บ่อเกิดและความสำคัญของศีลธรรมต่อมนุษย์และสังคม

Main Article Content

ชัยชาญ ศรีหานู
พระมงคลธรรม วิธาน

บทคัดย่อ

บทความนี้ได้นำเสนอแนวคิดศีลธรรมซึ่งเป็นหลักการสำคัญของมนุษย์และสังคมซึ่งดำเนินไปด้วยการแสดงพฤติกรรมต่อกัน การแสดงพฤติกรรมต่อกันมีผลต่อความเสื่อมและความเจริญของตัวมนุษย์แต่ละคนและสังคมซึ่งเป็นกิจกรรมของมนุษย์ด้วย


    ในเชิงมนุษย์เองศีลธรรมเกิดจากการมีประสบการณ์เอาใจเขามาใส่ใจเราหรือ ความเห็นอกเห็นใจ คือ สมมติว่าเราเป็นเขา หรือเขาเป็นเราซึ่งเป็นข้อตกลงแรกในการอยู่ร่วมกันเป็นสังคม การที่จะมีพฤติกรรมศีลธรรมได้ต้องเกิดจากการทำลายหรือลดความเห็นแก่ตัวลง ศาสนาจึงเป็นแหล่งกำเนิดศีลธรรมแรก ๆ อย่างเป็นระบบ และเป็นแหล่งขัดเกลาศีลธรรมให้ความเข้มแข็งและดำเนินควบคุ่ไปกับสังคม ส่วนศีลธรรมในเชิงสังคมเกิดจากกระบวนการเชิงชีวิวทยาเป็นการอธิบายแบบไม่อิงกับคุณค่าเชิงจิตใจเหมือนแนวคิดศีลธรรมทางศาสนาซึ่งเน้นศีลธรรมแบบคุณค่า ซึ่งมีพลังอำนาจเชิงบวกในการผลักดันให้มนุษย์สร้างศีลธรรมที่เหมาะสมกับตนเองตลอดเวลาจนกลายเป็นวิถีชีวิตและวัฒนธรรมที่แฝงด้วยความงาม คุณค่า เป็นศีลธรรมที่ก่อให้เกิดการพัฒนามนุษย์และสังคมอย่างมั่นคงและถาวร

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

พุทธทาสภิกขุ, พุทธทาส แนะแนวจริยธรรมร่วมสมัย ชุดที่ 3 จุดหมายปลายทาง และตัวแท้ของ จริยธรรม, กรุงเทพมหานคร : สํานักพิมพ์ดวงตะวัน, 2553.
เสฐียร พันธรังษี,ศาสนาเปรียบเทียบ เล่ม 2, กรุงเทพมหานครฯ: แพร่พิทยา,2527.
อ้างใน ศิริมาลย์ ศรีใส, การศึกษาเชิงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างศีลธรรมและกฎหมายในจริยศาสตร์ของค้านท์.วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล,2541.
อ้างใน ศิริมาลย์ ศรีใส, การศึกษาเชิงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างศีลธรรมและกฎหมายในจริยศาสตร์ของค้านท์.วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยมหิดล,2541.
Patrick H. Nowell-Smith. Religion and Morality. Encyclopedia of Philosophy Vol.7 New York: Macmillan and the Free Press,1967.
Pojman, Louis, Philosophy: The Pursuit of Wisdom. Second edition, Beltman. California: Wadsworth Pub.Co.1998.
Thomas Hobbes. Leviathan, ed. By Richard S. Peters. New York: Collier Books, 1967.