การปรับตัวของผู้ประกอบการโรงแรมในจังหวัดเชียงใหม่ต่อสถานการณ์การแพร่ระบาด COVID-19 ช่วง พ.ศ. 2563
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาเกี่ยวกับการปรับตัวเชิงกลยุทธ์ของผู้ประกอบการโรงแรมในจังหวัดเชียงใหม่ ต่อสถานการณ์การแพร่ระบาด โควิด-19 เนื่องจากการแพร่ระบาด โควิด-19 ส่งผลให้การท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่ลดลงเป็นอย่างมาก ซึ่งเป็นรายได้หลักของจังหวัด ทำให้ส่งผลกระทบเป็นวงกว้างต่อเศษฐกิจและสังคมในจังหวัด และรายได้มวลรวมของประเทศ ซึ่งงานวิจัยฉบับนี้ได้รวบรวมข้อมูลจากโรงแรม โดยแบ่งโรงแรมออกเป็น 4 ประเภท ตามบัญญัติของกรมการปกครองและอยู่ในเว็บไซต์ OTA วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการเก็บข้อมูลอย่างต่อเนื่องรายสัปดาห์ 3 พื้นที่ ได้แก่ นิมมานเหมินทร์ คูเมืองเชียงใหม่ และ ไนท์บาร์ซาร์ จำนวน 154 โรงแรม ตั้งแต่วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2563 – 31 ธันวาคม 2563
ผลการศึกษาพบว่า หนึ่ง การปรับตัวของผู้ประกอบการในจังหวัดเชียงใหม่ มีข้อแตกต่างกันใน 3 พื้นที่ โดยโรงแรมแบ่งออกเป็น 4 ประเภท โดยพบว่า 1. พื้นที่นิมมานเหมินทร์ในโรงแรมทั้ง 4 ประเภทสามารถปรับตัวได้ภายในระยะเวลา 4 เดือน 2. โรงแรมที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวของชาวต่างชาติปรับตัวได้ยาก ได้แก่ ไนท์บาร์ซาร์ โดยมีการปิดตัวของโรงแรมประเภทที่ 1 จำนวน 90 วัน และ ประเภทที่ 4 จำนวน 95 วัน 3. รูปแบบของโรงแรมเชิงกายภาพ มีผลต่อการปรับตัว เช่น โรงแรมประเภทที่ 1 หรือ โฮสเทล ในพื้นที่นิมมานเหมินทร์ และ ไนท์บาร์ซาร์ ร้อยละ 100 ในช่วงวันที่ 1 มีนาคม 2563 – 31 ธันวาคม 2563 ต้องปิดทำการ เนื่องจากผู้เข้าพักไม่สามารถใช้พื้นที่รวมกันได้
การวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่า กลยุทธ์การปรับตัวของผู้ประกอบการโรงแรมแต่ละแห่งส่งผลต่ออัตราการเข้าพักของนักท่องเที่ยวและการฟื้นตัวในระยะยาว สิ่งสำคัญคือการบริหารที่พักให้ผู้เข้าพักพึงพอใจและผู้ประกอบการโรงแรมสร้างรายได้เพียงพอต่อการดำเนินงาน ผลการศึกษาจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ประกอบการในจังหวัดเชียงใหม่และเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่สนใจเกี่ยวกับธุรกิจโรงแรม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Barrows, Clayton W., & Powers, Tom. (2009). Introduction to the hospitality industry (7th ed.). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
Barrows, Clayton W., Powers, Tom, & Reynolds, Dennis R. (2011). Introduction to the Hospitality Industry (8thed.). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
Bartik, A. W., Bertrand, M., Cullen, Z. B., Glaeser, E. L., Luca, M., & Stanton, C. T. (2020). How are small businesses adjusting to COVID-19? Early evidence from a survey. Cambridge, MA: National Bureau of Economic Research.
Bredvold, R., & Skålén, P. (2016). Lifestyle entrepreneurs and their identity construction: A study of the tourism industry. Tourism Management, 56, 96-105.
Chen, Ming-Hsiang, Wu, Kun Lun, Hung-Jen Su. (2014, December). A study of the business cycle of the hotel industry in Taiwan. Tourism Economics, 20(6). Retrieved from Https://doi.org/10.5367/te.2013.028
Chung F.L., H. (2009). Structure of marketing decision making and international marketing standardisation strategies. Auckland: Department of Commerce, College of Business, Massey University Auckland Campus.
Duncan, W. Jack, Yeager, Valerie A., Rucks, Andrew C., & Ginter, Peter M. (2011). Surviving organizational disasters. Business Horizons, 54(2), 135-142.
Foster, A. (2005). Adapting to change. Keele, Newcastle: Keele University.
Heilbroner, Robert. (1953). The worldly philosophers: The lives, time and ideas of the great economic thinkers. New York, NY: Touchstone Rockefeller Center.
Heuvel, Van den. (2013, August). Adapting to change:The value of change information and meaning-making Journal of Vocational Behavior, 83(1), 11-21.
Kim, Samuel Seongseop, Chun, Hejin, Lee Heesung. (2006, August). The effects of SARS on the Korean hotel industry and measures to overcome the crisis: A case study of six Korean five-star hotels. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 10(4), 369-377.
Kyobe, Michael. (2010). A knowledge management approach to resolving the crisis in the information systems. Journal of Systems and Information Technology, 12(2), 161-173.
Marchant, B., & Mottiar, Z. (2011). Understanding lifestyle entrepreneurs and digging beneath the issue of profits: Profiling surf tourism lifestyle entrepreneurs in Ireland. Tourism Planning & Development, 8(2), 171-183.
Netten, Niels & Someren, Maarten van. (2011). Improving communication in crisis management by evaluating the relevance of messages. Journal of Contingencies and Crisis Management, 19(2), 75-85.
The Office of the National Economic and Social Development Council. (2020). NESDC economic report. Bangkok: Macroeconomic Strategy and Planning Division.
Olsen, Michael D., Sharma, Amit, Echeveste, Inigo, & Tse, Elisa Ching-Yick. (1999). Strategy for hospitality businesses in the developing world. Retrieved from https://digitalcommons.fiu.edu>vol26>iss1
Sawalha, Ihab Hanna, Jraisat, Luai Eid, & Al‐Qudah, Kamal A. M. (2013). Crisis and disaster management in Jordanian hotels: Practices and cultural considerations. Disaster Prevention and Management: An International Journal, 22(3), 210-228.
Wang, Wei-Tsong & Hsiao, Chiao-Pi. (2014, December). The influences of knowledge exchange on organizational c-commerce success and crisis readiness: The case of the crisis of an automobile manufacturing and merchandising group. Decision Support Systems, 68, 1-14.
