Educational in Thai Dramatic Arts by Ramkhamhaeng University in the Thailand 4.0 era
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to synthesize the ways of educational in the Thai creative theater of Ramkhamhaeng University in the Thailand 4.0 era by integrating teaching and learning with educational technology innovation to achieve learning and have desirable characteristics. Of graduates in the future and will be used to create more effective and effective results Increasingly For the university management approach in the 4.0 era, there must be integrated teaching and learning with technological innovation with the goal of using digital media as an intermediary to link education in a systematic manner and the development of a network of cooperation Provide a national standard of quality for all students to create intellectual capital with value and achieve benefits By encouraging students to learn by themselves simply and modernly Appropriate to the interests and can apply the knowledge to practical use In line with the goal of achieving the most desired future traits that will benefit one's self Society and the nation.
Key words: Creative Education, Thai Drama Program, Ramkhamhaeng University, Thailand 4.0 era
Article Details
Each publish articles were copyright by Phranakorn Rajabhat University
Any contents which appeared in each articles in the journal were authors personal opinion. It did not relate to Phranakorn Rajabhat University and other instructors in the university. Each authors would take responsibility on their articles. If there are any mistake, the authors will take responsibility themselves
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). การประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2561. กรุงเทพมหานคร: ราช กิจจานุเบกษา.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). การปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและ ราชกิจจานุเบกษา.
คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ, สำนักงาน. (2562). คุณภาพของอาจารย์สู่คุณภาพแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการ การศึกษาแห่งชาติ.
มหาวิทยาลัยรามคำแหง, คณะศิลปกรรมศาสตร์, ภาควิชาศิลปะการแสดงไทย. (2555). การพัฒนา คุณลักษณะพิเศษของนักศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
มหาวิทยาลัยรามคำแหง. (2555). การประกันคุณภาพหลักสูตร ภาควิชาศิลปะการแสดงไทย. กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). คู่มือกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา แห่งชาติพ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2560). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542
แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: สำนัก
วิชาการและมาตรฐานการศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ
สังคมแห่งชาติ ฉบับที่ สิบเอ็ด พ.ศ.๒๕๖0-๒๕๖๔. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
Ang, L. (2011). Community relationship management and social media. : Journal of Database Marketing & Customer Strategy Management, vol. 18, 1, pp. 31-38.
Conneely, C. Girvan, C. Lawlor, J. Tangney, B. (2018). An exploratory case study into the adaption of the Bridge 21 Model for 21st Century Learning in Irish Classrooms. San Francisco: Jossey-Bass Publishing.
Dabbagh, N. (2007). The online learner: characteristics and pedagogical implications. Contemporary Issues in Technology and Teacher Education, Vol. 7, No. 3, pp 217- 226.
Evans, T., Haughey, M. and Murphy, D. (2018). International Handbook of Distance Education. Bingley UK: Emerald Publishing
Johnson, H. and Mejia, M. (2014). Online learning and student outcomes in California’s community colleges San Francisco CA: Public Policy Institute of California
Jung, I. and Latchem, C. (2012). Quality Assurance and Accreditation in Distance Education and e-Learning. New York/London: Routledge
Knox, J. (2014). Digital culture clash: ‘massive’ education in the e-Learning and Digital. Cultures Distance Education, Vol. 35, No. 2
Kop, R. (2011). The Challenges to Connectivist Learning on Open Online Networks: Learning Experiences during a Massive Open Online Course International. Review of Research into Open and Distance Learning, Vol. 12, No. 3
Koumi, J. (2015). Learning outcomes afforded by self-assessed, segmented video-print combinations Academia.edu. London: Routledge.
Mayer, R. E. (2009). Multimedia learning (2nd ed). New York: Cambridge University Press
Means, B. et al. (2009). Evaluation of Evidence-Based Practices in Online Learning: A Meta-Analysis and Review of Online Learning Studies. Washington, DC: US Department of Education.
Paloff, R. and Pratt, K. (2016). Collaborating Online: Learning Together in Community. San Francisco: Jossey-Bass
Schmidt, S. and Shea, P. (2015). NANSLO Web-based Labs: Real Equipment, Real Data, Real People! WCET Frontiers. New York: Cambridge University Press
Suen, H. (2104). Peer assessment for massive open online courses (MOOCs) International Review of Research into Open and Distance L. London: International Thomson.