Marketing Communication Strategies to Promote Health Tourism in Nakhon Si Thammarat Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research aims 1) to study factors affected to tourists in making decision to visit local markets which this study targets to promote health tourism in Nakhon Si Thammarat province and 2) to study the development of local markets in Nakhon Si Thammarat province. The population and samples are tourists whose their destinations were for health tourism in Nakhon Si Thammarat province, selected by purposive sampling and convenience sampling techniques. Descriptive statistics were used to analyze data including frequency, percentage, and standard deviation as well as inferential statistics analysis.
The results showed that factors affected to tourists in making decision to visit local markets in Nakhon Si Thammarat province were herbal products for health and beauty. The development of local markets to promote health tourism were travel services. In addition, the marketing communication of local tourism to promote health tourism was to organize special events.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ.2558-2560. สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=7114.
กระทรวงสาธารณสุข. (2563). โควิด-19 คืออะไร. สืบค้นเมื่อ 13 มิถุนายน 2564, จากhttps://ddc.moph.go.th
กฤตชญา เทพสุริวงค์, และเขมิกา คุ้มเพชร. (2560).ความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทยตามปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดในการท่องเที่ยวเกาะพยาม จังหวัดระนอง. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตรและสังคมศาสตร์. 17(1), 7-15.
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). สถิติด้านการท่องเที่ยว ปี 2562 (Tourism Statistics 2019). สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2564, จาก https://www.mots. go.th/more_news_new.php?cid=411.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). การวิเคราะห์สถิติชั้นสูงด้วย SPSS for Window (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจํากัด สามลดา.
จิดาภา ทัดหอม. (2558). การตลาดผ่านสื่อสังคมออนไลน์ความไว้วางใจและคุณภาพของระบบสารสนเทศที่มีผลต่อ การตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านช่องทางการถ่ายทอดสดเฟซบุ๊กไลฟ์ (Facebook Live)ของผู้บริโภคออนไลน์ใน กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.
จิตพิสุทธิ์ หงษ์ขจร. (2560). ส่วนประสมทางการตลาด 7Ps ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงสุขภาพบ่อน้ำพุร้อนรักษะวาริน จังหวัดระนอง. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ฉลองศรี พิมลสมพงษ์. (2557). การวางแผนและพัฒนาตลาดการท่องเที่ยว (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชนัญชิดา อนุชาติ. (2558). กลยุทธ์องค์กรเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ : กรณีศึกษาโรงพยาบาลไทยแพทย์แผนโบราณสกลนคร หลวงปู่แฟ๊บ สุภัทโท. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย,10 (2), 84-94.
ณัฐวัฒน์ คณารักสมบัติ. (2557). การสื่อสารการตลาดแบบบรูณาการเพื่อภาคธุรกิจ. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5(2), 246-253.
ทิพย์สุดา พุฒจร. (2559). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธวัชชัย กฤติยาภิชาตกุล. (2547). ร้อยเรื่องเมืองพานิชย์. กรุงเทพฯ: สันติภาพ พริ้นท์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: เอส อาร์. พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
พงษ์เดช สารการ. (2561). การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2564, จาก https:// redcap.kku.ac.th/pongdech/images/การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ.pdf
รจติ คงหาญ. (2560). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการรับรู้คุณภาพบริการธุรกิจท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวต่างชาติสูงอายุเขตอันดามัน. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11 (ฉบับพิเศษ), 18-30.
รวีวรรณ โรยรา. (2558). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: โอเดียน สโตร์.
ราณี อิสิชัยกุล. (2560). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเอกสารการสอนชุดฝึกอบรมทางไกล หลักสูตรการจัดการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน.นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วรารักษ์ สักแสน. (2560). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเข้าใช้บริการร้านกาแฟสด ในสถานีบริการน้ำมันของผู้บริโภคเขตอำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่, เชียงใหม่.
เหมือนจิต จิตสุนทรไชยกุล. (2561). พฤติกรรมผู้บริโภคกับธุรกิจค้าปลีก. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ADHPHKI. (2020). The New Coronavirus and Companion Animals - Advice for WSAVA Members. Retrieved from http://adhphki.org/article/wsavascientific-and-one-health-commites-advi sory-document-updatedfebruary-29th2020-new.
Kaiwansil, P., Sangpikul, A. & Ponggyelar. (2018). Push-pull factors and behavior affecting Thai consumers decision to use day spa. Ph.D. in Social Sciences Journal, 8(2), 1-13. [in Thai]
Kotler, P. & Keller, K.L. (2016). Marketing Management (15th ed). Edinburgh: Pearson Education.
Mill, R. C., & Morrison, A. M. (2012).The Tourism System, 7th ed. Dubuque, Iowa: Kendall/Hunt Publishing Company.
Noknoi, C., Boripunt, W. & Lungtae, S. (2012). Key success factors for obtaining a One Tambon One Product food five- star rating in Phatthalung and Songkhla provinces. European Journal of Economics, Finance and Administrative Sciences, 48 (May), 96-103.
Promsaka Na Sakolnakorn, T. (2011). Economicand Social Development by Management Using Outsourcing and Subcontracting Strategy. The International Journal of EnvIronmental, Cultural, Economic & Social Sustainability, 7(5), 273-286.
Pummanee, T. (2016). Tourism industry (4th ed.). Bangkok: Ramkhamhaeng University Press.
The Global Wellness Institute. (2015). Types of Wellness Tourism. The Global Wellness Tourism Economy Report 2013 & 2014. In Global Spa & Wellness Economy Monitor (pp. 39-40). Miami: GWI.