SERVANT LEADERSHIP MODEL OF SCHOOL ADMINISTRATORS UNDER THE JURSIDICTION OF OFFICES OF VOCATIONAL EDUCATION COMMISSION
Keywords:
Servant Leadership Model, Educational Institution Administrator, Vocational Education CommissionAbstract
The objectives of this research were to develop, investigate and assess servant leadership model of educational institution administrator under the jurisdiction of vocational commission office. This research was mixed method. The conceptual framework of this research was applied for concept and development principle of servant leadership model of Greenleaf, Spears & Lawrence, Page & Wong and Spears. The target population of the study consisted of 45 educational institution administrators, teachers under the jurisdiction of vocational commission office, 20 experts and specialists selected by purposive sampling. The instrument used in the study was in depth interview, focus group questionnaire and suitability and feasibility assessment. The reliability were .89. Statistics used for data analysis were, mean, standard deviation and quality data was used content analysis.
The research results revealed that: 1. Service Leadership Model of School Administrators The aspect of having empathy and appreciating others is to be a good listener and ready to listen to others sincerely. They must be people who are interested and ready to listen to other people's opinions sincerely and can make others feel like giving their opinions. and believe that when expressing that opinion will be heard from the leader himself. 2. Results of servant leadership model of educational institution administrator under the jurisdiction of vocational commission office found that all aspects were appropriate. 3. Results of feasibility assessment of servant leadership model of educational institution administrator under the jurisdiction of vocational commission office as a whole were at much level and descending order that 1. conceptualization 2. foresight 3. work culture building and the last was responsibility.
References
เพิ่ม กอมณี. (2545, กรกฎาคม-ธันวา). “การพัฒนาและการถ่ายโอนบุคลากรภาครัฐ: จุดเปลี่ยนผันสู่ราชการยุคใหม่”. จุลสารพัฒนาข้าราชการพบเรือน. ปีที่ 21 ฉบับที่ 3. หน้า 7-11.
ศศิรดา แพงไทย. (กันยายน, 2562). “รูปแบบภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2”. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. ปีที่ 6 ฉบับที่ 7. หน้า 3299
สมบัติ นพรัก และจิติมา วรรณศรี. (2553, กรกฎาคม-ธันวาคม). “รูปแบบการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน = The creative thinking development model of basic educational institution principals”. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. ปีที่ 12 (ฉบับที่ 3), หน้า 1-17.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม แห่งชาติ ฉบับที่ 11. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2561). มาตรฐานการอาชีวศึกษา. กรุงเทพมหานคร : ม.ป.พ.
อุมาพร บุญญาวิโรจน. (2538). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารโรงเรียนเทศบาลในทัศนะ ของผู้บริหารเทศบาล ผู้ปกครองและครูโรงเรียนเทศบาล ในเขตการศึกษา 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Block, P. (1993). Stewardship: Choosing service over self-interest. San Francisco, CA: ฃ Berrett-Koehler.
Certo, S. C. (2006). Modern management. Upper Saddle River, N.J: Pearson Prentice Hall.
Greenleaf, R. K. (1976). The institution as servant. IN: Publication of the Greenleaf Center.
Johnson, B.& Christensen, L. (2004). Educational Research: Quantitative, Qualitative, and Mixed Approach. (2nd ed.). Boston: Pearson Education.
Maxwell, J. C. (1998). The 21 irrefutable laws of leadership: Follow them and people will follow you. Nashville, TN: Thomas Nelson Publishers.
Spear, L.C. (2004). “Practicing servant leadership,” Leader to Leader. Fall 2004 (No.34), pp.7-11.
Stogdill, R.M. (1974). Handbook of Leadership: A survey of theory and research. New York: Free Press.
Yukl, G. A. (2002). Leadership in organizations. (5th ed). New Jersy: Prentice-Hall.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว