การสร้าง INNER PEACE EDUCATION ให้กับเด็กและเยาวชน เพื่อเสริมสร้าง SOFT POWER ในการสนับสนุนยุทธศาสตร์ชาติ เพื่อการพัฒนาประเทศอย่างยั่งยืน

ผู้แต่ง

  • ศักดิ์ชัย พีชะพัฒน์ บริษัท ทิสโก้ไฟแนนเซียลกรุ๊ป จำกัด (มหาชน)

คำสำคัญ:

ไตรสิกขา หรือ Inner Peace Education (IPE), พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา, ความดีสากล 5 ประการ

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องนี้เกิดขึ้นเนื่องจากเป้าหมายในระบบการศึกษาไทยมุ่งเน้นการพัฒนาคนในทุกมิติทุกช่วงวัยให้เป็นคนดี คนเก่งและมีความสุข แต่ปัจจุบันเด็กและเยาวชนจำนวนมากมีทัศนคติต่อต้านระบบเดิม ทั้งระเบียบกฎเกณฑ์และความเชื่อทางการเมือง จึงเกิดความขัดแย้งทางความคิดระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ โดยงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปัญหาและสาเหตุของความขัดแย้งทางความคิดระหว่างเด็กและเยาวชนกับผู้ใหญ่ในสังคมไทย พร้อมเสนอแนวทางสันติวิธี โดยถอดบทเรียนรูปแบบจากไตรสิกขา หรือ Inner Peace Education (IPE) ทั้งในประเทศและต่างประเทศ พร้อมทั้งนำรูปแบบ IPE ทดลองใช้ในพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา (Education Sandbox) ผ่านการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน ผลการวิจัยพบว่า ความขัดแย้งทางความคิดของเด็กและเยาวชนเกิดจากสาเหตุ 6 ประการ คือ 1. การเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์และพฤติกรรมวัยรุ่น 2. การยึดเอาความคิดตนเองเป็นหลัก 3. ความคิดเห็นขัดแย้งทางการเมืองการปกครองและสังคม 4. การบังคับเข้มงวดของผู้ใหญ่ในกฎระเบียบต่าง ๆ 5. การขาดที่พึ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจ และ 6. ความแตกต่างกันของกลุ่มคนที่อยู่ต่างรุ่นและต่างวัย เมื่อทำการถอดบทเรียนการศึกษาสันติภาพภายใน พบว่า ขั้นแรก ควรสร้างความมีวินัย บนพื้นฐานศีล 5 ใช้ “ความดีสากล 5 ประการ” คือ ความสะอาด ความมีระเบียบ ความสุภาพ การตรงต่อเวลาและการมีจิตตั้งมั่น ขั้นที่ 2 ควรปฏิบัติสมาธิเป็นกิจวัตรประจำวัน ขั้นที่ 3 ผลลัพธ์จากการรักษาศีลและปฏิบัติสมาธิจนเป็นนิสัยทำให้เกิดปัญญา ด้วยใจที่ปีติเบิกบาน มีความสุข ส่วนผลการทดลอง พบว่า การสอบวัดนักเรียนกลุ่มทดลองมีการพัฒนาด้านต่าง ๆ สูงกว่ากลุ่มควบคุมทุกด้าน เมื่อสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ทรงคุณวุฒิ “บวร” เพื่อยืนยันสรุปได้ว่า แนวทางการสร้าง Inner Peace Education ให้กับเด็กและเยาวชน ควรขยายผลผ่านเครือข่าย “บวร” โดยกำหนดนโยบายจากส่วนกลางบูรณาการกับโครงการที่มีอยู่ เช่น ค่ายลูกเสือ และจัดการเรียนรู้เป็น Active Learning เพิ่มกิจกรรมทางศาสนาสอดแทรกให้เหมาะสมกับท้องถิ่น และสร้างระบบนิเวศการเรียนรู้ จากการศึกษาดังกล่าว มีข้อเสนอเชิงนโยบายโดยรัฐบาลควรประกาศนโยบาย “1 ตำบล 2 โรงเรียน 3 ประสานพลัง บวร” ให้เป็นวาระแห่งชาติ เพื่อให้ทุกภาคส่วนมีส่วนร่วมพัฒนาเด็กตำบลละ 2 โรงเรียน ดำเนินการขับเคลื่อนในรูปแบบ Public Private Partnership

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงวัฒนธรรม. (2562). แนวทางการสร้างความเข้มแข็งของ “บวร” เพื่อความ“มั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน” ของชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กระทรวงวัฒนธรรม,

กระทรวงศึกษาธิการ. (2566). “ทฤษฎีการเรียนรู้ Constructivism” (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.moe.go.th/ทฤษฎีการเรียนรู้-constructivism/.

กันยารัตน์ แย้มศรีแก้ว และประเสริฐ อินทร์รักษ์. (2561). “การบริหารจัดการความร่วมมือของบ้าน วัด โรงเรียน”. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 9 (1) มกราคม-เมษายน, หน้า 207-214.

ปฬาณี ฐิติวัฒนา. (2545). การขัดเกลาทางสังคม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, หน้า 88-90,

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2538). การศึกษาเพื่อสันติภาพ. กรุงเทพฯ : มูลนิธิพุทธธรรม, หน้า 6.

รพีพร ธงทอง. (2564). “การมีส่วนร่วมทางการเมืองสมัยใหม่ของเด็กและเยาวชน”. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, ปีที่ 16 ฉบับที่ 1 (มกราคม- มิถุนายน) หน้า 31-38.

อัจฉราพร ฉากครบุรี . (2565). “การจัดการเรียนการสอนและส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมแก่ผู้เรียน”. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม – สิงหาคม), หน้า 151 - 171.

Dimple J. Martin. (2019). “Designing a Course with Accountability and Dale’s Cone of Experience”. (Online). Available: https://www.facultyfocus.com/articles/course-design-ideas/designing-a-course-with-accountability-and-dales-cone-of-experience/.

Savcurv. (2024). “ทฤษฎี 21 วัน คืออะไร ? มีอะไรบ้าง ? พร้อมตัวอย่างหลายแง่มุม” (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.savcurv.com/articles/21-day-habit-theory/#header-3.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-24

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย