การพัฒนาต้นแบบอุปกรณ์ขึ้นรูปผลิตข้าวยาคูสำเร็จรูปจากพื้นฐานภูมิปัญญา อาหารเชิงวัฒนธรรมท้องถิ่น
คำสำคัญ:
อุปกรณ์ขึ้นรูป , แม่พิมพ์, ข้าวยาคูบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนาต้นแบบอุปกรณ์ขึ้นรูปเพื่อใช้เป็นแม่พิมพ์ในการผลิตข้าวยาคูสำเร็จรูปจากพื้นฐานภูมิปัญญาการใช้เครื่องมือในท้องถิ่น โดยศึกษาข้อมูลการออกแบบโครงสร้างต้นแบบอุปกรณ์ขึ้นรูปและแม่พิมพ์สำหรับขึ้นรูปข้าวยาคู โดยประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาเกี่ยวกับการสร้างแม่พิมพ์อาหารของชุมชนร่วมกับเทคโนโลยีด้านเครื่องจักรกล ส่วนประกอบของตัวเครื่อง ประกอบด้วย 3 ส่วนประกอบ ได้แก่ 1) โครงสร้างรองรับชุดแม่พิมพ์สำหรับขึ้นรูปข้าวยาคู 2) ชุดแม่พิมพ์มีส่วนประกอบอยู่ 2 ส่วน คือ ชุดแม่พิมพ์ตัวล่างและแม่พิมพ์ตัวบน มีช่องสำหรับบรรจุข้าวยาคูมีลักษณะเป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า จำนวน 20 ช่อง 3) ระบบการทำความร้อนโดยใช้ฮีตเตอร์ กำลังไฟฟ้า 1,000 วัตต์ ไฟฟ้ากระแสสลับ: AC วิธีการทดสอบเพื่อหาสภาวะ ที่เหมาะสมในการขึ้นรูปข้าวยาคู นำข้าวยาคู จำนวน 1 กิโลกรัม ใส่ลงในแม่พิมพ์แล้วทำการกดอัดขึ้นรูป ที่สภาวะอุณหภูมิ 4 ระดับ 150, 160, 170 และ 180 องศาเซลเซียส ระยะเวลากดค้างกำหนดที่ 3, 5 และ 7 นาที
จากการทดสอบพบว่า การขึ้นรูปข้าวยาคูที่ระดับอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดคือ 180 องศาเซลเซียส ระยะเวลากดค้างที่เหมาะสมที่สุดและเป็นที่ยอมรับจะอยู่ที่ 7 นาที ชิ้นข้าวยาคูอัดแท่งจะมีการพองตัวสูงที่สุดที่ระดับความหนา 18.72 มิลลิเมตร และค่าเปอร์เซ็นต์ความชื้นอยู่ในระดับร้อยละ 8 จะได้ชิ้นข้าวยาคูอัดแท่งจะมีลักษณะข้าวมีสีเหลืองอัตราการพองตัวอยู่ในระดับมากที่สุด สามารถขึ้นรูปข้าวยาคูออกมาได้ 171 ชิ้นต่อชั่วโมง การวิเคราะห์เชิงเศรษฐศาสตร์วิศวกรรมของต้นแบบอุปกรณ์ขึ้นรูปและแม่พิมพ์สำหรับขึ้นรูปข้าวยาคู มีจุดคุ้มทุนอยู่ที่ 1,048.49 ชิ้นต่อปี มีระยะเวลาคืนทุนอยู่ที่ .14 ปี หรือ 52 วัน ผลการประเมินความพึงพอใจที่มีต้นแบบอุปกรณ์ขึ้นรูปและแม่พิมพ์สำหรับขึ้นรูปข้าวยาคู คะแนนเฉลี่ยในภาพรวมเท่ากับ 4.29 คะแนน ด้วยความ
พึงพอใจอยู่ในระดับมาก
References
จักรินทร์ ตรีอินทอง และอ้อยทิพย์ สมานรส. (2564). “การพัฒนาผลิตภัณฑ์ขนมขบเคี้ยวชนิดแท่งจากปลาซิวแก้วตากแห้งเพื่อเพิ่มมูลค่าและยกระดับการใช้ประโยชน์จากวัตถุดิบในจังหวัดกาฬสินธุ์”. วารสารเกษตรพระวรุณ. ปีที่ 21 ฉบับที่ 2. หน้า 96-105.
ฉวีวรรณ สุวรรณภา, อรอนงค์ วูวงศ์ และเสริมศิลป์ สุภเมธีสกุล. (2560). “อาหารพื้นบ้าน: กระบวนการจัดการเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตและจริยธรรมทางสังคมในชุมชนภาคเหนือ”. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ปีที่ 6 ฉบับที่ 4. หน้า 1306-1319.
ชนิดา บุพตา และคณะ. (2562). “การศึกษาการพองตัวของข้าวด้วยเครื่องผลิตข้าวพองแบบแผ่น”. วารสารสมาคมวิศวกรรมเกษตรแห่งประเทศไทย. ปีที่ 26 ฉบับที่ 2. หน้า 37-46.
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. (2547). การวัดและประเมินผลการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ภัณฑิกา มีเสน. (2563). เครื่องอัดก้อนข้าวกรอบรสต้มยำกุ้ง. คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช.
รัชดา สาดตระกูลวัฒนา. (2552). การพัฒนาอาหารเช้าพร้อมบริโภคอัดแท่งจากธัญพืช. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีทางอาหาร. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิรัช แสงสุริยฤทธิ์. (ม.ป.ป.). การวิเคราะห์จุดคุ้มทุน. ภาควิชาวิศวกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรี. (2560). อาหารเชิงวัฒนธรรม. กาญจนบุรี : สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรี.
AOAC. (2000). The Official Methods of Analysis. (17th ed). Association of Official Analytical Chemists, Washington DC.
Best, J.W. (1970). Research in education. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Cronbach, L.J. (1990). Essential of psychological testing. (5th ed). New York: Harper and Row.
Sharma, J.K. (2012). The structure and properties of puffed rice cake. Dissertation. Melbourne, Australia: School of civil, Chemical and Environmental Engineering, College of Science, Engineering and Health RMIT University.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 Laddawan Champa

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยปทุมธานี
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว