การพัฒนาการบริหารงานวิชาการของคณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฎสุรินทร์.
วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารอาชีวศึกษา บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
บุรพร กำบุญ และชลกนก โฆษิตคณิน. (2560). การมีส่วนร่วมในการประกันคุณภาพการศึกษาของ
บุคลากรทางการศึกษา มหาวิทยากรุงเทพธนบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร
สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(1): 1746-1755.
ปฏิภาณ์ มหรรธนาธิบดี. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการของวิทยาเขต 10 แห่ง
มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาผู้นำการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553).การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
พรเทพ สรนันท์. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล
สุวรรณภูมิ. วารสารครุศาสตร์, 41(3): 173-185.
พันธ์ศักดิ์ พลสารัมย์, ศรเนตร อารีโสภณพิเชฐ, สิริฉันท์ สถิรกุล เตชพาหพงษ์ และอรุณี หงส์ศิริวัฒน์.
(2554). การศึกษาความเป็นไปได้และแนวทางการจัดการศึกษาระดับปริญญาโท สาขาพยาบาลศาสตร์
ของสถาบันพระบรมราชชนก. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 21(2): 4-17.
ภารดี อนันต์นาวี. (2557). หลักการ แนวคิด ทฤษฎีทางการบริหารการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). ชลบุรี: มนตรี.
เมธี คชาไพร, ฤทธิชัย อ่อนมิ่ง, รัฐพล ประดับเวทย์ และสมสรรญก์ วงษ์อยู่น้อย. (2558). การพัฒนารูปแบบการ
เรียนการสอนแบบผสมผสานเพื่อเสริมสร้างความรู้และสมรรถนะ ด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษา สำหรับนิสิตหลักสูตรการศึกษา บัณฑิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 10(ฉบับพิเศษ): 71-86.
ลี้วัชร์ ตาวงศ์. (2555). การพัฒนาองค์ประกอบการบริหารงานวิชาการที่มีผลต่อการยกระดับผลสัมฤทธิ์เรียนของนักเรียน.
ดุษฎีนิพนธ์ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น.
วรรณรี ปานศิริ, วารุณี ลัภนโชคดี และพิกุล เอกวรางกูร. (2559). การพัฒนารูปแบบการประเมินเพื่อ
การเรียนรู้ วิชาคณิตศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 10(5): 115-132.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ตถาตาพับลิเคชั่น.
วิบูลย์ลักษณ์ ปรียาวงศากุล.(2551). การพัฒนารูปแบบการบริหารวิชาการวิทยาลัยพยาบาลในสังกัด
สถาบันพระบรมราชชนก. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 1(2):82-85.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2551). กระบวนการพัฒนาหลักสูตรและการเรียนการสอน ภาคปฏิบัติ.กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.
สมชาย รัตนคช, ผ่องศรี วาณิชย์ศุภวงศ์, เอกรินทร์ สังข์ทอง, และชวลิต เกิดทิพย์. (2558).
การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.วารสารวิทยบริการ
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 26(3): 61-77.
สุธน วงค์แดง, ภาณุมาส เศรษฐจันทร และวีระพงษ์ สิงห์ครุธ. (2561). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม
เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 13(37): 75-90.
สุบิน ยุระรัช. (2555). การประเมินการจัดการเรียนการสอนวิชา ED 712 สถิติขั้นสูงสาหรับการวิจัยทางการบริหารการศึกษา.
Proceeding ในการประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยศรีปทุม ประจําปี 2555 วันที่ 26 ตุลาคม 2555.
สถาพร ถาวรอธิวาสน์. (2556). การมีส่วนร่วมในการประกันคุณภาพการศึกษาของบุคลากร มหาวิทยาลัยราชภัฎ
จันทรเกษม. มหาวิทยาลัยราชภัฎจันทรเกษม.
สัมมา รธนิธย์. (2560). หลักทฤษฎีและปฏิบัติการบริหารการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : พิมพ์ดี.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2547). พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยราชภัฏ พ.ศ. 2547. กรุงเทพฯ :
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2547). แนวทางการพัฒนาคุณภาพการเรียนการ
สอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2550). เกณฑ์คุณภาพการศึกษาเพื่อการดำเนินงานที่เป็นเลิศ.
กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
. (2553). มาตรฐานการอุดมศึกษาและเกณฑ์มาตรฐานที่เกี่ยวข้อง (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ:ภาพพิมพ์.
. (2557). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ระดับอุดมศึกษา ฉบับปีการศึกษา 2557. กรุงเทพฯ:ภาพพิมพ์.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. (2542). การบริหารงานวิชาการ. ภาควิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
โสภาพร กล่ำสกุล. (2554). การพัฒนาสมรรถนะของอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏ. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาบัณฑิต
มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
หรรษา เศรษฐบุปผา, สมบัติ สกุลพรรณ์, และสุวิท อินทอง. (2559). การพัฒนารูปแบบการจัดการ
เรียนการสอนโดยการบูรณาการสื่ออิเล็กทรอนิกส์ (INTEGRATED E-LEARNING COURSE)
สำหรับนักศึกษาพยาบาลในระดับปริญญาตรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(3) : 1-11.
อัมเรศ เนตาสิทธิ์. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการสำหรับมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ.
วารสารศึกษาศาสตร์, 22 (3): 186-201.
อริสสา สะอาดนัก. (2557). ทักษะจากการจัดการการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร กรณีศึกษา รายวิชาการใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีและนวัตกรรม.
การประชุมวิชาการระดับชาติ “ศึกษาศาสตร์วิจัย” ครั้งที่ 1 วันที่ 29-30 พฤษภาคม 2557
ณ โรงแรมหรรษา เจบี อําเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา.
Boyle, T., Bradley, C., Chalk, P., Jones, R., & Pickard, P. (2003). Using blended learning
to improve student successrates in learning to program. Journal of Educational Media, 28(2-3): 165-178.
Costello, A.B. & Osborne, J.w. (2005). Best Practices in Exploratory Factor Analysis:
Four Recommendations for Getting the Most From Your Analysis. A peer reviewed electronic journal, Retrieved March 14, 2018.
Cronbach, L. J. (1951). Essentials of Psychological Testing (3 rded). New York: Harper & Row.
Hair, J.F., Black, W. C., Babin, J., and Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global
Perspective. (7 thed). New Jersey: Person Education.
Johson, K, McHugo, C, and Hall, T. (2006). “Analyzing the efficacy of blended learning
using Technology Enhanced Learning (TEL) and m-learning delivery “Technologies. Proceeding of the 23rd annual ascilite conference: 379-383.
Knoeles, A. (1970). Handbook of College and University Administration. New York:
McGraw-Hill Book.
Sergiovanni, T. (1994). Building community in schools.: Jossey Bass.