การพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่ กลุ่มเย็บผ้าแม่บ้านร่มเกล้าเจริญสุข ตำบลคีรีราษฎร์ อำเภอพบพระ จังหวัดตาก

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

            การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นมาของชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่ บ้านร่มเกล้าเจริญสุข ตำบลคีรีราษฎร์ อำเภอพบพระ จังหวัดตาก 2) พัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ใหม่ชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่ กลุ่มเย็บผ้าแม่บ้านร่มเกล้าเจริญสุข ตำบลคีรีราษฎร์ อำเภอพบพระ จังหวัดตาก 3) ประเมินความพึงพอใจและศึกษาผลกระทบที่มีต่อรูปแบบผลิตภัณฑ์ใหม่ การศึกษาความเป็นมาของชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่ดำเนินการโดย การสัมภาษณ์เชิงลึก และแบบสัมภาษณ์เป็นกลุ่ม โดยใช้วิธีเลือกแบบเฉพาะเจาะจง พัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ใหม่โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบผลิตภัณฑ์ร่วมกับสมาชิกกลุ่มเย็บผ้าแม่บ้านร่มเกล้าเจริญสุข ประเมินความพึงพอใจต่อรูปแบบผลิตภัณฑ์ใหม่จากสมาชิกกลุ่มเย็บผ้าแม่บ้านร่มเกล้าเจริญสุข จำนวน 10 คน สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และศึกษาผลกระทบที่เกิดกับชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่ด้วยการสัมภาษณ์

            ผลการวิจัย พบว่า ชาวลาหู่มีการย้ายถิ่นฐานมาจากจังหวัดเชียงใหม่ เมื่อราวปี พ.ศ. 2520 และมาตั้งฐานถิ่นอาศัย ณ ที่ปัจจุบัน การจัดตั้งกลุ่มเย็บผ้าในปี พ.ศ. 2535 จากพระราชดำรัสของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ครั้งเมื่อเสด็จพระราชดำเนินทรงเยี่ยมราษฎรพื้นที่อำเภอพบพระ สมาชิกกลุ่มเย็บผ้าแม่บ้านร่มเกล้าเจริญสุขได้ร่วมกับผู้วิจัยพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่ โดยการพัฒนาผลิตภัณฑ์เสื้อคลุมลาหู่ได้มีลวดลายและสีสันตามเอกลักษณ์ของชาวลาหู่เอาไว้ แต่ให้มีความเป็นยุคสมัยมากยิ่งขึ้น อีกทั้งมีการพัฒนาองค์ความรู้และแนวทางการพัฒนาด้านการตลาดและการบัญชีด้วยการฝึกอบรมการออกแบบตราผลิตภัณฑ์ การวิเคราะห์ต้นทุนทางบัญชี และการส่งเสริม การขายผ่านช่องทางออนไลน์ ผลการประเมินความพึงพอใจ พบว่า กลุ่มเย็บผ้าแม่บ้านร่มเกล้าเจริญสุขมีความพึงพอใจในผลิตภัณฑ์ใหม่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.27 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ด้านหน้าที่ใช้สอยมี ความพึงพอใจมากที่สุดอยู่ในระดับดีมาก ค่าเฉลี่ย 5.00 รองลงมา ได้แก่ ด้านความสะดวกสบายในการใช้ ค่าเฉลี่ย 4.62 ด้านวัสดุ ค่าเฉลี่ย 4.39 ด้านความสวยงามน่าใช้ ค่าเฉลี่ย 4.25 ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด ได้แก่ ด้านราคาและด้านกรรมวิธีการผลิต มีค่าเฉลี่ยเท่ากันที่ 3.43 ผลกระทบที่เกิดกับชุมชนชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่ พบว่า รูปแบบผลิตภัณฑ์ใหม่สามารถสร้างยอดขาย เพิ่มรายได้ให้กับกลุ่มเย็บผ้าแม่บ้านร่มเกล้าเจริญสุขมากขึ้น มีช่องทางการจัดจำหน่ายมากขึ้น รวมถึงเกิดแนวคิดในการพัฒนาต่อยอดรูปแบบของผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ แต่พบว่ามีผลกระทบในด้านความเด่นชัดในเอกลักษณ์ดั้งเดิมลดลง เนื่องจากมีการลดลวดลาย สีสัน และการใช้วัสดุสำเร็จรูปแทนการปักด้วยมือลงเพื่อลดต้นทุนให้สามารถตั้งราคาให้เหมาะกับบุคคลทั่วไปหรือนักท่องเที่ยวที่จะสามารถสวมใส่ได้