การแก้ไขปัญหาสุนัขจรจัดโดยพุทธสันติวิธีของวัดในเขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัย เรื่อง “การแก้ไขปัญหาสุนัขจรจัดโดยพุทธสันติวิธีของวัด ในเขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร” นี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาสุนัขจรจัด และ 2) เพื่อเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหาสุนัขจรจัดโดยพุทธสันติวิธีของวัดในเขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร ระเบียบวิธีวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพแบบมีการสัมภาษณ์เชิงลึก มีผลการวิจัยดังนี้
สุนัขจรจัด คือสุนัขที่เร่ร่อน พักอาศัยอยู่ในที่รกร้างว่างเปล่า หรือตามอาคารร้าง ตลาดชุมชน หรือวัดวาอาราม ตลอดจนสถานที่ราชการต่างๆ เคยมีการประเมินว่า ประเทศไทยมีสุนัขจรจัดมากกว่า 1 ล้านตัว ในกรุงเทพมหานคร มีประมาณ 2.8 แสนตัว สุนัขเหล่านี้สร้างความเดือดร้อนรำคาญหรือไล่กัดทำร้ายผู้คน เป็นแหล่งแพร่เชื้อโรคโดยเฉพาะโรคพิษสุนัขบ้า ผลจากการสำรวจข้อมูลในวัดกลุ่มตัวอย่าง 12 วัด จากจำนวนทั้งหมด 32 วัด ในเขตบางกอกน้อย ทำให้ทราบว่าปัจจุบันนี้ไม่มีสุนัขจรจัดอีกแล้ว มีแต่สุนัขที่พระในวัดเลี้ยง การแก้ไขปัญหาสุนัขภายในวัดโดยพุทธสันติวิธี มี 2 มาตรการ หรือเป็น 2 โมเดล คือ (1) โมเดลวัดวิเศษการ เป็นแบบการจัดสวัสดิการและป้องกันการทำทารุณกรรมสัตว์ ตาม พ.ร.บ. คุ้มครองสัตว์ พ.ศ. 2557 และ (2) โมเดลวัดนายโรง เป็นแบบจัดการวัดให้เป็นเขตปลอดสุนัข ทั้งนี้ เป็นไปตามหลักพุทธธรรม พรหมวิหาร 4 ข้อเมตตา-กรุณา และสังคหวัตถุ ข้อทาน ส่วนหลักพุทธสันติวิธี ได้แก่อวิหิงสา ความไม่เบียดเบียน เป็นหลักสร้างสันติสุขทั้งทางโลกและทางธรรม
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ก่อนเท่านั้น
References
เบ็ญจวรรณ สิชฌนาสัย. การดำเนินการเพื่อปรับเปลี่ยนวิธีการควบคุมจำนวนสุนัขจรจัดจากการทำลายเป็นการทำหมันสุนัขจรจัดปล่อยกลับที่เดิม.
แนวร่วมเพื่อการควบคุมสัตว์เลี้ยงระหว่างประเทศ (International Companion Animal Management Coalition, ICAM). แนวทางการควบคุมประชากรสุนัขเร่ร่อน. London: Society for the Protection of Animals, 2018.
กองควบคุมโรค สํานักอนามัย. “การศึกษานิเวศวิทยาของสุนัขในเขตกรุงเทพมหานครกับการควบคุมโรคพิษสุนัขบ้า: ฝ่ายระบาดวิทยา”. ตุลาคม, 2541.
กองลหุโทษ. กฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ. 127. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กองลหุโทษ, 2452.
คณะแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย”. วิจัยประเมินผลกระทบสุขภาพและสังคมของนโยบายการควบคุมสุนัขจรจัดและโรคพิษสุนัขบ้าในเขตกรุงเทพมหานคร. สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร กันยายน 2547.
จันทรา สิงห์ชัย. “ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจทำทะเบียนสุนัขของเจ้าของสุนัขที่มารับบริการในสถานพยาบาลสัตว์”. วารสารสัตวแพทย์ผู้ประกอบโรคบำบัดสัตว์. ฉบับที่ 3 ปีที่ 16 (กรกฎาคม-กันยายน 2547).
ทรรศนีย ศรีรัตนมงคล. “ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการนำนโยบายการจัดระเบียบสุนัขไปปฏิบัติ”. เอกสารวิจัยภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, (2545).
ธีระพงษ์ ตัณฑวิเชียร. โรคพิษสุนัขบ้า ประสบการณ์และแนวทางการป้องกันโรค. วารสารเวชศาสตร์สิ่งแวดล้อม, 2542.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2556.
มารค ตามไท. สันติวิธี: ยุทธศาสตร์ชาติเพื่อความมั่นคง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันยุทธศาสตร์สำนักงานสภาความมั่นคงแห่งชาติ, 2542.
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์จำกัด, 2546.