การจัดบริการสาธารณะแบบร่วมผลิตขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
คำสำคัญ:
บริการสาธารณะแบบร่วมผลิต, การจัดบริการสาธารณะแนวใหม่, บริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นบทคัดย่อ
อนาคตการจัดบริการสาธารณะของท้องถิ่นต้องตอบโจทย์ความเท่าเทียม ทั้งมิติด้านสังคมและเศรษฐกิจ สามารถหลอมรวมทุกกลุ่มในสังคมให้นำสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิต และเป็นเป้าหมายที่สำคัญของการพัฒนาประเทศ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของการจัดบริการสาธารณะแบบร่วมผลิต ซึ่งเป็นภารกิจการให้บริการสาธารณะแนวใหม่ ที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีความจำเป็นต้องเข้าใจบริบทอย่างแท้จริง โดยพบว่า กฎระเบียบที่จำกัดและการผูกขาดโดยรัฐ อาจไม่ใช่แนวทางที่เหมาะสมในการพัฒนาท้องถิ่นอีกต่อไป องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรทำหน้าที่เป็นกลไกหลักสำคัญในการผสานทุกภาคส่วน ให้เกิดการร่วมผลิตบริการสาธารณะที่มีต้นทุนต่ำที่สุด โดยยอมรับความร่วมมือในการลงทุนจากภาคประชาสังคม ภาคธุรกิจเอกชน และภาคประชาชน ทั้งที่เป็นนิติบุคคลหรือไม่ใช่นิติบุคคล ผ่านการแข่งขันระหว่างผู้มีความสามารถ โดยเฉพาะการร่วมผลิตบริการสาธารณะด้านโครงสร้างพื้นฐาน คมนาคม ขนส่ง และพลังงาน ในมิติด้านความรับผิดชอบต่อการคุ้มครองทางสังคม ด้านการฝึกอบรมแรงงานและตลาดแรงงานของประชาชนในท้องถิ่น รวมถึงการดูแลผู้สูงอายุและผู้พิการ โดยร่วมดำเนินงานควบคู่ไปกับราขการบริหารส่วนกลางและส่วนภูมิภาค นอกจากนี้การร่วมผลิตบริการสาธารณะระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและสหการ เป็นลักษณะงานอีกภารกิจหนึ่งที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเปิดรับความร่วมมือจากภาคีเครือข่ายที่มีความสามารถ เนื่องจากในกระบวนการกระจายอำนาจต้องสร้างกลไกและมาตรการที่พุ่งเป้าไปสู่การสร้างคุณภาพชีวิตที่ดีให้กับประชาชน ความเข้าใจที่ตรงกัน ความมุ่งมั่นเชื่อมั่นต่อปรัชญาและคุณค่าของการกระจายอำนาจ เป็นประเด็นที่ทุกฝ่ายควรตระหนัก เพราะนำมาซึ่งความคุ้มค่าในการพัฒนาชุมชนท้องถิ่นอย่างแท้จริง
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. มาตรฐานการบริหารและการบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://www.dla.go.th/work/e_book/eb1/stan1.htm
ชมพูนุช หุ่นนาค. (2560). “การบริการสาธารณะใหม่เพื่อรับใช้พลเมือง”. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์. ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน). หน้า 125-139.
วุฒิสาร ตันไชย. (2559). รูปแบบและประเภทการจัดบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : สถาบันพระปกเกล้า.
วุฒิสาร ตันไชย และคณะ. (2558). ข้อเสนอเชิงนโยบาย นวัตกรรม การพัฒนารายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : สถาบันพระปกเกล้า.
สรัญพัทธ์ เอี๊ยวเจริญ และ กุลสกาวว์ เลาหสถิต. (2562). “การบริการสาธารณะแนวใหม่กับความสอดคล้องของวัฒนธรรมไทย”. วารสารการเมืองการปกครอง. ปีที่ 9 ฉบับที่ 3. (กันยายน-ธันวาคม). หน้า 219-232.
สถาบันพระปกเกล้า, วิทยาลัยพัฒนาการปกครองท้องถิ่น. (2550). ความร่วมมือระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น รูปแบบ และความเป็นไปได้. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2564). การบริหารงานภาครัฐแบบมีส่วนร่วม. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก https://www.opdc.go.th/content/Mjc4Nw
อำนวย บุญรัตนไมตรี. (2558). “แนวคิดการจัดทำบริการสาธารณะของรัฐและองค์กรปครองท้องถิ่น”. วารสารการเมืองการปกครอง. ปีที่ 6 ฉบับที่ 1. หน้า 25-37.
อรุณี สัณฐิติวณิชย์. (2558). “การสร้างการร่วมกันผลิตในชนบท: กรณีศึกษาการจัดการขยะของเทศบาลน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี”. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. ปีที่ 8 ฉบับที่ 1. หน้า 690-699.
Charlie B. Tyer. (1989). “Municipal Enterprises and Taxing and Spending Policies: Public Avoidance and Fiscal Illusions”. Public Administration Review. Vol. 49 No. 3. pp.229-230. [Online]. From: https://www.jstor.org/stable/977004
Dong, L. (2015). Public Administration Theories: Instrumental and Value Rationalities. PALGRAVE MACMILLAN: United states-a division of St. martin’s Press.
Gulick, Luther. (2004). “Notes on the Theory of Organization,” in Shafritz, M. Jay & Hyde, C. Albert. Classics of Public Administration. Wadswort : Cengage Learning, pp.446 - 449.
Hood, Christopher. (1991, March). “A Public Management for all Seasons?,” in Public Administration. Vol. 69. No. 1: pp.3-19. [Online]. From: https://eclass.uoa.gr/modules/document/file.php/PSPA108/4NMP%20all%20seasonsfulltext.pdf
Katz, Daniel & Kahn Robert. (2004). “Organization and System Concept,” in Shafritz, M. Jay & Hyde, C. Albert. Classics of Public Administration. Wadswort: Cengage Learning, pp.450 - 455.
Khoo, M. and Fong, Y. L. (2014). Redefining Engagement: Lessons for the Public Service from Our Singapore Conversation. Issue 13. ETHOS.
Loffler, E. (2005). “Governance and Government: Networking with External Stakeholders,” in Public Management and Governance. Tony Bovaird and Elke Loffler (eds.) London: Taylor & Francis Group.
Mark Sandford. (2016). Local Government: Alternative Models of Service Delivery. New York: The House of Commons Library.
Osborne, P. Stephen (2010). “Introduction the (New) Public Governance: A Suitable Case for Treatment?”. in The New Public Governance: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. Edited by Osborne, Stephen P. London and New York: Routledge, pp.1-16.
Peters, B. G. (2010). “Meta-governance and Public Management,” in The New Public Governance? Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. Stephen P. Osborne (ed.). London: Routledge.
Steven, J. Ott. (2004). “Understanding Organizational Culture,” in Shafritz, M. Jay & Hyde, C. Albert. Classics of Public Administration. Wadswort: Cengage Learning. pp.315-326.
Zhang, G. (2007). Public Administration. Beijing: Peking University.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 Wanwipha Tailangka

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว