กลยุทธ์การปรับตัวของธุรกิจที่พักแรมที่ดำเนินงานภายใต้แนวคิด ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ในภาวะวิกฤตโควิด-19 ระหว่างพ.ศ.2563-2564 กรณีศึกษา ธุรกิจที่พักแรมที่ได้รับการคัดเลือกเข้าโครงการพอแล้วดี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เป็นแนวคิดที่สนับสนุนการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งเป็นหนึ่งในแนวทางการปรับตัวของธุรกิจที่พักแรม โดยเฉพาะช่วงปัจจุบันที่มีการแพร่ระบาดของโควิด-19 อันส่งผลกระทบต่อธุรกิจที่พักโดยตรง บทความวิจัยนี้จึงมุ่งศึกษากลยุทธ์การปรับตัวของที่พักแรมที่ดำเนินงานภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง จากที่พักแรมที่ได้รับคัดเลือกเข้าโครงการพอแล้วดี ซึ่งเป็นหน่วยงานที่ทำการคัดเลือกธุรกิจที่นำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ จำนวน 11 แห่ง แบ่งเป็น 3 ประเภทได้แก่ โรงแรม รีสอร์ท และโฮสเทล โฮมสเตย์ โดยได้รวบรวมข้อมูลแนวทางการดำเนินงานและการปรับตัว มาวิเคราะห์เปรียบเทียบ เพื่อนำไปสู่ข้อสรุปของแนวทางการประยุกต์ใช้เศรษฐกิจพอเพียงกับธุรกิจที่พักแรมในภาวะดังกล่าว
ผลการศึกษาพบว่า 1) จุดเริ่มต้นการนำปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้ในธุรกิจที่พักแรมมีเหตุผลหลักคือ
เพื่อรู้จักตนเอง และการได้รู้จักแบ่งปันสู่ผู้อื่น 2) ในช่วงภาวะปกติ ธุรกิจให้ความสำคัญกับหลักพอประมาณมากที่สุด โดยเน้นทำธุรกิจที่พอเหมาะต่อเป้าหมายที่ไม่เน้นทำกำไร และเริ่มต้นจากจุดแข็งของตนเองที่มีอยู่ โดยโรงแรมและ
รีสอร์ทมีการใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียงที่หลากหลายมากที่สุด 3) ในช่วงภาวะวิกฤตพบการใช้กลยุทธ์การที่สำคัญ คือกลยุทธ์ด้านการตลาดและการสื่อสาร เพื่อดึงดูดลูกค้าและเพิ่มรายได้ ควบคู่ไปกับการจัดการต้นทุน สะท้อนให้เห็นถึงการปรับตัวที่เน้นสร้างรายได้ทดแทนและลดรายจ่าย สอดคล้องกับหลักของการสร้างภูมิคุ้มกันด้านการเงิน โดยโรงแรมและรีสอร์ทยังคงเป็นที่พักที่มีการใช้กลยุทธ์ที่หลากหลายมากที่สุด เนื่องมาจากมีความพร้อมในด้านทรัพยากรมากกว่าโฮสเทล -โฮมสเตย์
งานวิจัยฉบับนี้แสดงให้เห็นว่าปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงนี้สามารถประยุกต์ใช้ได้กับที่พักแรมทั้ง 3 ประเภท ซึ่งมีหลักการที่ปฏิบัติสอดคล้องกับแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนในยุคปัจจุบัน โดยให้ความสำคัญในด้านเศรษฐกิจและสังคม โดยเฉพาะการทำธุรกิจเพื่อการแบ่งปัน และเมื่อเกิดภาวะวิกฤตควรให้ความสำคัญกับการสร้างภูมิคุ้มกันด้านการเงิน อย่างไรก็ตามพบว่าหลักความพอประมาณ ยังคงเป็นหลักสำคัญ ซึ่งส่งผลให้ที่พักแรมมีความยืดหยุ่นในการปรับตัวกับภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้นได้ โดยผลการศึกษาดังกล่าวจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ประกอบการ ในการสร้างธุรกิจที่พักแรมได้อย่างยั่งยืนในอนาคต
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จินดา รอดฟ้า. เจ้าของ ล้ม บน ฟูก โฮม & คาเฟ่. (2564, 27 พฤษภาคม). สัมภาษณ์.
ชล บุนนาค และ ภูษณิศา กมลนรเทพ. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง (Sufficiency Economy Philosophy: SEP) และเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs).สืบค้นจาก https://www.sdgmove.com/2019/09/27/sep-and-sdgs/
ณัฏฐิมา วิชยภิญโญ. เจ้าของธุรกิจ น่าน ฮอม ฮัก เฮือนเสตย์. (2564, 25 พฤษภาคม). สัมภาษณ์.
นงค์นุช ศรีธนาอนันต์. (2554). การโรงแรมเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
บุหลันฉาย สมรรถนเรศวร์, อมรา รัตตากร และ ชยุตม์ วะนา. (2561, มกราคม-มิถุนายน). กลยุทธ์การจัดการที่ยั่งยืนของ ธุรกิจขนาดกลาง ประเภทโรงแรมและที่พักในกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 9(1), 45.
ปรียานุช ธรรมปิยา. กรรมการศูนย์ศึกษาเศรษฐกิจพอเพียง สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์ (นิด้า). (2564, 12 มีนาคม). สัมภาษณ์.
พุทธชาด ลุนคา. (2564). วิจัยกรุงศรี-ธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรมหลัง COVID-19. สืบค้นจาก https://www.krungsri.com/th/research/research-intelligence/ri-future-of-tourism-21
ภาวลิน ลิมธงชัยมาสะกี. เจ้าของธุรกิจ หอม โฮสเทล แอนด์ คุกกิ้ง คลับ. (2564, 14 มิถุนายน). สัมภาษณ์.
มนูญ จันทะวัง. เจ้าของ โกโก้ วัลเลย์ รีสอร์ท. (2564, 15 มีนาคม). สัมภาษณ์.
วรรณวนัช จิตราพันธ์ทวี. ผู้บริหาร โรงแรม พะเยา เกทเวย์. (2564, 6 กรกฎาคม). สัมภาษณ์.
สถาบันไทยพัฒน์ มูลนิธิบูรณะชนบทแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2561). เศรษฐกิจพอเพียงในภาคธุรกิจ.สืบค้นจาก https://www.sufficiencyeconomy.com/2006/06/1.html
สมาคมบริษัทหลักทรัพย์ไทย. [ม.ป.ป.]. ESG...ปัจจัยสำคัญสู่แนวทางการประกอบธุรกิจตามหลักความอย่างยั่งยืน.สืบค้นจาก http://www.asco.or.th/uploads/upfiles/files/ASCO%20article_ESG_ed.pdf
ศิริกุล เลากัยกุล. ผู้อำนวยการโครงการพอแล้วดี. (2564, 28 ธันวาคม). สัมภาษณ์.
ศิริพงศ์ รักใหม่, เยาวภรณ์ เลิศกุลทานนท์, กาญจนา แฮนนอน และ กรกช มนตรีสุขศิริกุล. (2560, มกราคม-เมษายน). การจัดการภาวะวิกฤตในธุรกิจโรงแรม (Crisis Management in Hotel Business). วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(1), 345-354.
อนันตชัย ยูรประถม, จรัสวรรณ กิตติสุนทรากุล, วิชญพล บัญชาวชิระชัย, เสาวพร วิทยะถาวร, นรีรัตน์ สันธยาติ และ จิวัสสา ติปยานนท์. (2557). ไขความหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน.สืบค้นจาก https://www.setsustainability.com/download/rbp1ocghkitz7e8
อรนุช วัชรสินธุ์. (2551). กฎหมายเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของชุมชนในธุรกิจโฮมสเตย์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง).
อรุณวรรณ ปราบพาล. (2561). กระบวนการพัฒนาโรงแรมภายใต้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: กรณีศึกษา บ้านริมแควแพริมน้ำ จ.กาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
อุไรวรรณ ชัยพิพัฒน์. เจ้าของธุรกิจ บ้านไก่ม่วน และปิ๊กบ้าน โฮสเทล & คาเฟ่. (2564, 17 มิถุนายน). สัมภาษณ์.
Glaesser, D. (2003). Crisis management in the tourism industry. Oxford: Butterworth-Heinemann.
Ivan Ka Wai Lai & Jose Weng Chou Wong. (2020). Comparing crisis management practices in the hotel industry between initial and pandemic stages of COVID-19. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 32(10), 3135-3156.
Porter, Michael E. & Kramer, Mark R. (2006). Strategy & society: The link between competitive advantage and corporate social responsibility. Harvard Business Review, 78-93.
Niininen, O. (2013). Five stars crisis management: Examples of best practice from the hotel industry. Retrieved from file:///C:/Users/Admin/Downloads/DisasterMGTbook fivestarcrisismanagementchapterFINAL-ONIININEN.pdf
