Study on Multi-Use of Public Open Spaces in Songkhla Old Town

Main Article Content

Natthikhun Thunhawas
Supagtra Suthasupa

Abstract

          This study aims to study the physical attributes of the public open spaces in Songkhla Old Town, the utilization of such public open spaces, and the relationship between these two subjects. The conceptual framework consists of 6 physical attributes: connectivity, nearby building-uses, entering ways, visibility and accessibility, facility, and identity. Besides, the concept of the usage of public open spaces includes the utilization by numerous users, in various times and for many activities.


           The research methods contain a site survey and an evaluation of physical attributes, as well as an observation of the multiple uses on a sampling of 24 public open spaces which are categorized into 4 types: a temple ground, an urban plaza, a thoroughfare, a garden and waterfronts. Then, the physical attributes, the utilization of public open spaces, and the relationship between these two facets are investigated. The results reveal that the thoroughfare is the highest multi-used open space. The significant physical attributes which are related to the multi-use of the public space are visibility and accessibility. Moreover, the economic and social activities are found to significantly enhance the space utilization. The differences of the degrees to which the physical attributes and the utilization of public spaces lead to the open space development guidelines and social interaction in the community.

Article Details

Section
Articles

References

กาญจน์ นทีวุฒิกุล. (2550). ตรรกะการใช้พื้นที่ว่างสาธารณะอย่างอเนกประโยชน์ในเมืองเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ขวัญสรวง อติโพธิ. (2548). ที่ว่างในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไขศรี ภักดิ์สุขเจริญ. (2551). ซอยลัดประหยัดพลังงาน: พื้นที่ว่างสาธารณะขนาดเล็ก-พื้นที่ทางสังคมของชุมชนไทย. ในรายงานการประชุมวิชาการด้านการวางแผนภาคและเมือง ประจำปี 2551 เรื่องเมืองประหยัดพลังงาน.(น. 139-160). กรุงเทพฯ: คณะถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปราณระฟ้า พรหมประวัติ. (2550). สนามทัศน์และรูปแบบการใช้พื้นที่ว่างสาธารณะของชุมชนในเมือง: กรณีศึกษาชุมชนย่านเสาชิงช้ากรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ลลิลทิพย์ รุ่งเรือง. (2554). ที่ว่าง ที่สร้างให้เกิดความยั่งยืนทางสังคม: กรณีศึกษาความสัมพันธ์ของพื้นที่ว่างและการปฏิบัติการทางสังคมของพื้นที่เมืองเก่าลำพูน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. [ม.ป.ป.]. ประกาศขอบเขตพื้นที่เมืองเก่าสงขลา. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2562, จาก http://www.onep.go.th.

Gehl, J. (2001). Life between buildings: Using public spaces. Copenhagen: The Danish Architecture Press.

Hillier, B. & Hanson, J. (1984). The social logic of space. Cambridge: Cambridge University Press.

Jacobs, J. (1961). The death and life of Great American cities. Middlesex: Penguin Book in Association with Jonathan Cape.

Lennard, S. & Lennard, H. (1995). Livable cities observed. Gondolier: Gondolier Press.

Whyte, W. H. (1980). The social life of small urban space. Washington, DC: The Conservation Foundation