A Survey and Development of the Location Map of Songkhla Old Town Cultural Heritages
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to survey and develop the location map of Songkhla Old Town Cultural Heritages. The study of documents, maps and other secondary data was conducted to explore Songkhla’s cultural heritages. Followed were a site survey and classification of the cultural heritages.
The study area consisted of 4 areas 1) Hua Khao Daeng 2) Laem Son 3) Boryang and 4) Kohyor.
These areas contained a diversity of cultures and ways of lives. In line with the literature from UNESCO,
the Fine Arts Department and the Department of Cultural Promotion, this study suggested criteria to classify the types of cultural heritages into 3 groups, consisting of 16 categories. Included were Tangible Cultural Heritage with 8 categories, Intangible Cultural Heritage with 7 categories, and Natural Heritage with
1 category. It was founded that Songkhla Old Town obtained 3 categories with a total of 118 cultural heritage items. By utilizing the developed criteria of 16 categories, Songkhla Old Town Cultural Heritages were classified into 9 categories. These data were also mapped, using GIS, into the location map of Songkhla Old Town Cultural Heritages, presenting the overall study area with the legends of the cultural heritages. In conclusion, Songkhla Old Town Cultural Heritages were diverse in terms of historical and cultural values, as well as ways of life. All of which brought the values and local identity of Songkhla Old Town.
Article Details
References
กมลนาวิน อินทนูจิตร, มานพ อ่อนแก้ว, และโอภาส อิสโม. (2562). การจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรม กรณีศึกษา เมืองเก่าสงขลาฝั่งแหลมสน [เอกสารนำเสนอในที่ประชุม]. การประชุมวิชาการด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ 2. หอประชุมเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา 5 ธันวาคม 2550, มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา, สงขลา. http://human.skru.ac.th/husoconference/conf/O21.pdf
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2546). อนุสัญญาว่าด้วยการสงวนรักษามรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ พ.ศ. 2546. http://ich.culture.go.th/images/stories/ich-pdf/2.1Convention-Safeguarding-Intangible-cultural-Heritage-Thai.pdf
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2560). ประกาศคณะกรรมการส่งเสริมและรักษามรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม เรื่อง การกำหนดลักษณะของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม พ.ศ. 2560. http://ich.culture.go.th/images/stories/ich-pdf/160.pdf
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2564). ระบบข้อมูลภูมิสารสนเทศด้านมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม. https://ich.gistda.or.th
จเร สุวรรณชาต, พลากร พันธุ์มณี, ปิยาภรณ์ อรมุต, เสริมศักดิ์ สัญญาโณ, พิษณุ อนุชาญ, เศวตฉัตร นาคะชาต, และสุริยะ ปานรัตน์. (2563). ศึกษามรดกทางวัฒนธรรมเมืองเก่าหัวเขาแดง อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา : ข้อเสนอโครงการฉบับสมบูรณ์. สํานักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
ชญานุตม์ ถาวโรฤทธิ์. (2560). การศึกษาโครงสร้างและองค์ประกอบสิ่งแวดล้อมธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมทางวัฒนธรรมเพื่อการอนุรักษ์และพัฒนาเมืองเก่าสงขลา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชาคริต สิทธิฤทธิ์. (2559). จับต้องได้ – จับต้องไม่ได้ : ความไม่หลากหลายในความหลากหลายของมรดกทางวัฒนธรรม. มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8, 141–160.
พระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุและพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ พ.ศ. 2504. (2504, 2 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 109 ตอนที่ 38.
พระราชบัญญัติส่งเสริมรักษามรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม พ.ศ. 2559. (2559, 11 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 133 ตอนที่ 19 ก หน้า 1-9.
ภาคีคนรักเมืองเก่าสงขลาสมาคม. (2560a). แผนที่เที่ยวย่านเมืองเก่าสงขลา สาย ART เดินชมสถาปัตยกรรมอันงดงาม. https://www.songkhla-ht.org/content/10953/แผนที่เที่ยวย่านเมืองเก่าสงขลา-สาย-art-เดินชมสถาปัตยกรรมอันงดงาม
ภาคีคนรักเมืองเก่าสงขลาสมาคม. (2560b). แผนที่เที่ยวย่านเมืองเก่าสงขลา สาย EAT ตระเวนกินของอร่อยหลากรสชาติ. https://www.songkhla-ht.org/content/10954/แผนที่เที่ยวย่านเมืองเก่าสงขลา-สาย-eat-ตระเวนกินของอร่อยหลากรสชาติ
สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์. (2564). คณะศิลปกรรมฯ มรภ.สงขลา ผนึกวิสาหกิจชุมชน ออกแบบเส้นทางท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม เชื่อมเมืองเก่าสงขลา 3 ยุคกระตุ้นเศรษฐกิจชุมชนหลังโควิด. https://thainews.prd.go.th/th/news/print_news/TCATG211025103650498
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2565). ข้อมูลสารสนเทศแหล่งศิลปกรรมอันควรอนุรักษ์. https://culturalenvi.onep.go.th
สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดสงขลา. (2564). ประวัติความเป็นมา “สงขลา.” https://www.songkhla.go.th/content/history
สิริพร กมลธรรม. (2546). ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์เบื้องต้น. https://www.dit.go.th/FILE/CONTENT_FILE/255909151616187298348.pdf
สืบพงศ์ จรรย์สืบศรี, อิศรา กันแตง และสุรพล มโนวงศ์. (2558). แผนที่มรดกทางวัฒนธรรม อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่.NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 29, 63. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/NAJUA-Arch/article/view/44220
สุพิชญา สรรพพันธ์. (2562). การวางแผนการใช้ประโยชน์ที่ดินและจัดการท่องเที่ยว : กรณีศึกษา ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อาวรณ์ โอภาสพัฒนกิจ (2561). โครงการการจัดทำแผนที่ทางวัฒนธรรมเพื่อสนับสนุนการขับเคลื่อนเมืองเชียงใหม่เป็นเครือข่ายเมืองสร้างสรรค์ขององค์การยูเนสโก (สาขาหัตถกรรมและศิลปะพื้นบ้าน) : รายงานความก้าวหน้า. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
UNESCO. (1972). Convention concerning the protection of world cultural and natural heritage. http://whc.unesco.org
UNESCO. (2003). Convention for the safeguarding of the intangible cultural heritage. http:// www.culture.go.th
UNESCO. (2009). The 2009 UNESCO Framework for Cultural Statistics (FCS). https://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/unesco-framework-for-cultural-statistics-2009-en_0.pdf