Criticizing “Suvarnabhumi” from the Perspective of Chinese Ethnohistory
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article is divided into two main sections. 1) The first section critiques the concept of Suvarnabhumi as a framework, arguing that it can serve as a flexible academic tool that helps avoid the cliché of merely searching for the geographic location of the Suvarnabhumi Kingdom. By viewing Suvarnabhumi in this way, scholars can move beyond the rigid compartmentalization of area studies, where Suvarnabhumi is often equated with the strict geographic boundaries of Southeast Asia. 2) The second section builds on this idea by exploring Chinese knowledge related to Suvarnabhumi, specifically knowledge about Tai-speaking ethnic groups, with a focus on the Dai people. A critical reading of the creation of this knowledge uncovers the politics of knowledge production and China's stance toward Suvarnabhumi, as promoted by the Thai state—whether China seeks to connect with or distance itself from this narrative. At the same time, this analysis highlights the role such knowledge plays in the formation of the Chinese nation. In summary, this article proposes the use of Suvarnabhumi as a conceptual tool, while also focusing on how China produces knowledge about Tai-speaking ethnic groups, particularly the Dai, which are frequently connected to Suvarnabhumi and ancient Thai history.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- เนื้อหาและข้อมูลที่ลงตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
- บทความและข้อมูล ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ในทางวิชาการ ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
References
จอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2504). จารึกบนแผ่นศิลา ที่ศาลาในบริเวณพระปฐมเจดีย์. ใน ยอร์ช เซเดส์ (บก.). ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ 2 (น. 43-45). พระนคร: ศิวพร.
เจียแยนจอง. (2548ก). ต้นตอวัฒนธรรมโบราณที่เกี่ยวข้องกับถิ่นกำเนิดคนไท. ใน สุจิตต์ วงษ์เทศ (บก.). “คนไท” ไม่ใช่ “คนไทย” แต่เป็นเครือญาติชาติภาษา: รวมความรู้ "ไทยศึกษา" ของ "ศาสตราจารย์สองแผ่นดิน (น. 29-49). กรุงเทพฯ: มติชน.
เจียแยนจอง. (2548ข). สาเหตุที่ชาวสุโขทัยเรียกชื่อวันและปีของจีนว่าเป็นของไทย: ศึกษาแหล่งกำเนิดของคนไทยจากศิลาจารึกสุโขทัย. ใน สุจิตต์ วงษ์เทศ (บก.). คนไท” ไม่ใช่ “คนไทย” แต่เป็นเครือญาติชาติภาษา: รวมความรู้ "ไทยศึกษา" ของ "ศาสตราจารย์สองแผ่นดิน (น. 406-416). กรุงเทพฯ: มติชน.
เฉินหลี่ฝั้น, และตู้อี้ถิง. (เมษายน 2529). จักรพรรดิกุบไลข่านทรงพิชิตอาณาจักรตาลี ทำให้ชนชาติไทยอพยพลงใต้ขนานใหญ่จริงหรือ. ศิลปวัฒนธรรม, 7(6), 104-116.
เฉินหลี่ฝั้น. (2527, พฤศจิกายน). การวิเคราะห์เบื้องต้นเกี่ยวกับโบราณวัตถุสถานที่สำคัญของอาณาจกัรน่านเจ้าและตาลี. ศิลปวัฒนธรรม, 6(1), 62-84.
ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2541). ประวัติศาสตร์ไป่เยว่: การสืบสานเชิงมานุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: โครงการไทยศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต.
ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2544). สืบสานประวัติศาสตร์สังคมและวัฒนธรรมไป่เยว่ การศึกษาเชิงมานุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: บริษัท สำนักพิมพ์สร้างสรรค์ จำกัด.
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2546). สุวรรณภูมิ: ผู้คนและแผ่นดิน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทย.
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา. (2457). ประวัติขอม. ใน พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา (น. 37-57). พระนคร: โรงพิมพ์ไทย.
ธนิต อยู่โพธิ์. (2510). สุวัณณภูมิ. พระนคร: กรมศิลปากร.
ประเวศ วะสี. (2554). ยุทธศาสตร์อารยธรรม อารยธรรมสุวรรณภูมิ. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.
ไป๋ ฉุน. (2545). ไทศึกษาในจีน. กรุงเทพฯ: อัลฟ่า พับลิชชิ่ง.
พจนก กาญจนจันทร. (2555). จินตนาการ “สุวรรณภูมิ”. ใน สุดแดน วิสุทธิลักษณ์ (บก.). 25 ปีพิพิธภัณฑ์ธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ พ.ศ.2530-2555 (น. 35-48). กรุงเทพฯ: คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มานิต วัลลิโภดม. (2521). สุวรรณภูมิอยู่ที่ไหน. กรุงเทพฯ: การเวก.
ยรรยง จิระนคร, และรัตนาพร เศรษฐกุล. (2551). ประวัติศาสตร์สิบสองปันนา. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
รัตนาพร เศรษฐกุล. (2541). โครงการประเมินสถานภาพไทศึกษา: เอกสารประกอบการประชุมเสนอผลการวิจัย. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง. (2555, ธันวาคม). สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพกับสุวรรณภูมิศึกษา. ดำรงวิชาการ, 41-68.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2545). สุวรรณภูมิ ศูนย์กลางอยู่ในลุ่มน้ำท่าจีน-แม่กลอง. ใน สุจิตต์ วงษ์เทศ, สุวรรณภูมิ อยู่ที่นี่ ที่แผ่นดินสยาม (น. 111-150). กรุงเทพฯ: มติชน.
สถาบันสุวรรณภูมิศึกษา. (2565, เมษายน 23). สืบรากเหง้าผู้คนในสุวรรณภูมิ ผ่าน DNA มนุษย์โบราณ. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2567, จาก https://tassha.mhesi.go.th/assets/files/files/84-filepdf-20230104141622-1-สืบรากเหง้า_compressed.pdf
สายชล สัตยานุรักษ์. (2557). การสร้างความหมายของ “ชาติไทย”/“เมืองไทย” และ “ความเป็นไทย” โดย สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. ใน 10 ปัญญาชนสยาม เล่ม 1 ปัญญาชนแห่งรัฐสมบูรณาญาสิทธิราชย์ (น. 314-402). กรุงเทพฯ: โอเพ่น โซไซตี้.
สำนักงานพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ (องค์การมหาชน). (2561). สุวรรณภูมิ อารยธรรมเชื่อมโลก. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2545). สุวรรณภูมิ อยู่ที่นี่ ที่แผ่นดินสยาม. กรุงเทพฯ: มติชน.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2547ก). ชาติพันธุ์สุวรรณภูมิ บรรพชนไทยในอุษาคเนย์. กรุงเทพฯ: มติชน.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2547ข). ประวัติศาสตร์สังคมและวัฒนธรรม สยามประเทศ. กรุงเทพฯ: มติชน.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2549). สุวรรณภูมิ ต้นกระแสประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.
Baker, C., & Phongpaichit, P. (2014). A History of Thailand (3rd ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Chan, Y.-k. (2019). Ethnicity and Frontier Studies in Southwest China: Pan-Thai Nationalism and the Wartime Debate on National Identity, 1932–1945. Twentieth-Century China, 44(3), 324-344.
Chen, L. (1989). A Brief Analysis on Cultural Relics of Nanzhao-Dali Kingdom. Journal of the Siam Society, 77(1), 43-53.
Chen, L., & Du, Y. (1989). Whether Kublai Khan’s Conquest of the Dali Kingdom Gave Rise to the Mass Migration of the Thai People to the South. Journal of the Siam Society, 77(1), 33-41.
Davies, H. R. (1909). Yün-Nan: The Link Between India and the Yangtze. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Dodd, W. C. (1923). The Tai Race. Cedar Rapids, IA: The Torch Press.
Guo, W. (2019). Narrating Southern Chinese Minority Nationalities: Politics, Disciplines, and Public History. Singapore: Palgrave Macmillan.
Hsieh, S.-C. (1989). Ethnic-Political Adaptation and Ethnic Change of the Sipsong Panna Dai: An Ethnohistorical Analysis. (Ph.D. dissertation), University of Washington.
Hsieh, S.-C. (1995). On the Dynamics of Tai/Dai-Lue Ethnicity. In Harrell, S. (Ed.). Cultural Encounters on China's Ethnic Frontiers (pp. 301–331). Seattle, WA: University of Washington Press.
Keyes, C. (1995). Who are the Tai? Reflections on the Invention of Identities. In Romanucci-Ross, L., & Vos, G. D. (Eds.). Ethnic identity: Creation, conflict, and accommodation (pp. 136-160). London, UK: Altamira Press.
Kratoska, P. H. (2005). Locating Southeast Asia: Geographies of Knowledge and Politics of Space. Singapore: Singapore University Press.
Milner, A., & Johnson, D. (2001). The Idea of Asia. Retrieved November 23, 2024, from https://openresearch-repository.anu.edu.au/bitstreams/ed284cdc-b993-4efd-a961-cfb6deccb085/download
Mullaney, T. S. (2011). Coming to Terms with the Nation: Ethnic Classification in Modern China. Berkeley, CA: University of California Press.
Peleggi, M. (2016). Excavating Southeast Asia’s Prehistory in the Cold War: American Archaeology in Neocolonial Thailand. Journal of Social Archaeology, 16(1), 94-111.
Phanomvan, P. (2018, November 30). Lost in Literature. Retrieved September 1, 2024, from https://www.newmandala.org/lost-in-literature-the-misuse-of-western-sources-and-perspectives-part-iii/
Pongpanich, B., & Thinapong, S. (2019). Suvarnabhumi: The Golden Land. Bangkok: GISTDA & BIA.
Revire, N. (2018). Facts and Fiction: The Myth of Suvannabhumi Through the Thai and Burmese Looking Glass. TRaNS: Trans-Regional and National Studies of Southeast Asia, 6(2), 167-205.
Taing, R. (2018, January 6). Was Cambodia Home to Asia’s Ancient ‘Land of Gold’? Retrieved September 1, 2024, from https://www.khmerkromngo.org/was-cambodia-home-to-asias-ancient-land-of-gold/
Thein, C. (2012, November 19). Seminar Ignites Debate on Suvannabhumi. Southeast Asian Archaeology. Retrieved September 1, 2024, from https://www.southeastasianarchaeology.com/2012/11/26/debating-the-mon-homeland/#google_vignette
Winichakul, T. (2005). Trying to Locate Southeast Asia from Its Navel: Where Is Southeast Asian Studies in Thailand? In Kratoska, P. H. (Ed.). Locating Southeast Asia: Geographies of Knowledge and Politics of Space (pp. 113-132). Singapore: Singapore University Press.
Xiong, Z., & Lin, Y. (2019). Chinese Knowledge on Suvarnabhumi Before the 10th Century. In Pongpanit, B., & Thinapong, S. (Eds.). Suvarnabhumi: The Golden Land (pp. 115-125). Bangkok: GISTDA & BIA.
Yang, B. (2009). Between Winds and Clouds: The Making of Yunnan. New York: Columbia University Press.
Chen, B. 陈碧笙. (1938). Dian bian jingying lun 滇边经营论 [ว่าด้วยการจัดการชายแดนยูนนาน]. N.P.: N.P.
Chen, L. 陈吕范. (2005). Zhongtai guanxi ruogan wenti yanjiu keti xiaojie 中泰关系若干问题研究课题小结 [สรุปหัวข้อวิจัยประเด็นต่างๆ ในความสัมพันธ์จีน-ไทย].
In Lüfan, C. (Ed.). Taizu qiyuan yu Nanzhaoguo yanjiu wenji 泰族起源与南诏国研究文集 Vol. 1 [รวมงานวิจัยเรื่องกำเนิดชนชาติไทและอาณาจักรน่านเจ้า] (pp. 1-17). Beijing: Zhongguo shuji chubanshe.
Chen, L., & Du, Y. 杜玉亭. (2005). Hubilie ping Daliguo shifou yinqi Taizu daliang nanqian [จักรพรรดิกุบไลข่านทรงพิชิตอาณาจักรต้าหลี่ทำให้ชนชาติไทย อพยพลงใต้ขนานใหญ่จริงหรือ]. In Chen, L. (Ed.). Taizu qiyuan yu Nanzhaoguo yanjiu wenji 泰族起源与南诏国研究文集Vol. 1 [รวมงานวิจัยเรื่องกำเนิดชนชาติไทและอาณาจักรน่านเจ้า] (pp. 50-64). Beijing: Zhongguo shuji chubanshe.
Fu, S. 傅斯年. (1928). Lishi yuyan yanjiu suo gongzuo zhi zhiqu 歷史語言研究所工作之旨趣 [จุดประสงค์การทำงานของสถาบันประวัติศาสตร์และภาษาศาสตร์]. In Zhongyang yanjiuyuan lishi yuyan yanjiu suo 中央研究院歷史語言研究所 [Institute of History and Philology]. Lishi yuyan yanjiu suo jikan di yi ben di yi fen 歷史語言研究所集刊第一本第一分 [รวมบทความสถาบันประวัติศาสตร์และภาษาศาสตร์ ตอนที่ 1] (pp. 3-10). Nanjing: Zhongyang yanjiuyuan lishi yuyan yanjiu suo.
Hsieh, S.–C. 謝世忠. (1993). Nanzhao, Taiguo, Yunnan guguo: dangdai Zhongtai guozu zhuyi de jingzheng guocheng [น่านเจ้า ประเทศไทย อาณาจักรโบราณยูนนาน: การปะทะของชาตินิยมไทย-จีนในยุคร่วมสมัย]. Kaogu renleixue xuekan, 49, 50-69.
Ke, S. 柯树勋. (2011). Pusi yanbian zhilue 普思沿边志略 [สังเขปประวัติศาสตร์ผู่ซือ]. In Ma, Y. (Ed.). 马玉华, Zhongguo bianjiang yanjiu wenku: Xinan bianjiang, Vol. 1 中 国 边 疆 研 究 文 库: 西 南 边 疆. 第 1 卷 [รวมงานวิจัยชายแดนจีน: ชายแดนตะวันตกเฉียงใต้] (pp. 9-74). Haerbin: Heilongjiang jiaoyu chubanshe.
Li, F. 李拂一. (1933). Cheli 車里 [เชอหลี่]. Shanghai: Shangwu yin shuguan.Yang, C. 楊成志. (1930). Yunnan mizu diaocha baogao 雲南民族調查報告 [รายงานการสำรวจชนชาติในยูนนาน]. Guangzhou: Guoli zhongshan daxue yuyan lishs xue yan jiu suo.
Yunnan shaoshu minzu shehui lishi diaocha zu 云南少數民族社会历史調查組. (1964). Daizu jianshi jianzhi hepian 傣族簡史簡志合編 [สังเขปประวัติศาสตร์ชนชาติไต]. Beijing: Zhongguo kexueyuan minzu yanjiusuo.
Yunnan sheng lishi yanjiu suo. 云南省历史研究所. (2005). Zhu Taiguo Dashi Chai Zhemin lai wo suo zuotan 驻泰国大使柴泽民来我所座谈 [เอกอัครราชทูตจีนประจำประเทศไทย ไฉเจ๋อหมินเยี่ยมเยือนเพื่อสนทนากับทางสถาบัน]. In Lüfan, C. (Ed.). Taizu qiyuan yu Nanzhaoguo yanjiu wenji Vol. 2 (pp. 226-227). Beijing: Zhongguo shuji chubanshe.