พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของชาวไทยผู้ที่สนใจท่องเที่ยว ในจังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

มนไท เหรัญญะ

บทคัดย่อ

ข้อมูลผลกระทบจาก Covid-19 ส่งผลให้ภาคการท่องเที่ยวของประเทศไทยได้รับผลกระทบเป็นอันดับแรก และต่อเนื่องถึงทุกภาคส่วนธุรกิจของไทยรวมถึงธุรกิจโรงแรมขณะเดียวกันเศรษฐกิจเพื่อสุขภาพ (wellness economy) กลับมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นจากกระแสการรักสุขภาพซึ่งสอดคล้องกับผลสำรวจของสวนดุสิตโพล และ IPG MEDIABAND ว่าคนไทยหันมาให้ความสนใจดูแลสุขภาพมากขึ้นในปีพ.ศ. 2563 จากสถานการณ์ดังกล่าวจึงเห็นโอกาสในการศึกษาการท่องเที่ยว และ กิจกรรมเชิงสุขภาพสำหรับสร้างช่องทางในการปรับตัวสร้างรายได้ให้กับโรงแรมที่เจอกับวิกฤตไวรัส Covid-19


งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมเชิงสุขภาพกับพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่ และ เสนอแนะการปรับโรงแรมเพื่อสอดรับกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ โดยแบบสอบถามเป็นเครื่องมือหลักในการวิจัยโดยใช้สูตรการหาประชากรของ Taro Yamane ระดับความเชื่อมั่นอยู่ที่ 95% ได้แบบสอบถามจำนวน 400 ชุด จากนั้นนำข้อมูลจากแบบสอบถามมาหาค่าความสัมพันธ์และนัยทางสถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล


ผลการศึกษานักท่องเที่ยวที่มีอายุระหว่าง 20 - 39 ปีมีแนวโน้มสนใจทำกิจกรรมเชิงสุขภาพภายนอกโรงแรมที่เป็นลักษณะการผจญภัย เดินป่าชมธรรมชาติ ปั่นจักรยาน และ ถนนคนเดิน นักท่องเที่ยวกลุ่มนี้ที่จะกลับมาใช้บริการกิจกรรมการกดจุด นวด สปา อโรมาเธอราพี ขันโตกรับประทานอาหารพื้นเมือง ฟังดนตรีชมการแสดงฟ้อนรำล้านนา และสอนทำอาหารพื้นถิ่นภายในโรงแรม การเสนอแนะนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มีความสนใจรูปแบบกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในจังหวัดเชียงใหม่ระดับมาก หน่วยงานภาครัฐและเอกชนในจังหวัดเชียงใหม่ควรมีการจัดตั้งเครือข่ายวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพเพื่อเป็นกลไกสำคัญในการยกระดับการท่องเที่ยวให้มีคุณภาพโดยการนำเสนอผลิตภัณฑ์การบริการเพื่อสุขภาพใหม่ ๆ ให้แก่นักท่องเที่ยวในอนาคตสำหรับพัฒนาโปรแกรมการบริการเพื่อสุขภาพที่มีความเชื่อมโยงระหว่างสมาชิกในเครือข่ายหากผู้ประกอบการสามารถปรับพื้นที่โรงแรมเพื่อรองรับกิจกรรมเชิงสุขภาพหรือบริการข้างต้นจะสามารถดึงดูดความสนใจของกลุ่มเป้าหมายมาเข้าพักโรงแรมได้

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2560a). ยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ (MEDICAL HUB) (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพมหานคร: กองสุขภาพระหว่างประเทศ กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข.

กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2560b). รายงานสรุปผลการดำเนินงานตามนโยบายการพัฒนาประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ (MEDICAL HUB) ประจำปีงบประมาณ 2560. กรุงเทพมหานคร: กองสุขภาพระหว่างประเทศ กรมสนับสนุนบริการสุขภาพกระทรวงสาธารณสุข.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. กรมการท่องเที่ยว. (2563). สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศรายจังหวัด ปี 2563. สืบค้นเมื่อ 6 พฤษภาคม 2563,จาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=594

กองข้อมูลธุรกิจ. (2560). ธุรกิจเด่นประจำเดือน พ.ย. 2560 ธุรกิจด้านสุขภาพ. สืบค้นจาก https://dbd.go.th/download/document_file/Statisic/2560/T26/T26_201711

กัญญา กุนทีกาญจน์. (2540). หลักเศรษฐศาสตร์มหภาคเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2544). การวิเคราะหเชิงปริมาณ. กรุงเทพมหานคร: บริษัทธรรมสาร.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2564). โครงการสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทย พ.ศ. 2563. กรุงเทพมหานคร: กองวิจัยการตลาดการท่องเที่ยว.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. ศูนย์วิจัยด้านตลาดการท่องเที่ยว. (2563). โครงการสำรวจข้อมูลเพื่อการวิเคราะห์พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวเชิงลึก. สืบค้นเมื่อ 6 พฤษภาคม 2563, จาก https://tatreviewmagazine.files.wordpress.com /2017/09/db_tune-in

การวิเคราะห์ตัวแปรหลายตัวด้วย SPSS for Windows. (2554). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กำพล อดิเรกสมบัติ, พนันดร อรุณีนิรมาน และ พิมพ์ชนก โฮว. (2563). GDP ไทยไตรมาส 2/2020 หดตัวหนักสุดในรอบ 22 ปี 2563. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2563,จาก https://www.scbeic.com/th/detail/file/product/6998/ 20200817

จรรยา วุฒิฐานทวี. (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดการโปรแกรมนันทนาการเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ สำหรับนักท่องเที่ยวสูงอายุพำนักระยะยาว. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ณัฐพล ลีลาวัฒนาพันท์. (2559). การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ (Wellness Tourism) รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยวฉบับที่ 3 เดือนมกราคม–มีนาคม 2559. สืบค้นเมื่อ 13 มิถุนายน 2563,จาก http://www.mots.go.th/ewt_dl_link. php?nid=7622

ณารีญา วีระกิจ, ชัยนันต์ ไชยเสน, พุทธพร อักษรไพโรจน์ และ ศศิธร สนเปี่ยม. (2562). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ของจังหวัดภูเก็ตเพื่อยกระดับสู่การเป็นศูนย์กลางนานาชาติการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 15(2), 35-57.

ทรายแก้ว บัวเกตุ. (2558). กระบวนการพัฒนาโครงการรีสอร์ทเพื่อสุขภาพ: กรณีศึกษา โครงการเต๋าการ์เด้น เฮลธ์สปาแอนด์รีสอร์ทและ โครงการปานวิมาน เชียงใหม่ สปา รีสอร์ท. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ธิดา จงก้องเกียรติ. (2559). รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยวฉบับที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

นราทิพย์ ชุติวงศ์. (2553). ทฤษฎีอุปสงค์. กรุงเทพฯ: คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิฤมน คําเอี่ยม. (2553). แนวโน้มพฤติกรรมการทองเที่ยวเชิงสุขภาพของประชาชนในกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).

เปรมทิพย์ ชมภูคำ และ สุพาตา สิริกุตตา. (2559, กรกฏาคม-ธันวาคม). พลังการบอกต่อออนไลน์และปัจจัยอื่นๆ ที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวประเทศในกลุ่มอาเซียนของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 7(2), 113-132.

พรีกานต์ ศิริรักษ์ และ ณักษ์ กุลสิร์. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของนักท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 2(1), 96-108.

พีรญา เชตุพงษ, อารยา บูรณะกุล, กำพร สุวรรณฉิม, ปิยพันธ์ สุวรรณเวช และ วิรัลพัชร อสัมภินพงศ์. (2561). การสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของธุรกิจการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในประเทศไทย. วารสารวิจัยและนวัตกรรมสถาบันการอาชีวศึกษากรุงเทพมหานคร, 1(2), 90-97.

วิจัยกรุงศรี. (2563). Covid-19 impact on the Thai economy and vulnerability of Thai firms. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.krungsri.com/bank/getmedia/a86d5b6c-2f5b-4c1cafafe42e8191d16a/WK_Weekly_200408

วิภาพร มหาชัย. (2554). พฤติกรรมการท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นในจังหวัดเชียงใหม่ต่อการเลือกใช้สปาเพื่อสุขภาพ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).

ศรัญญา กันตะบุตร และ นิตยา เจรียงประเสริฐ. (2562). ความหมายและรูปแบบการให้บริการของ Wellness Tourism ในพื้นที่ภาคเหนือ ตอนบนของประเทศไทย. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 14(2), 25-43.

ศรัญญา สรรพมิตร และ ศิวฤทธิ์ สุนทรเสณี. (2563). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่. ใน The 15th RSU National Graduate Research Conference. (น.415-423). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต.

ศศิพงษ์ บุญยงค์. (2558). MEDICAL TOURISM: เที่ยวเทรนด์ใหม่ เที่ยวเชิงสุขภาพ. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2563,จาก http://horizon.sti.or.th/node/5

ศูนย์วิจัยด้านการตลาดการท่องเที่ยว. (2563). สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศไทย 2563. สืบค้นเมื่อ 6 พฤษภาคม 2563, จาก https://interstat.tat.or.th/mdgrp/ormap_new/

สวนดุสิตโพลมหาวิทยาลัย. (2563). New Normal ของคนไทยจากสถานการณ์ Covid-19. สืบค้นเมื่อ 13 มิถุนายน 2563,จาก https://suandusitpoll.dusit.ac.th/UPLOAD_FILES/POLL/2563/PS-2563-1590284356

อรสุธี มูลละ. (2555). แรงจูงใจของนักท่องเที่ยวนานาชาติเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในกรุงเทพมหานคร.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

อารัญ บุญชัย และ จินนา ตันศราวิพุธ. (2546). ท่องเที่ยวเชิงสุขภาพจุดขายใหม่ของการท่องเที่ยวไทย. วารสารเศรษฐกิจและสังคม, 40(4), 22-23.

Global Spa Summit. (2017). Wellness tourism and medical tourism: Where do spas fit?Retrieved 2020, April 20, from http://www.globalwellnesssummit.com/images/ stories/pdf/spas_wellness_medical_tourism_report_final.pdf

Global Wellness Institute. (2017). The global wellness tourism economy 2017. Retrieved 2020, April 20,from http://www.globalwellnesssummit.com

Johnston, Katherine, Puczko, Laszlo, Smith, Melanie, & Ellis, Susie. (2011). Wellness tourism and medical tourism: Where do spas fit? New York, NY: The Global Spa Summit (GSS).

Yamane, Taro. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York: Harper & Row.

Yeung, Ophelia, Johnston, Katherine, & Callender, Tonia. (2018). Global wellness tourism economy. Miami, FL: The Global Wellness Institute (GWI).