ความสัมพันธ์ระหว่างการมีส่วนร่วมของประชาชนกับการอนุรักษ์และพัฒนาที่ยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Method Research) ที่เน้นใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Method) เชิงปริมาณ (Quantitative Method) และการวิจัยเชิงเปรียบเทียบ Comparative Research เข้าด้วยกัน โดยใช้กรณีศึกษาเพื่อวิจัยเปรียบเทียบและศึกษาความสัมพันธ์กัน โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1)ศึกษารูปแบบ ขั้นตอน ระดับ ปัจจัย เงื่อนไขของการมีส่วนร่วมของประชาชนสำหรับการอนุรักษ์และการพัฒนาพื้นที่ 2)วิเคราะห์และประเมินความยั่งยืนของการอนุรักษ์และการพัฒนาพื้นที่แบบมีส่วนร่วมของประชาชนในมิติด้านต่าง ๆ และ 3)หาความสัมพันธ์ของกระบวน การมีส่วนร่วมของประชาชนกับการอนุรักษ์และพัฒนาพื้นที่อย่างยั่งยืนในมิติด้านต่าง ๆ โดยกำหนดพื้นที่กรณีศึกษา จำนวน 3 ชุมชน เพื่อเป็นตัวแทนในการวิจัย ได้แก่ ตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ตลาดสามชุกร้อยปี จังหวัดสุพรรณบุรีและตลาดคลองสวน 100 ปี จังหวัดสมุทรปราการ มีวิธีการเก็บข้อมูล โดยใช้เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ การสำรวจภาคสนาม การสัมภาษณ์เชิงลึกและแบบสอบถามประชากรกลุ่มตัวอย่างของพื้นที่ทั้ง 3 ชุมชน เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลของพื้นที่ในประเด็นมิติด้านสังคม มิติด้านกายภาพ มิติด้านเศรษฐกิจ มิติด้านการท่องเที่ยวและมิติด้านกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชน วิเคราะห์และประเมินความที่ยั่งยืน หาความสัมพันธ์ของกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนกับการอนุรักษ์และการพัฒนาพื้นที่ในมิติด้านสังคม มิติด้านกายภาพ มิติด้านเศรษฐกิจ มิติด้านการท่องเที่ยวและมิติด้านกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชน ผลการศึกษาพบว่า จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างความยั่งยืนมิติด้านทั้ง 5 ประเด็น สรุปผลได้ว่า 1) รูปแบบ ขั้นตอน ระดับ ปัจจัย เงื่อนไขของการมีส่วนร่วมของประชาชนสำหรับการอนุรักษ์และการพัฒนาพื้นที่กรณีทั้ง 3 ชุมชน ปรากฏว่า ตลาดสามชุกร้อยปีมีมากที่สุด ตลาดคลองสวน 100 ปี รองลงมาและตลาดน้ำอัมพวามีน้อยที่สุด 2) ความยั่งยืนของการอนุรักษ์และการพัฒนาพื้นที่แบบมีส่วนร่วมของประชาชน ทั้ง 5 มิติ ของพื้นที่กรณีทั้ง 3 ชุมชน ปรากฏว่า ผลรวมของการประเมินความยั่งยืนของตลาดสามชุกร้อยปีมีมากที่สุด ตลาดน้ำอัมพวารองลงมาและตลาดคลองสวน 100 ปี มีน้อยที่สุด 3) ความสัมพันธ์ของกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนกับการอนุรักษ์และพัฒนาพื้นที่อย่างยั่งยืนในมิติด้านต่าง ๆ พบว่า กระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นปัจจัยที่สำคัญที่ส่งผลให้เกิดความยั่งยืนมิติด้านสังคมและมิติด้านกายภาพ แต่ไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดที่ส่งผลต่อความยั่งยืนในมิติด้านเศรษฐกิจและมิติด้านการท่องเที่ยว แต่จะเป็นปัจจัยรองที่สำคัญที่สร้างความยั่งยืนมิติด้านเศรษฐกิจและมิติด้านการท่องเที่ยวให้กับพื้นที่ได้ เนื่องจากการท่องเที่ยวนั้นย่อมมีผลประโยชน์และมีผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในพื้นที่มากมาย ดังนั้นต้องร่วมมือกันและมีกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนในการทำให้การท่อง เที่ยวของชุมชนมีการพัฒนาที่ยั่งยืน นอกจากนี้พบว่าความยั่งยืนมิติด้านเศรษฐกิจนั้นมีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกับความยั่งยืนมิติด้านการท่องเที่ยวมากกว่าความยั่งยืนด้าน
อื่น ๆ เนื่อง จากการท่องเที่ยวของพื้นที่เป็นตัวแปรสำคัญของระบบเศรษฐกิจในพื้นที่มากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิจัยราชภัฏพระนครเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Chomphan, J. (2012). A Principal Analysis of “Public Participation” in “The Public Participation Handbook: Making Better Decisions through Citizen Involvement” in the Thai Context. Environmental Management Journal, 8(1), 123-141.
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1981). Rural Development Participation : Concept and Measures for Project Design Implementation and Evaluation. Ithaca, NY: Rural Development Committee Center for International Studies, Cornell University.
Kaewhawong, T. (2000). Process of Strengthening Communities, Civil Society Community. 4th Edition. Khon Kaen : Northeastern Primary Health Training and Development Center Publishing House, Local Health Community Network. Page 154.
Pinthong, J. (1984). Mobilization of people for rural development. In the administration of rural development. Bangkok: Odeon Store. Pages 272-273.
WHO. (1981). Report of the International Conference on Primary Health Care. New York: N.P. Press.
Wongwattanakit, G. (1999). Opinion and participation of committee members of subdistrict administration organization (SAO) in community health development. (Master of Population Studies) Mahidol University, Bangkok.
