The Policies for Improving the Quality of Life of the Elderly of Local Administrative Organizations in Samut Prakan Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This qualitative research aimed to: 1) study the formation of the policies for improving the quality of life of the elderly in Samut Prakan province, 2) investigate and analyze the forms and operating mechanisms of the policies for the elderly’s quality-of-life improvement in Samut Prakan province. Data were collected using document analysis, in-depth interviews, and focus group discussions. The collected data were analyzed using content analysis. The findings revealed that: 1) The formation of the policies for improving the quality of life of the elderly of the local administrative organizations in Samut Prakan province was consistent with John Kingdon’s multiple-streams framework, in which the problem streams, the policy streams, and the political streams couple. The formation of the policies on the elderly at the local level was influenced by two sources--the central government policies and the provincial government agencies, and the local administrators and the elderly groups. The key policy entrepreneurs in the local communities in Samut Prakan province were the local administrators, the Tambon health promoting hospitals, and the elderly groups. 2) The nine forms implemented as the policies for improving the quality of life of the elderly by the local administrative organizations in Samut Prakan province included cash allowance, schools for the elderly/centers for the elderly’s quality-of-life development and career promotion, elderly clubs, groups for the elderly’s job promotion, groups providing community welfare and fund, home visiting, and services to transport the elderly to hospitals and community isolation centers and to offer other forms of assistance during the coronavirus (Covid-19) situations. The five operating mechanisms included the central and regional government administration, the local government administration, the collaboration of governmental agencies, the private sector and the public sector, the cooperation of civil society, and the participation of the elderly groups.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- เนื้อหาและข้อมูลที่ลงตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
- บทความและข้อมูล ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ในทางวิชาการ ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
References
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. (2550). มาตรฐานการสงเคราะห์ผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย.
ชัยมงคล สุพรมอินทร์. (2562). การปฏิรูปการบริหารงานภาครัฐในศตวรรษที่ 21: จากการจัดการภาครัฐแนวใหม่สู่การบริหารงานสาธารณะแนวใหม่. การประชุมวิชาการรัฐประศาสนศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ 9 วันที่ 15 มีนาคม 2562 ณ คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ปริ้นติ้ง.
ดุษฎี อายุวัฒน์. (2548). มาตรวัดคุณภาพชีวิต: ศึกษากรณีประชาชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย. วารสารประชากรศาสตร์, 21(1), 41-62.
ธเนศร์ โสรัตน์. (2553). การกำหนดนโยบายด้านโลจิสติกส์ของประเทศไทย. วารสารนักบริหาร, 30(2), 145-153.
นพดล อุดมวิศวกุล. (2548). การเข้าสู่วาระและการกำหนดนโยบายสาธารณะ:ศึกษากรณีนโยบายมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพดล อุดมวิศวกุล. (2560). การเข้าสู่วาระนโยบายสาธารณะ. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นภาภรณ์ หะวานนท์, และธีรวัลย์ วรรธโนทัย. (2552). ทิศทางใหม่ในการพัฒนาการอยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชมงคลธัญบุรี.
ประสงค์ชัย เศรษฐสุรวิชญ์. (2558). การศึกษาการเข้าสู่วาระนโยบาย: วิเคราะห์ตัวแบบพหุกระแสและการนำไปใช้. วารสารการเมือง การบริหารและกฎหมาย, 7(3), 301-331.
ประสงค์ชัย เศรษฐสุรวิชญ์. (2559). การเข้าสู่วาระนโยบายระบบขนส่งทางรางในประเทศไทย: กรณีศึกษาโครงการรถไฟความเร็วสูงโดยใช้ตัวแบบของคิงดอน. The 4th International Conference on Magsaysay Awardees: Good Governance and Transformative Leadership in Asia, 31 May 2016.
ปิยากร หวังมหาพร. (2546). นโยบายผู้สูงอายุของไทย (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต), สาขารัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัชรี สิโรรส, และพรทิพย์ แก้วมูลคำ. (2560). การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม: ตัวแบบและกรณีศึกษาสู่ความสำเร็จ. วารสารการจัดการภาครัฐและเอกชน, 24(2), 139-160.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2561). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2560. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
วรรณภา ศรีธัญรัตน์, และลัดดา ดำริการเลิศ. (2553). การจัดการความรู้และสังเคราะห์ แนวทางปฏิบัติของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล: แนวปฏิบัติในการบริการผู้สูงอายุ. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
วีระศักดิ์ เครือเทพ, จรัส สุวรรณมาลา, ตระกูล มีชัย, วศิณ โกมุท, เสาวนีย์ วิจิตรโกสุม, เอื้ออารีย์ อิ้งจะนิล, และคณะ (2557). รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์ (Final Report) โครงการศึกษาวิจัยเพื่อติดตามและประเมินผลการกระจายอำนาจของไทย. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต, เฉลิมพล แจ่มจันทร์, กาญจนา ตั้งชลทิพย์, และจรัมพร โห้ลำยอง. (2556). คุณภาพชีวิต การทำงาน และความสุข. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2553). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาเพื่อหารูปแบบการส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุในพื้นที่ชนบท. กรุงเทพฯ: สถาบันประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักงานจังหวัดสมุทรปราการ. (ม.ป.ป.). แผนพัฒนาจังหวัดสมุทรปราการ 5 ปี (2561-2565). สืบค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https://samutprakan.industry.go.th/en/https-samutprakan-industry-go-th-th-cms-of-454
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคง จังหวัดสมุทรปราการ. (2564). รายงานสถานการณ์ทางสังคม จังหวัดสมุทรปราการ ประจำปี 2564. สมุทรปราการ: สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงจังหวัดสมุทรปราการ.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2558). วาระปฏิรูปที่30: การปฏิรูประบบเพื่อรองรับสังคมสูงวัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สิทธิพันธ์ พูนเอียด, และศลทร คงหวาน. (2564). แนวทางการจัดสวัสดิการสังคมขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(5), 18-30.
สุภางค์ จันทวานิช. (2556). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดม ทุมโฆษิต. (2553). การปกครองท้องถิ่นสมัยใหม่: บทเรียนจากประเทศพัฒนาแล้ว.กรุงเทพฯ: แซท โฟร์ พริ้นติ้ง.
อุทุมพร ศตะกูรมะ, ผ่องลักษณ์ จิตต์การุญ, และชุมพล เสมาขันธ์. (2556). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุตำบลบ่อโพธิ์ อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 7(1), 129-138.
Ansell, C., & Gash, A. (2008). Collaborative Governance in Theory and Practice. Journal of public admonition research and theory, 18(4), 543–571.
Atkinson, D. (2002). Local Government, Local Governance and Sustainable Development: Getting the Parameters Right. Cape Town, South Africa: Human Science Research Council Publishers.
Brandsen, T., & Hout, V. (2006). Co-management in Public Service Networks: The Organizational Effects. Public Management Review, 8(4), 537-549.
Christensen, T., & Lægreid, P. (2011). Complexity and Hybrid Public Administration: Theoretical and Empirical Challenges. Public Organization Review, 11(4), 407-423.
Dye, T. R. (2005). Understanding Public Policy. New Jersey: Pearson Education.
Guldbrandsson, K., & Fossum, B. (2009). An Exploration of the Theoretical Concepts Policy Windows and Policy Entrepreneurs at the Swedish Public Health Arena. Journal of Health Promotion International, 24(4), 434-444.
Kingdon, J. W. (1984). Agendas, Alternatives, and Public Policies. Boston: Little, Brown.
Kingdon, J. W. (1995). Agendas, Alternatives, and Public Policies. London, UK: Longman.
Kitipadung, J. (2020). Multiple Streams Analysis of Agenda-setting and Public Policy Formulation: A Case Study of Thailand’s Village and Urban Community fund. Social science Asia, 6(3), 58-69.
Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis. An Expanded Sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage.
Osborne, D. (2010). Introduction: The (New) Public Governance: A Suitable Case for Treatment. In Osborne, S. P. (Ed.) The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance.; London: Routledge.
Pesoff, V. (2011). Co–production, New Public Governance and Third Sector Social Services in Europe. Ciências Sociais Unisinos, São Leopoldo, 47(1), 15–24.
Pollitt, C., & Bouckaert, G. (2011). Public Management Reform. New York, Oxford: University Press.
Rawat, P., & Morris, C. J. (2016). Kingdon’s Streams Model at Thirty: Still Relevant in the 21st Century. Journal of Politics and Policy, 44(4), 608-638.
Rees, J., Mullins, D., & Bovaird, T. (2012). Third Sector Partnerships for Public Service Delivery: An Evidence Review. Retrieved February 1, 2022, from https://www.birmingham.ac.uk/generic/tsrc/documents/tsrc/workingpapers/working-paper-60.pdf
Supromin, C., & Choonhakhlai, S. (2019). The Provision of Public Services in Municipalities in Thailand to Improve the Quality of Life of Elderly People. Kasetsart Journal of Social Sciences, 40, 619-627.