ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจรับซื้อทุเรียนของผู้ประกอบการในตลาดกลางเพื่อการเกษตร จังหวัดยะลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความต่อไปนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพทางสังคมและเศรษฐกิจของผู้ประกอบการในตลาดกลางจังหวัดยะลา 2) ศึกษาระดับความพึงพอใจของผู้ประกอบการในตลาดกลางจังหวัดยะลา
3) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อทุเรียนของผู้ประกอบการในตลาดกลางจังหวัดยะลา กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ประกอบการที่รวบรวมและซื้อทุเรียนที่ได้ขึ้นทะเบียนการรับซื้อไว้กับเทศบาล นครยะลา จำนวน 70 ราย เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ในเดือนกรกฎาคม ถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2561 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อทุเรียนของผู้ประกอบการ ด้วยการวิเคราะห์แบบถดถอยแบบพหุคูณ (Multiple regression analysis) ผลการศึกษา พบว่า 1) ผู้ประกอบการส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ร้อยละ 84.3 จะมีอายุเฉลี่ย 42.54 ปี มีรายได้ต่อปีจากการรับซื้อทุเรียน เฉลี่ย 226,093.91 บาทต่อปี มีประสบการณ์ในการรับซื้อทุเรียนเฉลี่ย 10.47 ปี รูปแบบการรับซื้อแบบเหมาสวน ร้อยละ 84.25 และปริมาณที่รับซื้อทุเรียนของแต่ละวัน เฉลี่ย 3.05 ตันต่อวัน 2) การศึกษาระดับความพึงพอใจของผู้ประกอบการในตลาดกลางจังหวัดยะลา แบ่งออกตามส่วนประสมทางการตลาด ดังนี้ ด้านราคา ด้านผลิตภัณฑ์ และช่องทางการจำหน่าย มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด และด้านการส่งเสริมการตลาด มีความพึงพอใจในระดับมาก และ 3) การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจรับซื้อทุเรียน ได้แก่ แหล่งที่มาทุเรียน คุณภาพทุเรียน ความอ่อนแก่ของทุเรียน และประสบการณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.01)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤติกา งามกัณหา. (2546). ปัจจัยที่มีผลต่อการส่งออกทุเรียน: ศึกษาจากความคิดเห็นของผู้ส่งออก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ.
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2564). การเป็นผู้ประกอบการสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
พิสุทธิ์ กุลธนวิทย์. (2563). การส่งออกมะม่วง กล้วย ทุเรียน และมังคุด ของไทยไปญี่ปุ่น ภายใต้ความตกลงหุ้นส่วนเศรษฐกิจไทย-ญี่ปุ่น (JTEPA). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิชิต อู่อ้น. (2553). การวิจัยและการสืบค้นข้อมูลทางธุรกิจ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ศรีปทุม.
สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ. (2557). มาตรฐานสินค้าเกษตร มกษ 3-2556 ทุเรียน. กรุงเทพฯ: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). สถิติการเกษตรของประเทศไทย ปี 2564. สืบค้นจากhttps://www.oae.go.th/assets/portals/1/files/jounal/2565/yearbook2564.pdf
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). สารสนเทศเศรษฐกิจการเกษตรรายสินค้าปี 2564. สืบค้นจาก https://www.oae.go.th/assets/portals/1/files/jounal/2565/commodity2564.pdf
สุพัฒน์ ทองแก้ว, พัฒนา สุขประเสริฐ, และเฉลิมพล จตุพร. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อทุเรียนในภาคตะวันออกของประเทศไทย: กรณีศึกษาผู้ประกอบการ.วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 34(3), 63-72.
Gujarati, D. N., & Porter, D.C. (2009). Basic Econometrics (5th ed.). New York: McGraw Hill/Irwin.
Huong, N. T. (2014). The main factors affecting the consumers' buying intention: a case study of safe vegetables in Ho Chi Minh City Vietnam ( Master's thesis). University of International Business Economics of Ho Chi Minh City, Vienam.
Kun K., (2019). Study on the development of maturing of durian fruit on a physiological basis (Doctoral dissertation). Kasetsart University, Bangkok, Thailand.
Stevens, J. (1992). Applied MultivariateStatistics for the Social Science (2nded). New York: Harper and Row.
