การฝึกการรับรู้ทางการมองเห็นโดยประยุกต์ทฤษฎีเส้นทางการเคลื่อนที่ของหลายวัตถุ สำหรับเพิ่มความสามารถทางปัญญาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความสามารถทางปัญญาเป็นทักษะทางสมองที่สำคัญสำหรับนักเรียน มีความสัมพันธ์กับทักษะการเรียนรู้
สติปัญญา และกระบวนการคิดวิเคราะห์ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดรูปแบบการฝึกการรับรู้ทางการมองเห็น
โดยประยุกต์ทฤษฎีเส้นทางการเคลื่อนที่ของหลายวัตถุแบบ 3 มิติ และนำรูปแบบการฝึกไปใช้สำหรับเพิ่มความสามารถ
ทางปัญญาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น โดยเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความสามารถด้านมิติสัมพันธ์และ
ความสามารถด้านจำความหมาย ระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุมระยะหลังการฝึก กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชาย
ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 60 คน ที่กำลังศึกษาในปีการศึกษา 2558 โรงเรียนอัสสัมชัญศรีราชา จังหวัดชลบุรี
จัดนักเรียนเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละเท่า ๆ กัน โดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบ
ด้วยเครื่องมือใช้ในการทดลอง ได้แก่ รูปแบบการฝึกการรับรู้ทางการมองเห็น ประกอบด้วย เครื่องรับโทรทัศน์แบบ
สามมิติ ขนาด 65 นิ้ว และโปรแกรมนิวโรแทรคเกอร์ (NeuroTracker) และเครื่องมือที่ใช้ในการวัดตัวแปรตาม ได้แก่
แบบทดสอบความสามารถด้านมิติสัมพันธ์ และแบบทดสอบความสามารถด้านจำความหมาย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์
ข้อมูล ได้แก่ ค่าสถิติพื้นฐาน และ MANOVA
ผลการวิจัยปรากฏว่า รูปแบบการฝึกการรับรู้ทางการมองเห็นโดยประยุกต์ทฤษฎีเส้นทางการเคลื่อนที่ของหลาย
วัตถุผ่านหน้าจอทีวีแบบสามมิติ ประกอบด้วย การจำแนกสิ่งเร้า การบ่งชี้เป้าหมาย การเปลี่ยนตำแหน่ง การระบุ
เป้าหมาย และการตอบรับสิ่งเร้าที่เป็นเป้าหมาย นอกจากนี้ผลของการนำรูปแบบการฝึกรับรู้ทางการมองเห็นด้วย
โปรแกรมนิวโรแทรคเกอร์ไปใช้ ปรากฏว่า คะแนนเฉลี่ยความสามารถทางปัญญาของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม
ระยะหลังการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.01) ในทางเดียวกันคะแนนเฉลี่ยความสามารถด้านมิติสัมพันธ์ของ
กลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมระยะหลังการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.01) และคะแนนเฉลี่ยความสามารถ
ด้านจำความหมายของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมระยะหลังการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.01) สรุปได้ว่า
การฝึกการรับรู้ทางการมองเห็นโดยประยุกต์ทฤษฎีเส้นทางการเคลื่อนที่ของหลายวัตถุ สามารถเพิ่มความสามารถทาง
ปัญญาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นได
Article Details
เอกสารอ้างอิง
1154-1164.
David, L. T. (2012). Training of spatial abilities through computer games–results on the relation between game›s task and psychological measures that are used. Procedia-Social and Behavioral Sciences,
33, 323-327.
Faubert, J. (2002). Visual perception and aging. Canadian Journal of Experimental Psychology, 56(3), 164-176.
Faubert, J., & Sidebottom, L. (2012). Perceptual-cognitive training of athletes. Journal of Clinical Sport Psychology, 6(1), 85-102.
Glover, S. (2004). Planning and control in action. Behavioral and Brain Sciences, 27(01), 57-69.
Glover, S., & Dixon, P. (2002). Dynamic effects of the Ebbinghaus illusion in grasping: Support for a planning/control model of action. Attention, Perception, & Psychophysics, 64(2), 266-278.
Khooshabeh, P., & Hegarty, M. (2010, March). Representations of Shape during Mental Rotation. In AAAI Spring Symposium: Cognitive Shape Processing.
Klingberg, T. Z2006X. Training working memory. The ADHD Repor, 14(1), 6-8.
Kuperman, V., & Van Dyke, J. A. (2011). Effects of individual differences in verbal skills on eyemovement patterns during sentence reading. Journal of Memory and Language, 65(1), 42-73.
Legault, I., Allard, R., & Faubert, J. (2013). Healthy older observers show equivalent perceptual-cognitive training benefts to young adults for multiple object tracking. Frontiers in Psychology, 4(323), 1-7.
Legault, I. & Faubert, J. (2012). Perceptual-cognitive training improves biological motion perception: evidence for transferability of training in healthy aging. Neuroreport, 23(8), 469-473.
Menzel, R. & Giurfa, M. (2001). Cognitive architecture of a mini-brain: the honeybee. Trends in Cognitive Sciences, 5(2), 62-71.
Olsen, R. K., Sebanayagam, V., Lee, Y., Moscovitch, M., Grady, C. L., Rosenbaum, R. S., & Ryan, J. D. (2016). The relationship between eye movements and subsequent recognition: Evidence from individual
differences and amnesia. Cortex, 85, 182-193.
Penphu, W., & Kornpetpanee, S. (2017). Enhancing the visual perception ability of motorcycle taxi riders using a 3D motion object tracking training program. Research Methodology & Cognitive Science,
15(1), 54-64.
Pylyshyn, Z. W. (2001). Visual indexes, preconceptual objects, and situated vision. Cognition, 80(1), 127-158.
Rauscher, F. & Zupan, M. (2000). Classroom keyboard instruction improves kindergarten children's spatialtemporal performance: a feld experiment. Early Childhood Research Quarterly, 15(2), 215-228.
Small, G. W., Silverman, D. H., Siddarth, P., Ercoli, L. M., Miller, K. J., Lavretsky, H., ... & Phelps, M. E. (2006). Effects of a 14-day healthy longevity lifestyle program on cognition and brain function.
The American journal of geriatric psychiatry, 14(6), 538-545.
Tanudtanusilp, P., Kornpetpanee, S., & Ruangtip, P. (2017). Increasing spatial recognition ability using three dimensional multiple object tracking (3D – MOT) task for upper secondary school students:
an electroencephalogram study. Research Methodology & Cognitive Science, 15(1), 73-92.
Van Zoest, W., & Hunt, A. R. (2011). Saccadic eye movements and perceptual judgments reveal a shared visual representation that is increasingly accurate over time. Vision research, 51(1), 111-119.
