ปัจจัยการบริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรสาคร สมุทรสงคราม

ผู้แต่ง

  • พิณทกานต์ นิมมานุทย์ สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
  • กุลชลี จงเจริญ สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
  • มนพันธ์ ชาญศิลป์ สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

คำสำคัญ:

ปัจจัยการบริหาร การบริหารความปลอดภัย โรงเรียนมัธยมศึกษา

บทคัดย่อ

       การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัจจัยของการบริหารสถานศึกษา 2) ระดับการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา 3) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารสถานศึกษาและการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา และ 4) ปัจจัยการบริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรสาคร สมุทรสงคราม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรสาคร สมุทรสงคราม ปีการศึกษา 2568 จำนวน 285 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยการบริหารสถานศึกษา จำนวน 5 ปัจจัย ได้แก่ ด้านภาวะผู้นำ ด้านงบประมาณและทรัพยากร ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ ด้านการพัฒนาบุคลากร และด้านบรรยากาศและวัฒนธรรมขององค์การ    มีค่าความเที่ยง เท่ากับ .81, .93, .81, .85, และ .86  ตามลำดับ และแบบสอบถามเกี่ยวกับการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .88 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

       ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยของการบริหารสถานศึกษา โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากที่สุด 2) การบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา โดยรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมากที่สุด 3) ปัจจัยของการบริหารสถานศึกษามีความสัมพันธ์ทางบวกกับการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษาในระดับปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ  4) ปัจจัยทางการบริหารสถานศึกษา จำนวน 4 ปัจจัยส่งผลต่อการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยปัจจัยทั้งหมดสามารถร่วมกันทำนายการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา ได้ร้อยละ 34.00

เอกสารอ้างอิง

ขวัญเพชร พลวงค์. (2564). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ชนินทร ชมภู. (2568). การดำเนินงานตามมาตรการความปลอดภัยสถานศึกษาของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชัยภูมิ. วารสารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี. 16(1), 69-84.

ทิศนา แขมมณี. (2565). การบริหารการศึกษายุคใหม่. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ปรีชา สุวรรณวงค์. (2563). การบริหารสถานศึกษายุคใหม่. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พระมหาทรงพล พลธโร. (2566). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนการกุศลของวัดในพระพุทธศาสนา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เขต 3 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

รชตภรณ์ ขัยประภา. (2566). แนวทางการบริหารจัดการความปลอดภัยในสถานศึกษา โรงเรียนสันทรายหลวง อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 2. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ มจร วิทยาเขตแพร่. 9 (1), 91 – 108.

โรงเรียนอนุบาลเสาไห้. (2567). แบบการนำเสนอสถานศึกษาที่มีวิธีปฏิบัติเป็นเลิศ (Best Practice). โรงเรียนอนุบาลเสาไห้.

วุฒิชัย พวงพิลา. (2566). การศึกษาความสัมพันธ์ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามุกดาหาร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ศุภชัย โพธิ์ศรี และวรชัย วิภูอุปรโคตร. (2567). การบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของผู้บริหารอาชีวศึกษาในสังกัดสำนักงานอาชีวศึกษาจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ สถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. 30 (1), 131-144.

ศูนย์วิจัยเพื่อความปลอดภัยในโรงเรียน. (2564). องค์ประกอบของการบริหารความปลอดภัยของสถานศึกษา. ศูนย์วิจัยเพื่อความปลอดภัยในโรงเรียน.

สถาบันส่งเสริมความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน (องค์การมหาชน). (2567). คู่มือระบบการจัดการด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน.กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน.

สวลี ตั้งประเสริฐ. (2564). การบริหารโรงเรียนในฐานะองค์การแห่งการเรียนรู้. สถาบันพัฒนาการศึกษาไทย.

สุกัญญา ล่ำสัน. (2565). วัฒนธรรมองค์การที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

สุธิกานต์ บริเอก. (2564). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูผู้สอนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

สุพักตร์ เลยกลาง. (2566). การบริหารด้านความปลอดภัยในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครราชสีมา. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ. 3(1), 465-474.

สุภาภรณ์ เที่ยงทางธรรม. (2564). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารสถานศึกษากับการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยโดยใช้สมองเป็นฐานในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตราด.(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

สุรชัย พรมปากดี. (2565). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

สุมาลี คำบาง. (2566). ปัจจัยการบริหารสถานศึกษาในยุคปัจจุบัน. วารสารการบริหารการศึกษา. 12(1), 45–60.

สุทธิวรรณ ตันติรจนาวงศ์. (2564). หน่วยที่ 10 การบริหารสภาพแวดล้อมและอาคารสถานที่. ในประมวลสาระชุดวิชาการบริหารวิชาการและทรัพยากรการศึกษา หน่วยที่ 6-10-15 (พิมพ์ครั้งที่ 5, น. 1 – 89). สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุพัตรา สุภาพ. (2563). การวิเคราะห์ระบบบริหารความปลอดภัยในโรงเรียน: กรณีศึกษาระดับประถมศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษา. 13(2), 55-70.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรสาคร สมุทรสงคราม. (2567). ผลการสังเคราะห์รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา ประจำ ปีการศึกษา 2566. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรสาคร สมุทรสงคราม.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรสาคร สมุทรสงคราม. (2568). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน (พ.ศ. 2566-2570) ฉบับทบทวน. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรสาคร สมุทรสงคราม.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). มาตรฐานการบริหารสถานศึกษา. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2567). นโยบายและจุดเน้นของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปีงบประมาณ พ.ศ. 2568 – 2569. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). แนวทางการพัฒนาระบบดูแลความปลอดภัยในสถานศึกษา. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). รายงานสถานภาพการศึกษาไทย ปี 2564. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

อนุพงศ์ ไชยบุตร. (2564). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการดำเนินการประกันคุณภาพ

การศึกษาภายในสถานศึกษา ของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

อาวัชนนท์ อิ่มเพ็ง. (2566). ภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

อารีย์ เจริญสุข. (2562). ผู้นำทางการศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษา. 10(2), 45-60.

Blyth, J., & Cleaver, F. (2016). Child welfare and education: Policy impacts. Journal of Social Policy Studies, 45(2), 123-145.

Child Rights Connect. (2022). Children's Rights Human Rights Defenders. Child Rights Coalition Thailand.

Daft, R.L. (2021). Management (14th ed.). Cengage Learning.

Department for Education and Statutory Guidance. (2020). Keeping children safe in education: Statutory guidance for schools and colleges. London: DfE.

Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2001). Educational administration: Theory, research, and practice (7th ed.). McGraw-Hill.

Krejcie and Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Leithwood, K., Day, C., Sammons, P., Harris, A., & Hopkins, D. (2004). How leadership influences student learning. Wallace Foundation.

Purkey, S. C., & Smith, M. S. (1983). Effective schools: A review. The Elementary School Journal, 83(4), 427–452.

Schein, E. H. (1992). Organizational culture and leadership (2nd ed.). Jossey-Bass.

UNESCO. (2020). Safe to Learn: Five actions to end violence in and through schools. Paris: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.

World Health Organization. (2018). Health-promoting schools: A framework for action. Geneva: WHO.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-30

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย