แนวทางการจัดการต้นแบบธุรกิจชุมชนด้านการบริบาลผู้สูงอายุ : เทศบาลเมือง จังหวัดกำแพงเพชร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัย แนวทางการจัดการต้นแบบธุรกิจชุมชนด้านการบริบาลผู้สูงอายุ เทศบาลเมือง จังหวัดกำแพงเพชร โดยมีวัตถุประสงค์ของการวิจัย 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการจัดธุรกิจชุมชนต้นแบบด้านการบริบาลผู้สูงอายุ 2) เพื่อหาแนวทางการจัดการธุรกิจชุมชนต้นแบบด้านการบริบาลผู้สูงอายุ ด้วยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ การเก็บข้อมูลการวิจัยด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม จากลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ได้แก่ ผู้สูงอายุ ผู้นำชุมชน นายกเทศมนตรี หน่วยงานราชการกำกับดูแลผู้สูงอายุ และภาคประชาสังคม เพื่อให้ได้ประเด็นปัจจัยสำคัญและแนวทางในการจัดการและพัฒนาร่วมกัน
สำหรับแนวทางการจัดการต้นแบบธุรกิจชุมชนด้านการบริบาลผู้สูงอายุ เทศบาลเมือง จังหวัดกำแพงเพชร พบปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จเป็นประเด็นสำคัญ 5 ประเด็นดังนี้ 1) การมีส่วนร่วมของชุมชน 2) ความรู้ความเข้าใจของชุมชน 3) ความต้องการและเป้าหมายของสมาชิกชุมชน 4) ความต้องการเงินทุน 5) การให้การสนับสนุนจากหน่วยงานภาคราชการ โดยมีแนวทางการจัดการต้นแบบธุรกิจชุมชนด้านการบริบาลร่วมกันของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย 9 แนวทาง ดังนี้ 1) การจัดการทางด้านกลุ่มลูกค้า 2) การจัดการทางด้านคุณค่าการบริการและสินค้า 3) การจัดการทางด้านการสร้างความสัมพันธ์กับลูกค้า 4) การจัดการช่องทางการเข้าถึงลูกค้า 5) การจัดการรายได้ 6) การจัดการพันธมิตรและเครือข่าย 7) การจัดการกิจกรรมหลัก 8) การจัดการทรัพยากรหลัก และ 9) การจัดการโครงสร้างต้นทุน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารพิกุล ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารพิกุล ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพิกุล หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารพิกุล ก่อนเท่านั้น
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.(2560). ชุดความรู้การดูแลตนเองและพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุ ด้านความมั่นคงในชีวิต.กิจกรรมผู้สูงอายุ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ. (2550). ธุรกิจชุมชน เส้นทางที่เป็นไปได้. กรุงเทพฯ:เอ็กซเปอร์เน็ท
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุ. (2564). สถานการณ์การสูงวัยของประชากรไทย.(ออนไลน์). แหล่งข้อมูล. http://thaitgri.org./. 1 เมษายน 2564
ศิริกุล เลากัยกุล.(2551). การสร้างแบรนด์อย่างพอเพียง. กรุงเทพฯ: นำอักษรการพิมพ์
ศิริวรรณ มนอัตระผดุง และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2559). การเตรียมตัวเกษียณอายุราชการของผู้บริหารสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์,11(2), 49-62.
ศูนยวิจัยกสิกรไทย. (2561). ตลาดผูสูงวัยขุมทอง SME ไทย. สืบค้นจาก https://ww.kasikornbank.com/th/business/sme/KSMEKnowledge/article/KSMEAnalysis/Documents/AgingMarket_SMETreasure_2018.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ.(2564) การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2564
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส). (2563). ขยายอายุการจ้างแรงงานผู้สูงอายุ.พ.ศ. 2563
อเล็กซานเดอร์ ออสเทอร์วัลเดอร์ และ อีฟ พินเญอร์. (2557). คู่มือสร้างโมเดลธุรกิจ: สำหรับผู้มองการณ์ไกลผู้คิดจะทำการใหญ่และผู้หวังจะล้มยักษ์ แปลจาก Business Model Generation แปลโดย วิญญู กิ่งหิรัญวัฒนา. กรุงเทพฯ:วีเลิร์น.
Department of Mental Health. (2020). 93 days to society "old people" in 5 provinces, the oldest-the least old. [Online]. Available: https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?
id=30453 [2021, October 1].