การสร้างแบบวัดการบริหารจัดการของสมองขั้นสูง (ฉบับประเมินตนเอง) สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างแบบวัดการบริหารจัดการของสมองขั้นสูง ส�าหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา
ตอนปลาย สังกัดส�านักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร ตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้าง
และสร้างปกติวิสัยของมาตรวัด กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่ก�าลังศึกษาในโรงเรียนสังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร ปีการศึกษา 2559 จำนวน 2,376 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบหลาย
ขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบวัดมาตรประมาณค่า 4 ระดับ วิเคราะห์ด้วยค่าสถิติพื้นฐาน และตรวจสอบความ
เที่ยงตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดด้วยวิธีการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับสอง
ผลการวิจัยปรากฏว่า
1. แบบวัดการบริหารจัดการของสมองขั้นสูง สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานเขต
พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานครที่สร้างขึ้นเป็นแบบวัดมาตรประมาณค่า 4 ระดับ จำนวน 40 ข้อ ประกอบ
ด้วย 2 มิติ และ 11 องค์ประกอบย่อย คือ 1) มิติด้านปัญญา ประกอบด้วยองค์ประกอบย่อย 5 องค์ประกอบ ได้แก่
การรู้คิด การวางแผน/ การจัดลำดับความสำคัญ การจัดการอย่างเป็นระบบ การบริหารจัดการเวลา และความจำใน
การปฏิบัติงาน และ 2) มิติด้านพฤติกรรม ประกอบด้วยองค์ประกอบย่อย 6 องค์ประกอบ ได้แก่ การยับยั้งต่อการ
ตอบสนอง การควบคุมอารมณ์ การมีสมาธิจดจ่อ กระบวนการเริ่มต้นงาน การยืดหยุ่นทางความคิด และความคงอยู่
ของพฤติกรรมการไปสู่เป้าหมาย แบบวัดทั้งฉบับมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .92
2. แบบวัดการบริหารจัดการของสมองขั้นสูง สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานเขต
พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร มีความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างจากการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน
อยู่ในเกณฑ์ดี โดยพิจารณาจากค่าสถิติ chi-square = 37.64, df = 29, p = .13, AGFI = .99, CFI = 1.00, SRMR
= .02 และ RMSEA = .02
3. ปกติวิสัยของแบบวัดการบริหารจัดการของสมองขั้นสูง สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร จำแนกเป็น 3 ระดับ ได้แก่ ผู้ที่มีทักษะการบริหารจัดการ
ของสมองขั้นสูงระดับสูง มีคะแนนมาตรฐาน T ตั้งแต่ 60 ขึ้นไป ผู้ที่มีทักษะการบริหารจัดการของสมองขั้นสูง
ระดับปานกลาง มีคะแนนมาตรฐาน T ตั้งแต่ 40 ถึง 59 และผู้ที่มีทักษะการบริหารจัดการของสมองขั้นสูงระดับต่ำ
มีคะแนนมาตรฐาน T ต่ำกว่า 40 ลงมา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมพร สุทัศนีย์. (2545). การทดสอบทางจิตวิทยา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Anderson, V., & Moore, C. (1995). Age at injury as a predictor of outcome following pediatric head injury: A longitudinal perspective. Child Neuropsychology, 1(3), 187-202.
Barkley, R. A. (2012). Barkley Defcits in Executive Functioning Scale-Children and Adolescent. New York: Guilford Press.
Cohen, R. J., & Swerdlik, M. E. (2010). Psychological Testing and Assessment An Introduction to Test & Measurement (7 ed.). New York: McGraw-Hill.
Dawson, P., & Guare, R. (2010). Executive skills in children and adolescents: A practical guide to assessment and intervention (2 ed.). New York: Guilford Press.
Delis, D. C. (2012). The Delis Rating of Executive Functions. Bloomington, Minnesota: Pearson.
Friedman, N. P., Miyake, A., Corley, R. P., Young, S.E., Defries, J. C., & Hewitt, J. K. (2006). Not all Executive Functions are Related to Intelligence. Psychological Science, 17(2), 172-179.
Gioia, G. A., Isquith, P. K., Guy, S. C., & Kenworthy, L. (2000). Behavior rating inventory of executive function. Florida: Psychologival Assessment Resource, Inc.
Guy, S. C., Isquith, P. E., & Gioia, G. A. (2004). Behavior rating inventory of executive function self-report version. Florida: Psychological Assessment Resources, Inc.
Hair Jr , J. F., Black , W. C., Babin , B. J., & Anderson, R. E. (2009). Multivariate Data Analysis (7 ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Huges, C. (2005). Executive Function . In B. Hopkins, G. F. Michel, R. G. Barr, & P. Rochat, The Cambridge Encyclopedia of Child Development (p. 313). New York: Cambridge University Press.
Kaufman, C. (2010). Executive Function in the Classroom: Practical Strategies for Improving Performance and Enhancing Skills for All Students. Baltimore, Maryland: Paul H. Brookes.
Lezak, M. D. (1993). Newer contributions to the neuropsychological assessment of executive functions. The Journal of Head Trauma Rehabilitation, 8(1), 24-31.
Naglieri, J. A., & Goldstein, S. (2013). Comprehensive executive functioning index. Toronto: Multiple Health Systems.
Pascualvaca, D. M., Anthony, B. J., Arnold, L. E., Rebok, G. W., Ahearn, M. B., Kellam, S. G., & Mirsky, A. F. (1997). Attention performance in an epidemiological sample of urban children: The role of gender
and verbal intelligence. Child Neuropsychology, 3(1), 13-27.
Salmpour, V. (2004). Executive Functions and Brain. The Autism Newlink, Fall 2004, 5-6.
Saltus, R. C. (2003). Lack Direction? Evaluate Brain’s C.E.O. New York: New York Times.
Wang, L., Fan , X., & Willson, V. L. (1996). Effects of nonnormal data on parameter estimates and ft indices for a model with latent and manifest variables: An empirical study. Structural Equation Modeling:
A Multidisciplinary Journal, 3(3), 228-247.
Zelazo, P. D., Carter, A., Reznick, J. S., & Frye, D. (1997). Early Development of Executive Function: A Problem-Solving Framework. Review of General Psychology, 1(2), 198-226.
