แนวทางการพัฒนาคุณภาพบริการของพนักงานเพื่อการบริหารจัดการธุรกิจนำเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวไทยในยุคดิจิทัล
คำสำคัญ:
คุณภาพบริการ การปฏิบัติงานยุคดิจิทัล การบริหารจัดการ ธุรกิจนำเที่ยวบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความต้องการของนักท่องเที่ยวที่มีต่อคุณภาพบริการ ประเมินระดับความพร้อมด้านการดำเนินงานระดับปฏิบัติการของพนักงาน เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาคุณภาพบริการของพนักงานในการบริหารจัดการธุรกิจนำเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวชาวไทยในยุคดิจิทัล เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามจากนักท่องเที่ยวไทยจำนวน 400 คน และพนักงานระดับปฎิบัติการของธุรกิจนำเที่ยวจำนวน 190 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลวิจัยพบว่า 1) มีความต้องการคุณภาพบริการมากด้านการตอบสนอง (x̄=3.96) การบริการที่จับต้องได้ (x̄=3.94) และความน่าเชื่อถือ การประกันการบริการ ความเอาใจใส่ (x̄=3.93) 2) พนักงานระดับปฎิบัติการมีความพร้อมมากในการใช้เทคโนโลยีในการให้บริการ (x̄=4.12) การสร้างรายการนำเที่ยว (x̄=3.90) และการสื่อสารการตลาด (x̄=3.80) 3) แนวทางการพัฒนาคุณภาพบริการของพนักงาน มี 8 แนวทาง คือ ความน่าเชือถือ การประกันการบริการ การบริการที่จับต้องได้ ความเอาใจใส่ การตอบสนอง การสร้างรายการนำเที่ยว การสื่อสารการตลาด และการใช้เทคโนโลยีในการให้บริการ
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว. (2566). มาตรฐานธุรกิจนำเที่ยว. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กรมการท่องเที่ยว. (2568). รายชื่อผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 3 เมษายน 2568. จาก https://www.dot.go.th/news/inform/detail/7183
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2567). สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศ รายจังหวัด ปี 2567. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2568. จาก https://www.mots.go.th/news/category/760
กานต์ นิโครสหเกียรติ์. (2568). เทรนด์การเปลี่ยนผ่านสู่ดิจิทัล ในประเทศไทยปี 2025. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน 2568. จาก https://www.normthing.com/2025/04/23/trend-digital-transform-thailand-2025/
ขวัญฤทัย เดชทองคำ. (2563). ความสำคัญของคุณภาพการบริการสู่ความสำาเร็จของธุรกิจท่องเที่ยว ภายใต้วิกฤติ COVID-19. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ, 21(3), 317-326.
จเร เพ็็งจันทร์, เสาวนีย์ วรรณประภา และภารดี พึ่งสำราญ. (2568). กลยุุทธ์์การสื่่อสารการตลาดผสมผสานเพื่่อยกระดับศักยภาพการแข่งขันของธุรกิจการท่องเที่ยวในจังหวัดจันทบุรี. สหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 8(2), 69-81.
จิตตินันท์ นันทไพบูลย์. (2551). จิตวิทยาการบริการ. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2556). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ชาญณรงค์ ประทีป ณ ถลาง และวีระ วีระโสภณ. (2565). การศึกษาพฤติกรรมความพึงพอใจผู้ใช้บริการบริษัททัวร์ทางน้ำ Charter Marine จังหวัดภูเก็ต. การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 4 “GRADUATE SCHOOL CONFERENCE 2022 iHappiness: ความสุขและคุณภาพชีวิตที่ดีอย่างยั่งยืนในยุคสังคมดิจิทัล” วันที่ 31 สิงหาคม 2565 (หน้า 486-494). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏ
สวนสุนันทา.
ดวงศิริ ภูมิวิชชุเวช, นำขวัญ วงศ์ประทุม และปทุมพร แก้วคำ .(2566). คุณภาพการบริการของธุรกิจนำเที่ยวในยุคความปกติถัดไป. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 13(1), 268-281.
ทะนงศักดิ์ ปิ่นเกล้า, อรุณรุ่ง วงศ์กังวาน และณัฐพงษ์ เตชะรัตนเสฏฐ์. (2561). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดของธุรกิจนำเที่ยวที่มีผลต่อพฤติกรรมการใช้บริการ ของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางออกไปเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 1 “GRADUATE SCHOOL CONFERENCE 2018” วันที่ 29 มิถุนายน 2561 (หน้า 235-244). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ธนาภรณ์ ตราชู และฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2564). การพัฒนาความสามารถในการปรับตัวของธุรกิจนําเที่ยวไทยเพื่อตอบสนองอุปสงค์การท่องเที่ยวในยุคดิจิทัล. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 14(1), 14-23.
ธวัลรัตน์ เกื้อสุวรรณ, อภิรดา นามแสง และวราภรณ์ เต็มแก้ว. (2565). การศึกษาการดําเนินงานของบริษัทนําเที่ยวตามหลักการทรัพยากรในการบริหาร 4M ระหว่างการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 19(2), 155-165.
บุญชม ศรีสะอาด. (2565). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 8. ชมรมเด็ก.
พีพีทีวี-PPTV Online. (2568). เปิด 10 ธุรกิจดาวเด่น ปี 2568 “ท่องเที่ยว” มาแรง. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน 2568. จาก https://www.pptvhd36.com/wealth/trick-trend/241473
ภูมรินทร์ รุ่งรัศมีพัฒน์ และวิชิต อู่อ้น. (2565). ปัจจัยเชิงสาเหตุของความไว้วางใจเทคโนโลยีในเครือข่ายสังคมออนไลน์
ที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อทัวร์ออนไลน์จากผู้ประกอบการธุรกิจทัวร์. วารสารศิลปการจัดการ, 6(1), 358-373.
เมธาวี กิจเกษตรกุล และณัฐสินี ชินธนภูมิไพศาล. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อทัศนคติในการเลือกใช้บริการบริษัทนำเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตกรุงเทพมหานครในช่วงก่อนและระหว่างสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคไวรัสโคโรนา 2019 และแนวทางการปรับตัวของบริษัทนำเที่ยว. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 17(61), 57-66.
ยุพาวรรณ วรรณวาณิชย์. (2554). การตลาดบริการ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
รัตนาภรณ์ สุขสุม และ Liu Sen. (2565). การศึกษาวิเคราะห์งานบริการท่องเที่ยวในเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี กรณีศึกษาบริษัท Mr. Tu Fishing & Speed Boat Samui. การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและระดับนานาชาติ ครั้งที่ 9 “Research to Serve Society” วันที่ 1 กรกฎาคม 2565 (หน้า 1038-1045) สมุทรปราการ: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
เลิศพร ภาระสกุล. (2559). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2564). สมรรถนะดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุรชาติ บัวชุม, ภัทรมน กล้าอาษา, และ ชยุตม์ วะนา. (2564). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้แพลตฟอร์มรับจ่ายเงินดิจิทัลในธุรกิจท่องเที่ยว. วารสารวิชาการเทคโนโลยีการจัดการ, 2(2), 86-99.
สุพัตรา กาญจโนภาส, สมเดช รุ่งศรีสวัสดิ์, และบัณฑิต ผังนิรันดร์. (2562). อิทธิพลของนวัตกรรมการจัดการคุณภาพการบริการอิเล็กทรอนิกส์ ความไว้วางใจ และคุณค่าตราสินค้าที่มีต่อพฤติกรรมผู้บริโภคของธุรกิจตัวแทนการท่องเที่ยวแบบออนไลน์ในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 24(1), 58-71.
อรพรรณ จันทร์อินทร์, อัจฉรา รัตนมา และภาวนา พุ่มไสว. (2565). แนวทางการเสริมสร้างศักยภาพการจัดการของผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยว จังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 1(2), 61-75.
อินไซท์เอรา. (2568). ข้อมูลที่ควรรู้ Update DIGITAL 2025 THAILAND จาก We Are Social และ Meltwater.สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน 2568. จาก https://www.insightera.co.th/digital-2025-thailand/
Fu Tsang, N. K., Lai, M. T. H., & Law, R. (2010). Measuring E-Service Quality for Online Travel Agencies. Journal of Travel & Tourism Marketing, 27(3), 306–323.
Kumasaru, J. (2019). Relationship between Travel Agents’ Service Quality and Tourists Satisfaction with Special Reference to Mirissa Coastal Tourism Zone. International Journal of Small and Medium Enterprises and Business Sustainability, 4(1), 39-67.
Parasuraman, A., Zeithaml, V. A., & Berry, L. L. (1985). A Conceptual Model of Service Quality and Its Implications for Future Research. Journal of Marketing, 49(4), 41-50
Pongamponkaiwan, S. & A. Leelasantitham, A. (2019). The GAP Model of e-Government Service in Thailand e-Tourism. ECTI Transactions on Computer and Information Technology, 14(1), 11–19.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
Zhang, Q., Chen, J. L., Li, G., & g Jiao, X. (2025). Digital Transformation and Tourism Performance: A Systematic Literature Review and Research Agenda. Tourism Economics, (October) 1–26.
